Skólablaðið - 01.12.1963, Side 21

- 81 -
Hann settist á tröppurnar.
- Talaðu ekki um bændur. Þeir eru
óttalegir lúsablesar. Þeir þekkja aðeins
sóðaskap. Ég kynntist einum. Hann syndg-
aði þrisvar í viku með konu sinni. Yfir-
stéttir hafa efni á syndum. Fyrirfólk er
helvítismatur strax við fæðingu.
- Viltu lundabagga, spurði ég lágt
eftir stutta þögn.
- Ét ekki slátur, góurinn.
Nú hafði ég enga hugmynd um, hvað
gera skyldi. Hann sat rólegur og virti mig
fyrir sér.
- Hvað heitirðu, spurði ég.
- Makkabeus Halldorssen, prakkarar
kalla mig Jesúm. Hann talaði af fyllstu
sannfæringu. Er ekki Jesú. Hann var
krossfestur einhvern tíma. Annars stunda
ég sjó, þegar veðrið er gott. Veiði hrogn-
kelsi á vorin. Hvaðan kemur þú,£Óurinn?
- Ég kem frá móður minni, herna hin-
um megin við heiðina.
- Sá, sem yfirgefur móður sína, hann
missir einnig vini sína. - Annars er fólk-
ið þarna ósköp ómerkilegt. Ég skil þig
alveg, góurinn. Ég þekkti mann úr þinni
sveit. Hann fluttist hingað. Hann taldi
peninga. Festi löpp í akkeristaug og
komst til skaparans. Ómerkilegur maður.
Én taktu þetta ekki til þín. Þú ert undan-
tekning. Hvers vegna fórstu frá móður
þinni, góurinn?
- Ég, - ég ætla að verða algóður mað-
ur. Betri maður.
- Einmitt. Það var þá ósk. Og hver
fór að biðja þig um það, góurinn.
- Ja, enginn. Nema hvað, - helzt
samvizkan.
- Er komið í tízku að hafa samvizku.
Ég heyrði einu sinni af manni, sem hafði
enga samvizku. Honum leið víst vel, og
hann var dysjaður utangarðs. Myrti kon-
ur. Annars er það samvizkan, sem gerði
mig að aumingja. Og hvern ætlarðu að
taka þér ti.1 fyrirmyndar, góurinn?
Ég stakk upp í mig lundabaggasneið.
- Ég vil likjast frelsaranum, Jesúm
Kristi.
Hann kipptist við. Ég leit niður eins
og smábarn, sem veit upp á sig skömmina
fyrir prakkarastrik.
- Svo þú vilt einnig líkjast Jesúm
Kristi. Með alvöruþungum svip horfði
Makkabeus Halldorssen í gaupnir sér.
En ég or arftaki hans. Ég gæti vísað þér
veginn. Hvað þetta er fyndið! Ég get búið
til nýjan Pál. Þú yrðir pyndaður í
Moskvu, en ekki Róm. Er mig að dreyma?
Ég sat stjarfur af undrun. Nú vildi svo
til, þegar mér var boðin greinagóð
kennsla í kristnum fræðum ásamt trúar-
heimspeki, að ég hélt mig ræða við geð-
veikisjúkling.
- Getur þú hjálpað mér, Makkabeus?
Hann hugsaði sig um.
- Já, en ég vil það ekki.
- Þá verð ég að halda áfram. Ég bjóst
til að standa á fætur, en hann þreif x öxl
mína.
- Nei, bíddu. Lof mér að útskýra.
Jesú fékk aldrei að útskýra, það sem hann
sagði. Þess vegna er kristin kirkja eins
og hún er. Ég skil þig alveg, góurinn
minn. Þetta er háleit hugsjón, að verða
algóður maður. En það er hættulegt að
vera algóður. Það er stór-hættulegt.
Jesú Kristur er hugrakkasti maður, sem
hefur fæðzt x heiminn. Þvi er hans minnzt.
Ég held, að Jesú hafi verið misskilinn.
- Er nokkuð athugavert við algóðan
mann?
- Allir eru fæddir góðir. Sumir deyja
betri, en flestir skipta aldrei um ham.
Elskarðu stúlku?
- Já.
- Ég elskaði stúlku. Það var góð sál.
Maðurinn er eigingjarn og hann vill elska
einhvern umfram alla aðra. Maðurinn
fæðist vegna annarra, ekki vegna sín.
Sá maður, sem lifir fyrir sjálfan sig, -
hann deyr. Amma gamla hitaði riskompu.
Þar hittumst við, þangað til ég sveik hana.
Vesalings Stína.
- En algóður maður elskar sérhvern.
- Já, - en við verðum ekki ástar hans
varir. Kærleikur hans er gagnslaus. Þú
gleður eina sál með ást þinni, en hundrað
sálir gleðjast ekki. Þú gleður engan.
Makkabeus Haldorssen þagnaði andartak.
Elskaðu stúlkuna þína. Gerðu það vegna
mín. Vertu eins og maður.
Ég svaraði ekki.
- Viltu verða frægur.
- Nei, ætli nú það, hvíslaði ég.
- Algóður maður er frægur. Ég er
frægur. Þeir kalla mig Makka Messías,
og konurnar hrópa á eftir mér: Fáðu þér
einn koss, Maki Messías. Svona er frægð-
in, góurinn minn. Ég er óhamingjusamur.
Frh. á bls.89.