Skólablaðið - 01.12.1963, Qupperneq 7

67 -
kolað. Kalt vatn rann á milli skinns og
hörunds margra 6,-bekkingaj en flestir
báru sig þó karlmannlega, snöruðu af
sér jökkunij brettu upp skyrtuermar,
hnykluðu vöðva, halda varð uppi heiðri
6. -bekkjar, Upphófust nú mikil hróp og
köll, og sem menn voru önnum kafnir að
undirbúa átökin gall skyndilega við skip-
un - Nú !
Þustu 6. -bekkingar þá niður stigann
og helltu sér yíir hinn stríðsmannlega
hop neðri bekkinga. Eftir örstuttar en
mjög harðar sviptingar glumdi bjallan,
6.-bekkur hafði sigrað með glæsibrag.
Varð nú mikill kurr í liði þeirra áskor-
enda, fannst þeim sinn hlutur lítill vera
og vildu eigi þar við una. Fóru nú
fram allharðar orðasviptingar, og frýj-
uðu áskorendur 6.-bekkingum þors að
mæta þeim aftur. Rann þá berserks-
gangur á suma garpana og allt í einu var
hópunum slegið saman í eina kös. Urðu
þar miklir pústrar og atgangur harður.
Er þófið hafði staðið nokkra stund, tók
Sturla hinn sterki til sinna ráða. Rudd-
ist hann að bjöllunni og svipti varnar-
mönnum í allar áttir, var það sem eitt
stórfenglegt fjaðrafok. Aftur hafði 6. -
bekkur sannað yfirburði sína svo eigi
varð um villst.
Gangaslagur er ævaforn "tradition'1.
Fyrr þegar skólinn var fámennur hefur
þetta ef til vill verið ágætis tilbreyting
frá hversdagsmollunni. En nú, þegar
fjöldi nemenda er orðinn svo gífuriegur
sem raun ber vitni er þetta haskaleikur
hinn mesti. Það er ekkert gamanmál,
þegar 150-200 æpandi og bardagaæstir
piltungar eru samankomnir á svo litlu
svæði sem anddyrinu.
Ekki er seinna vænna fyrir rektor og
kennara að grípa í taumana áður en
slys hlýzt af.
Vonandi er, að samþykkt næsta kenn-
arafundar verði algjört bann við þessum
villimarmlegu átökum.
Nú rnunu efalaust margir reka upp
ramakvein : Er maðurinn vitlaus ? Af-
nema svo gamla "tradition", ekki hægt.
Undirritaður er þó þeirrar skoðunar, að
menn komnir á þennan aldur geti fundið
sér margt annað til skemmtunar en
slagsmál af viðurstyggilegasta tagi.
Bekkjarráðin, rektor og kennarar ættu
að setjast á rökstóla og ræða nýja venju,
sem síðan yrði borin undir atkvæði á
skólafundi.
Því ekki reiptog eða kúluvarp? Hvoru
tveggja er græzkulaust gaman, sem eng-
an skaðar.
IV.
Að venju var árshátíð Framtíðarinnar
haldin í nóvember. Sem undanfarin ár
fór hátíðin fram f tveimur samkomuhús-
um. Svo var hlutað til, að 5. og' 6.
bekkur voru saman um hús svo og 3. og
4. bekkur. Fjölmennt var á báðum stöð-
um. Vandað var til hátíðarinnar og
skemmtiatriði allflest góð.
Sem flestir vita loðir guðinn Bakkus
fjári illilega við marga nema þessa
skóla. A skemmtunum hefur því oftast
þurft aðhald gott. Allflestir sjá þó
sóma sinn í því að blánda Bakkusi ekki
saman við skemmtanalíf skólans.
A fyrrgreindri hátíð sannaðist, að eldri
bekkingar hafa öðlast þessa sómatilfinn-
ingu í ríkum mæli, þar sá varla vín á
manni. Öðru vísi brá við, er komið
var þar sem 3. og 4. bekkur "skemmtu"
sér. Við fyrstu sýn mátti ætla, að þarna
væri Vetrargarðsskemmtun á hátindi.
Strákapollar, vart komnir af pela, velt-
ust þarna fram og aftur uppi á borðum,
undir borðum og alls staðar. Upp úr
hverjum vasa gægðust pytlur, ekki
mjólkurpytlur ( sem þeim hefði þó sæmt)
heldur hinar margvíslegustu tegundir
áfengispytlna. A salerninu gat að líta
fjölmörg náhvít andlit og mátti þar kenna
megnustu lykt brennivíns og ælu. -
Þetta var yngsti árgangur Menntaskólans
í Reykjavík að skemmta sér. Já, yngsti
árgangur, því 4. -bekkur mun aðeins
lítillega hafa tekið þátt í hópdrykkju
þessari. Þeir eru ef til vill að halda.
upp á hinn glæsilega námsárangur sinn
eða annað slíkt fyrirfram, piltarnir.
En seint munu þeir ná settu marki með
háttalagi sem þessu. Þeir halda ef til
vill að Menntaskólinn sé einhver gleði-
stofnun af sóðalegasta tagi. Sé svo er
óhætt að vekja þá af þeim "ljúfa"
draumi.
Eftir hátíðina átti eindregið að kalla
þessa pilta fyrir og gera þeim ljóst,
hvað svona framkoma getur leitt af sér.
Því miður var það ekki gert og má því
Frh. á bls. 89.