Skólablaðið - 01.10.1962, Blaðsíða 12

LisJ
LIVU
n
byrjun hvers skólaárs er oft hollt að skyggnast yfir __
liðið ár og hyggja að því, hvort ekki kunni að leynast þar gallar eaa
meinsemdir, sem hrjáð hafa skólalífið og æskilegt væri að nema á brott.
Menn þurfa ekki að leita lengi, áður en varir hljóta þeir að rekast á fer-
legt graftarkýli, helsýkt
brúkun, sér í lagi neftóbaksbrúkun
hafa löngum verið helztu dægradvalir
Islendinga. Brennivínsslokrið hefur
alltaf haldið velli og aldrei verið í
neinum öldudal, en neftóbakið hefur
farið halloka fyrir öðrum
og viðbjóðslegt. Af
þessum úttútnaða van
skapnaði leggur undarlegan þef
sem ekki líkist hinum illþefjandi
graftardaun, sem eðlilegt er, því
að úr kýlinu gýs stækur brenni-
vínsfnykur. - Mun ekki vera
fjarri lagi að minnast lítilsháttar
á þetta óskemmtilega fyrirbrigði.
Drykkjuskapur hefur verið
mjög almenn iðja hér í þessum
skóla, sem og annars staðar,
og það er hryggileg staðreynd,
að mikill meirihluti nemenda
drekkur að meira eða minna
leyti. Það er hægt að
tala ýkjulaust um, að
fjöldi nemenda komi full-
ir úr landsprófi, basli
síðan í fjóra til sex
vetur í þessum skóla
eftir stvikum og
slagi því næst upp í
háskóla eða út í lxf—
ið með stúdents-
próf í annarri
hendinni, en pyttlu
í hinni. Heiðar-
legar undantekning-
ar fyrirfinnast þó.
Nú mun marg-
an fýsa að vita,
hvernig standi á þess-
um ósoma, af hverju
hann stafi, einhverjar ástæð-
ur hljóti að vera til staðar.
Nú er það svo, að vinþamb og tóbaks-
gerðum tóbaks og er það
miður. Brennivínstíðarand-
inn hefur að sjálfsögðu
haft geysileg áhrif, þessi
djöfullega meinsemd,
sem sýkir gjörvallt
þjóðfélagið, smýgur
alls staðar og táldreg-
ur ístöðulausar sálir.
Svo óhugnanlegur er
tíðarandinn orðinn, að
það þykir vegsauki að
slangra um drykkju-
óður og ósjálfbjarga
á a]mannafæri og
sá þykir mestur
maðurinn, sem
mestu sóðar í sig
af áfengisglundri.
Daglega má sjá menn
veltast ælandi og
frussandi í forareðju
göturennanna, og iðulega
sjást svmfullir rónar
standa slefandi á götu-
hornum og spræna formæl-
andi upp í vindinn.
Hvernig skyldi almenn-
ingur svo bregðast við þessu ?
Flestir horfa á þetta sljóum hlut-
leysisaugum, brosa í mesta lagi góðlát-
lega. En þar liggur einmitt hundurinn
grafinn. Meðan fólk sýnir þessum óskapnaði ekki megnustu fyrirlitningu, verður
ómögulegt að kveða hann niður. Fólki verður að skiljast, að við svona löguðu þýðir