Skólablaðið - 01.10.1962, Blaðsíða 28

24 -
lítilli kompu undir súð í suðurenda útihýsis þess
h H hér við skólann, er íþaka nefnist, er bókasafn
I I menntskælinga til húsa. Þó safn þetta sé lítið að
r H vöxtum og búi við þröngán kost í áðurnefndri
■mmJ kompu, er það engu að sxður furðu gnótt góðra
bóka við flestra hæfi. Eru það bækur um líkleg-
ustu og ólíklegustu efni og á fjölmörgum þjóðtungum. Þar getur
að líta ljóðabækur, smásagnasöfn, fræðibækur, listaverkabækur,
skáldsögur, bækur trúarlegs eðlis o. fl. o. fl. Orðabækur og náms-
bækur eru einnig lánaðar fram á loftið eina kvöldstund eða svo,
ef safngestir óska. Að vísu er aðstaða til lesturs námsbóka
ekki sem skyldi, en þeim, sem gera sér hana að góðu, er það
guðvelkomið. Eitt vildi ég þó taka skýrt fram og það er :
Munið að skila alltaf því, sem þið hafið fengið að láni.
Ckkur er gersamlega ómögulegt að þurfa kannski að kaupa sömu
bókina þrisvar. Já ég segi og skrifa þrisvar, á sama árinu.
En það eru einkum orðabækur og námsbækur, sem verða fyrir
barðinu á "gleymzku" viðskiptavinanna. Munum við neyðast til
að taka fyrir þessa sjálfsögðu þjónustu, ef ekki breytir til batn-
aðar.
Annar er sá hlutur, er mér finnst aflaga fara hér á safn-
inu og er sá hálfu verri. Hvers vegna eru menntlingar slíkan
óratíína að uppgötva, að þeir eiga bokasafn. Menn eru kannski
komnir í fjórða eða fimmta bekk, þegar þeir eygja þá auð-
legð, sem þeim hefur ávallt staðið til boða, en þeir aldrei
fært sér í nyt. Hvort það er sökum feimni eða hæversku
neðri bekkjanna veit ég ekki og vil því taka fram, að allir
eru safngestir jafn velkomnir. Sérstaklega býð ég þó 3. bekkinga velkomna og
vona að sjá þá sem flesta á safninu 1 vetur. Einnig er þess að vænta að hinir,
sem ennþa hafa aldrei litið inn, herði upp hugann og reyni að bæta ráð sitt, svo
þeir hinir sömu yfirgefi ekki þennan skóla jafn innantómir og menntunarsnauðir og
þeir komu í hann.
F.h. fþöku
Sig. R. Helgason.
STALDRAÐ VIÐ, saman bréfsnuddu með einhverju krummasprangi sem hann hefur
frh. af bls. 15. rissað upp af rælni. Ég horfði með eftirsjá á þennan fallega
smíðisgrip í þrem pörtum.-Það hefði áreiðanlega einhver viljað
kaupa hana, sagði. Ég mætti vantrúuðu augnaráði gamla mannsins. - Ég hefði vilj-
að kaupa hana, hélt ég áfram. - Kannski gef ég þér eina seinna þegar dúfan hans
Gilla litla hefur heppnazt.
Ég sagði ekkert, af því að ég var ekki viss um nema hann væri að gera grin að
mér.
- Það er mikill póstur í dag, sagði Þurxður.
- Helvitis firn, sagði ég.
Ég þakkaði fyrir mig og snaraði töskunni yfir axlirnar.
- Verið þið sæl, sagði ég.
- Sæll, sagði gamli maðurinn. Hann var að byrja á nýrri dúfu.
Atli Magnússon
Júli 1961.