Skólablaðið - 20.12.1966, Side 3

I.
Takið þetta burt héðan.
Gerið ekki hús föður
míns að ver zlunarbúð.
Jóh. 2. 16
Enn á ný höldum við jól í kristnum
heimi. Fjölskyldur sitja þétt saman heilt
kvöld, og allt það 1 veröld, sem beizkt er
ellegar súrt er geymt eða gleymt yfir
hátíðarnar. Mannlif tekur ekki aftur á
sig mynd sína, fyrr en afmælið er um
garð gengið. Á þennan hátt hefur minning
Jesus Krists náð þeim aldri, sem óum-
deilanlegur er.
Jesús Kristur á viss ftök í hugum lítilla
barna, svo mikið er víst. Skeggjaður
maður og góður. - Leyfið börnunum að
koma til mín og bannið þeim það ekki, þvf
að slíkra er guðsríkið. - Og þegar börn
hafa náð því stigi "þroska", að gera grein-
armun á góðu og illu, þá verður Jesús
Kristur tákn þess góða. Börn læra að
biðja, læra að skilja, hvar valdið er og
læra að bera virðingu fyrir þvf. En þetta
varir vart lengi, virðing getur sjaldnast
verið langlíf.
Og eini sinni á ári höldum við hatið,
afmælishátíð Jesús Krists. Mikil er
stemningin á slíkum hátiðum, varla nokk-
uð meira. Jesús Kristur, sjálft afmælis-
barnið, á heldur litil ítök, einnig í börn-
unum. Hann er að mestu gleymdur hlutur.
En þrátt fyrir það hefur stemningin yfir-
tökin, erjur mannanna barna verða litil-
fjörlegar. jólin fylla hjörtun gleði, - og
gull, reykelsi og myrra er ofarlega í
huga hvers manns.
Einatt hérna áður fyrr, þegar jólin voru
í nánd, hlakkaði ég mikið til þeirra. Raun-
ar vissi ég litið um kærleik eður innri
fegurð hvers konar, en óneitanlega bar ég
virðingu fyrir þeim hátíðablæ, sem vissu-
lega ríkir ævinlega. En þeir hugstraum-
ar, sem ég framdi varðandi jól, voru
fæstir með Jesúm Krist 1 huga, kenning-
ar hans, fagurt og réttilega uppbyggt sam-
félag manna á jörð. Sjálfur var ég nirfill
1 frumbernsku, og móðir mm hleypti mer
grátandi inn um það bil þremur mmutum
eftir að ég hafði lagt upp í fyrstu jola-
gjafainnkaupaleiðangurinn minn, - með
nítján krónurnar og fjörutíú aurana o-
snerta. Ekki man ég betur en að eg hafi
verið glaður i bragði, er ég tók við jóla-
pakkanum þau jólin.
Þetta var einfalt og barnalegt, - enginn
þurfti að verða hryggur, enginn átti að
verða hryggur, og Jesús Kristur var eng-
inn faktor.
En síðan hefur margt breytzt. Ég kom
í skóla, og í öðrum tímanum lærði ég um
þróunarkenningu Darwins, í hinum um
sköpunarsöguna : Verði ljós etc. Sam-
fara þvi, hversu fínt mér þótti að bölva,
þá fór ég nú að efast um að þessi Jesús
Kristur hefði nokkru sinni verið til, - en
að öllum líkindum hafa það verið fmheit-
in helber sem orsökuðu það, þvú ekki
man ég betur en ég bæði til guðs svona af
og til, að þessi eða hin stelpan yrði nu
skotin í mér á morgun.
En þegar barnaskónum sleit, um svip-
að leyti og ég fór að nota nr. 40, þá vakn-
aði lika ægilegur grunur, hvort trúar-
brögðin væru barasta ekki einhver hugg-
unarstarfsemi til þess. að sætta okkur
smælingjana við, að við værum ekki dauð-
ir þótt við raunverulega værum dauðir.
Um þetta varð ég svo sannfærður, að mér
var hætt að standa á sama. Ég harð-
neitaði samt sem áður að trúa því, að ég
gæti dáið fyrir fullt og allt. Þetta voru
skrýtnir tímar.
En svo breyttist þetta. Ég fór að
sætta mig betur við, að dauðinn er stað-
reynd og smátt og smátt hætti ég að
hugsa um þessa hluti.