Skólablaðið - 20.12.1966, Síða 29

HVAÐ eru jólin? Ys og þys miðbæj-
arins á hástigi, fólk á þönum milli verzl-
ana? jólasveinar, fáránlegir karlar með
skegg, sem leika alls konar listir í búða-
gluggum; blóthátíð Mammons, þar sem
allsnægta þjóðfélagið tilbiður ímynd vel-
gengni sinnar? Eða hefur þessi, að
mörgu leyti töfrandi hátxð, eitthvað göfugra
innihald ?
A jólunum höldum við fæðingarhátíð
frelsarans. En vissulega er honum þokað
til hliðar hér í þessu allsnægtanna landi,
og annað sett 1 forsætið. Til dæmis tala
menn í tima og ótíma um jóiin sem "hátxð
barnanna" og reyna að lifa 1 minningunni
um "bernskujólin". Boðskapur jólanna um
barnið JESÍJ, hverfur í skuggan fyrir
Jesú BARNINU.
Sannarlega kom hann til okkar eins og
/eikbyggt, hjálparvana barn, en harxn var
og er "Jmmanuel’', "guð með oss".
Immanuel, það er boðskapur jolanna.
Jesús kom til að boða frið á jörðu og sýna
velþóknun guðs á mönnunum. En hann
gerði það ekki með þvi að kalla saman
"toppfund" eða með þvi að setja á stofn
"Alþjóða Mannverndunar Stofnunina" eða
eitthvað þess háttar. Hann fullkomnaði
verk sitt og þjónustu með því að taka á sig
synd mannanna og loks að ^anga í dauðann
fyrir þá. Þess vegna eru jolin gleðinnar
hátið, umvafin alls konar siðum og venjum.
En allar eiga þær að benda á Jesúm einan.
Jólagjafir minna þannig á hann, sem var
hin dyrasta gjöf til okikar, jólatréð sígræna
á lífið, sem dauðann deyddi, jólaljósin á
ljós heimsins. Þessu megum við aldrei
gleyma í allsnægtum okkar. Drottinn einn
a dýrðina og jólin eru hátíð hans.
Karl Sigurbjörnsson
MÉR hefur verið sagt svo, að meðan
þjóð vor helgaði sér að mestu það eitt að
yrkja jörðina og byggja sér íverustaði x
miðjum tunum, þá hafi hún í' aldaraðir átt
sér erfðavenju um jólahald. Kirkjusókn
var slík, að vani var að allt heimilisfólk
færi til kirkju á jólum utan einnar mahn-
veru, er gæta skyldi bæjarins og þó öllu
fremur eldsins. Sú var venjulega valin,
sem minnstur söknuður yrði að, ef hún
hyrfi. Þjóðin átti jólasveina og álfa.
A aðfangadag og jóladag máttu konur ekki
vinna að saumum eða menn spila á spil.
Þess í stað var sálmasöngur og rxmna-
kveðskapur,annar en mansön^var. Börnum
voru gefin kerti og spil. Hátxðamatur,
hangikjöt og laufabrauð. Er komið var
fram á annan dag jóla, upphófst spii nokk-
uð, er nefnt var "púkk", og var þeirri
skemmtun fram haldið með litlum töfum út
jólin. Slyngir spilamenn högnuðust þá vel
og áttu mikið af þorskkvörnum, er kom
fram á þrettánda. Þetta var í fátækraland-
inu.
r landi "allsnægtanna" lifir fólkið ekki
undir grænum torfþökum, heldur treður
sér hundruðum saman í "hamarinn inn".
Öll þjóðin virðist hafa orðið bergnumin af
þvi, sem hún kallar allsnægtir. Skynleysi
hennar á allsnægtahugtakinu birtist hvað
skýrast 1 jólahaldinu. Fólkið í landi "alls-
nægtanna" er að mínum dómi, að mestum
hluta, duglegar fjölskyldur, sem keppast
við það mestan hluta sólarhringsins áríð
um kring að afla sér sem allra mestra
tekna til þess að geta keypt ýmsa misjafn-
lega þarfa hluti, enda hugkvæmni mangar-
anna meiri en svo, að margur sjái við
henni. Kaupahéðnum hefur tekizt að gera
Frh. á bls. 150.