Skólablaðið - 01.12.1963, Qupperneq 30

- 90 -
hlað. Hann sleppti merinni móálóttu og
gekk inn 1 kotið. Gamalmennið láírúmi
undir súð og tuggði tanngarða. í eld-
húsinu stóð konan ásamt syni sínum.
Hún hélt á bók meistarans frá Skálholti.
Húsbóndinn kvaddi hana með kossi.
1 hlóðunum var eldur. Konan horfði í
logana.
- Hér kom maður á hvítum hesti, -
fyrir þrjátíu árum. Hann gisti yfir nótt.
Hann reið í burtu daginn eftir. A hvít-
um hesti.
- Við skulum gleyma því, sagði Arni
Stefánsson.
- Sonur hans kom í gær, sagði konan.
Þá kastaði hún bókinni á eldinn.
Spjöldin herptust af hitanum, og blaðsíða
eftir blaðsíðu fuðraði upp og varð að
ösku.
Þannig lýkur sögunni um Viktor
Geníus ,fArnason" og algæzkuna.
Jón Örn Marinósson
EINN DAGUR A JARÐRÍKI, frh. af bls. 86.
við : "Lögun". . . . og þilturinn svarar :
"ja. ...á . Hann losar vélina, og færir
þeim lögunina. Síðan lætur hann sand
og sement aftur í vélina. Sandinn tekur
hann úr stórri hrúgu, sem er fyrir utan
bílskúrsdyrnar.
Stuttu seinna kemur "meistarinn"
vaggandi, með hendur í vösum og tott-
andi pípu sína. Hann tekur aðra hendina
upp úr vasanum, bendir á hrúguna, og
segir : "Mokaðu þessu inn í skúrinn.
"Til hvers? " spyr pilturinn. "Sandurinn
á að fara inn. " "Ég held að þú getir
gert þetta, þú hefur ekki svo mikið að
gera, " hreytir "meistarinn" út úr sér.
Stingur hendinni síðan í vasann, og
strunsar í burtu.
Pilturinn tekur til við moksturinn, en
fer sér rólega. "Meistarinn" kemur að
vörmu spori aftur, lítur á piltinn, og
segir með þjósti: "Hvað er að sjá þessi
vinnubrögð, ja, þessir unglingar nú til
dags, lítið hefði orðið úr þeim á sjónum
í gamla daga. " Það hnussar í honum.
"Þetta þarf ekki að taka nokkra stund, "
bætir hann við. "Ég get ekki mokað
öllum þessum sandi inn, í einni skorpu,"
segir pilturinn, "langtum betra er að
moka jafnt og þétt og taka á síðast, það
er svo með hvaða verkefni sem er, t. d.
langhlaup. "
"Ég skal sýna þér hvernig á að vinna,
þú þarft ekkert að segja mér til um
það, " segir karlinn, um leið og hann
þrífur skófluna og byrjar að hamast við
að moka. Hann hefur þó ekki tekið
nema nokkrar skóflur þegar hann blæs
orðið eins og fýsibelgur.
Pilturinn biður hann þá um að láta
sig gera þetta. Karlinn lætur frá sér
skófluna og gengur á braut með fúkyrði
á vör.
Ekki er mikið meira ræðzt við þennan
daginn. Nú líður að kvöldi, pilturinn fer
að taka saman verkfærin og hreinsa upp
ílátin og hrærivélina. Er því er lokið
eru lærlingurinn og "meistarinn" farnir
fyrir góðri stundu.
"Loksins er þetta búið í dag, " segir
pilturinn við sjálfan sig og lítur yfir
tækin og ílátin sem liggja þar á hvolfi.
Honum detta í hug blómin, sem loka
krónum sínum þá degi tekur að halla,og
opna þær síðan aftur á morgnana er sól-
in rís upp. Pilturinn er þreyttur eftir
erfiði dagsins. Hann röltir af stað niður
eftir í áttina til biðskýlisins. Jú, víst
er um það, nokkrum krónum ríkari.
T. V.
Nokkrar afleitar prentvillur fundust
við lauslegan lestur sögunnar Alexander
mikli, þegar blaðið var komið í fjöl-
ritun :
A bls. 72 í öðrum dálki, 15.1ínu
Pana les : pana
" " " í öðrum dálki, 16. línu
mi, les: mi,fl
" " " í öðrum dálki, 16. línu
Herra Háður-Breytingum
les : herra Háður-Breytingum
" " " í öðrum dálki, 27. línu
Herra Háður les: herra Háður