Skólablaðið - 01.12.1963, Side 12

72 -
og hlekkja saman Jón Jack Hermanns-
son og Pétur A. B.D. Oskarsen.
Vart eru þeir fyrr tengdir tæpt rjúf-
anlegum böndum en allt er krökt orðið
af fólki, það verður ekki þverfótað fyrir
fólki, allrahandanna fólki, fólki sem ber
bekki, stóla, kolla og annað sætilegt.
Þetta allra handanna fólk raðar sætunum
snyrtilega og sezt; það skiptir um sögu-
svið; réttarsalur er kominn í stað
þröngrar, fáfarinnar hliðargötu.
Og nú þrammar inn í söguna sá mað-
ur sem hæst hefur nafnverð þeirra er
kynntir hafa verið; dómarinn Nikulás
Púmpernikkel. Hárkolla, skikkja, horn-
spangargleraugu, hamar, heljarstór bók:
Nikulás Púmpernikkel dómari, Hann
staðnæmist við ræðupúlt, sem er gegnt
áhorfendum og bekkjum þeirra, og slær
í það með hamri sínum. Réttur settur,
segir hann mynduglega og hefur áð leita
ákaft í bók sinni, aðalatriðið er það sem
um er að ræða er aðalatriðið er aðal-
atriðið er að aðalatriðið er það sem
ræða skal er aðalatriðið er það sem um
er að ræða er aðalatriðið er aðalatriðið
er ( segir hann og hefur nú fundið í bók- |
inni það, sem hann leitaði) : enga stæla.
Nikulás Púmpernikkel tekur ofan gler-
augun. Hann horfir hvössum augum yfir
áhorfendabekkina. Hann spyr: Hver er
verjandi? Nikulás Púmpernikkel væntir
svars. Einn áhorfenda, vel gefinn skrif-
stofumaður herra Háður-Breytingum,
rís úr sæti sínu. Hann svarar Púmper- |
nikkel. Ég, segir hann.
Nikulás Púmpernikkel horfir hvössum I
augum yfir áhorfendabekkina. Hann
spyr: Hver er ákærandi. Herra Háður-
Breytingum er ljóshærður, vel tenntur,
vel máli farinn; hann svarar Púmper-
nikkel dómara. Ég, segir hann.
En vart hefur herra Háður-Breytingum
sleppt þessu orði er Pétur A. B.D.
Oskarsen stekkur á loft einsog brenndur;
mótmælir: Þessi maður, segir hann,
fer með ósatt mál því ég er ákærandi.
Þessu svarar herra Háður stutt en á-
kveðið: Ég (A. B.D. Oskarsen : Ég. ).
Háður lætur engann bilbug á sér finna,
ég, segir hann með mikilli áherzlu og
ber skýrt fram hvern staf fyrir sig.
Oskarsen heldur einnig sínum hlut fylli-
lega og hopar hvergi : Ég, segir hann.
Nú sækir herra Háður-Breytingum nokk-
uð á ; slær út trompinu: égogégogég.
En Oskarsen herðir einnig sóknina; það
má vart á milli sjá hvor er harðari.
Égogégogégogég, svarar hann hiklaust.
Herra Háður-Breytingum beitir nýju
vopni, égg, segir hann. Og æsist nú
leikurinn. Pétur A. B. D. Oskarsen nem-
ur herbragðið og beitir því, með breyt-
ingu frá eigin brjósti: é. Styttra gat
það varla verið; hann hæfði þó beint í
mark. En Háður lætur ekki að sér
hæða; tekur upp nýja hernaðartækni.
Jeg, jag, I, segir hann hratt.
Oskarsen: je, ego, ich, Háður-Breyt-
ingum : Io, ja, já, én, Oskarsen: Pana,
miná, mi, , Herra Háður-Breytingum:
Égogégogégogégogégogégogég.
Nikulás Púmpernikkel er miðlungur á
hæð og fremur feitlaginn; sviplíkur Lúð-
vík Frakkakonungi sextánda. Hann slær
hamri sínum í púltið og segir: Ég er
ákærandi. Vart eru fyrr hljóð þessi
komin fullframleidd úr barka dómara en
upphefjast mikil fagnaðarlæti meðal á-
horfenda í tilefni þeirra.
Sungin eru nokkur alþýðulög en þeir
Pétur A. B. D. Oskarsen og Herra Háður-
Breytingum taka sér sæti. En þegar
áhorfendur taka að syngja : þú sæla
heimsins svalalind, skerst dómarinn í
leikinn. Hann slær hamri sínum kröftug-
lega í púltið; áhorfendur þagna sam-
stundis og beita skynfærum sínum, augum
og eyrum til hins ýtrasta.
Þá hefst vitnaleiðsla, segir Nikulás
Púmpernikkel, lagfærir gleraugun, snýtir
sér og lagfærir gleraugun: Reynið þið
nú að láta það ganga eitthvað, bætir
hann við og tekur að glugga í bók þá er
hann hefur meðferðis. Brátt er hann
sokkinn niður í hana. Nú heyrast ein-
hverjir skruðningar frá áhorfendabekkj-
unum og grátt höfuð gægist upp úr hausa-
mergðinni ; það lítur í kringum sig
skelkuðum augum. Höfði þessu fylgja
axlir, og þarna stendur fyrsta vitni.
Það er aldraður bóndi, lotinn í herðum;
hann tekur svo til orða : Ég heiti
Markús Böðvarsson ég er fæddur árið
sautjánhundruðsextíuogþrjú og átti því
tvöhundruð ára afmæli nú fyrir skömmu
eins og lesa má á prenti í dagblöðum
bæjarins held ég fullri sjón og heyrn
þrátt fyrir háan aldur og dvelst nú að
heimili móður minnar Tindafjallagötu 17b