Skólablaðið - 20.12.1966, Qupperneq 39

BLEKSLETTUR,
frh. af bls. 130.
- 149 -
frá honum. I" þessu öðlaöist þjakaður hug-
ur minn stundarró. Hugmyndina að sögu
þessari hafði eg frá góðum kunningja mín-
um og gömlum vini, en eins og fyrr getur
á eg þessum skrifum mínum það að þakka,
að mér tókst nokkurn veginn að ná valdi á
geðsmunum mínum að nýju.
Líður ná nokkur tími. - - NÚ, þegar
mesta hsettan var liðin hjá, tók óg mig eitt
sinn til og lét þetta litla greinarkorn frá
mér fara sem uppistöðuna 1 skemmtiriti
mínu, LÍkaböng. Átti þetta aðeins að
vera til skemmtunar og ánægju bekkjarfé-
lögum mínum, því" ég ætlaði, að þeim
myndi þykja gaman að ( ég var þá fyrir all-
löngu orðinn heill á ný, og brosti nú bara
að öllu þessu, sem hafði áður hrjáð huga
minn ).
Líða nú enn fram stundir, og féll allt
1 gleymsku og dá, unz það var dag nokk-
urn, að mér barst síðastútkomið Skóla-
blað í hendur. Rak mig strax í rogastanz,
er ég sá hverju hafði verið klúðrað á öft-
ustu siðu Skólablaðs okkar, en nú var of
seint að iðrast drýgðra verka.
Ekki get ég annað sagt, en að sagan,
eins og hún er birt í Skólablaðinu, sé ger-
snauð því" gildi, sem hún hafði fyrir mig
upphaflega, þar eð hún hefur sætt miklum
breytingum í höndum annarra. Ekki hefur
hún heldur eins mikil áhrif á lesandann í
sínum nyja búningi. Ekki er hún nema
svipur hjá sjón, ef miða skal við frumrit-
ið. Þar hefur margt verið féllt úr, en
því" snúið til verri vegar, er betur mátti
sín í upphafi, að ekki sé svo minnzt á hinn
greinargóða eftirmála að hugarsmíð þess-
ari, en hann kannast ég ekki við af fyrri
afspurn.
Einnig sé ég mig neyddan til þess að
benda fólki á, að ekki var það fyrir mína
minnstu tilstuðlan, að hugverki þessu var
komið á framfæri við ritnefnd Skólablaðs-
ins, og eru öll málsatvik mér hulin ráð-
gáta. Þetta þykir mér nauðsynlegt að taka
fram ; því að ógjarnan vil ég að mér sé
skipaður sess á "skálda,,bekk við hlið
manna eins og Hrafns Gunnlaugssonar og
Baldurs Hrafnkels, og vil ég sizt kallast
sessunautur þeirra á setunum þeim.
Ég er ekki hafinn yfir sjálfsgagnrýni
frekar en aðrir dauðlegir menn, og verð
ég því" að segja eins og mér finnst, að
flest er nú talið birtingarhæft á síðum
Skólablaðsins án tillits til gæða eða inni-
halds andlegs eðlis.
Með óttablandinni virðungu fyrir rit-
nefnd og velunnurum hennar, en hálf-
gildingskæruleysi gagnvart öðrum skola-
systkinum mínum.
LIFIÐ HEIL !
Helgi Guðmundsson
I" anda andlegs þroska
starfar skólinn.
Ég heyrði Einar rektor líklega við
skólasetningu vitna í" reglugerð skólans,
þar sem eitthvað á þessa leið stóð : Að
hlutverk Menntaskólans sé að auka likam-
legan og andlegan þroska nemenda sinna.
Það kom strax upp í" huga mér sú spurn-
ing, hvort það væri andlegt og líkamlegt
atgervi kennara, sem helzt ætti að stuðla
að þessari þroskaaukningu nemenda. En
þegar fhugað er, hvað andlegt og líkam-
legt atgervi kennara er geysimisjafnt og
misgott, þá verður spurningunni aðeins
svarað neitandi. Ekki er þá eftir nema
eitt, sem varðar skólann og aukið gæti
þroska nemenda í honum, en það er nám-
ið sjálft, Hinn líkamlegi hluti þess er
fljótt afgreiddur, leikfimikennsla er of
lítil, ekki nema tveir timar, er það von
mín, að framtakssemi viðkomandi aðila
bæti úr því", með þvi að láta byggja nytt
og veglegt íþróttahús fyrir skólann,
Andlegheit námsins hér í" skóla er stund-
um ekki upp á marga fiska. En hvað
veldur, kynnu einhverjir að spyrja.
Því" er til að svara, að of mikið pensum
gerir margar námsgreinar tyrfnar og
leiðinlegar, enda getur kennarinn ekki
þótt hann vildi gert námið litrikt, sökum
þess, að hann er stöðugt að keppa við
tímann. Námið í þriðja bekk einkennist
af þessu. Þar er andlegur þroski stöðv-
aður og ekki komið á stað aftur fyrr en í
fjórða bekk. Þegar teknar eru fyrir náms-
greinarnar hver um sig, þá er augljost, að
þær eru mismunandi til þess fallnar að
auka andlegan þroska, t. d. held ég, að
allt málanám á byrjunarstigi sé andlaus-
asta og óþroskavænlegasta nám, sem til
er; síðar þegar menn komast inn í" málin,