Skólablaðið - 20.12.1966, Qupperneq 6

RITDOMUR
Forsí’ðan : Einhver sú albezta. Hlýtur
að vekja aðdáun á jóni. Hugmyndin :
Skemmtilega háðsk og teikningin öll ser-
lega fyndin og gamansöm, meira að
segja blómin í varpanum.
Innan á kápunni getur að líta auglys-
ingu ársins. Meðal nýrra bóka í íþöku :
Fanny Hill, verk Johns Lennons, Sex
and the Single Man.
Það er ekki langt síðan greinarflokk-
ur sá, er ber nafnið Editor dicit, hóf
göngu síha. Það var í stjórnartíð Einars
Más fyrir aðeins sex árum, Nú orðið
þykja pistlar þessir ómissandi og sá rit-
stjóri litill bógur, sem ekki sinnir þeim
af alúð og kostgæfni.
Samt hefur það borið við, oftar en
tvisvar og oftar en þrisvar, að pistlarn-
ir hafa reynzt erfiðir 1 sköpun. Mer
finnst á öllu, að svo sé í pottinn búið
með þessa grein: að Vilmundur hafi
skrifað hana af kvöð og skyldurækni
einni saman og þott það einstaklega leið-
inlegt. Upphafsorðin gefa slíkt óneitan-
lega til kynna :
!,Það er gamall barlómur, og ef til
vill heldur leiðigjarn, að ræða um ungt
fólk a hverjum tima, getu þess, dug,
framtíðarhorfur og sjónarmið. "
Þetta gerir hann síðan að umræðuefni
sinu langt á þriðju sfðu.
Hins vegar er auðséð, að Vilmundur
kastar ekki höndunum til þessarar grein-
ar sinnar. HÚn er nostursamlega unnin
- og það hefur í vissum skilningi orðið
henni að falli. Málið er flókið og óað-
gengilegt og minnir litið á þá mælsku,
sem Vilmundur er annars þekktur fyrir.
Á eftir grein ritstjóra kemur ritdóm-
ur óttarrs, óþarflega vægur, enda hrós-
ar Vilmundur honum aftar í blaðinu.
Stemningar Kristjáns Guðlaugssonar
eru einkar geðþekkar. Hann fer sér að
vísu hægt, en hyggur á þeim mun fleira.
Það er ekki á hvers manns færi að
komast slysalaust gegnum söguna Hlaup-
rás og/eða Sívaka. Af þeim, sem hófu
lestur hennar, býst ég við, að þeir hafi
verið mun fleiri, sem hættu í miðju kafi
en þeir, sem lásu" til enda. Slíkt hef
ég alla tið álitið fremur leiðinlegt höf-
undarins vegna.
Þýðingin á kvæðinu Mitte Oktober er
nokkuð, sem ekki á að sjást á síðum
Skólablaðsins. Til að bæta gráu oná
svart er prentvilla í frumtextanum ( svo
er einnig um eitt ljóðanna eftir Kristján
Guðlaugsson ( og þrjár í auglýsingu bóka-
safnsins ) ).
Ævintýri þeirrar konu, sem ber það
fallega nafn Mjöll Snæsdóttir, er hreint
ágætt. Það er léttilega skrifað og hefur
þann góða kost, að engin sérstök áherzla
er lögð á boðskapinn. Þetta er það
bezta, sem birzt hefur frá stúlku um
langan tíma.
Flækingurinn nefnist veigalítið prósa-
ljóð eftir Einar ólafsson, þó ekki ósnot-
urt. Endirinn finnst mér helzti ófrum-
legur : "Og eilffðin heldur áfram. ..."
Á næstu síðu er sagt frá skipstapa á
hæglátan hátt.
Skoðanakönnunin á efni blaðsins er
sennilega ómerkilegasta aðferð, sem
framin hefur verið til að fjölga blaðsíð-
um. Til þess finnast betri ráð. Ég nefni
sem dæmi : Hefur ritstjórinn gleymt,
hversu vel honum lætur að taka viðtöl?
Svo mætti auðvitað nota einhvern af
furðufuglum skólans 1 dandimannaþátt.
Án svars er alvörugefin saga eftir
Björn Sigurbjörnsson; stíllinn sérlega
Frh. á bls. 148.