SunnudagsMogginn - 23.01.2011, Blaðsíða 15

23. janúar 2011 15
lagið sér hag sinn í að hleypa mér í þessi
verkefni. Þetta krefst skipulagningar og
maður reynir að stýra janúarmánuði í
gegnum símann og tölvupóst. Félagið
mitt í Noregi reynir kannski að auglýsa
þetta upp og nýta sér þetta á einhvern
hátt,“ sagði Gunnar og Óskar segir Vals-
menn stolta af því að tengja sig við
landsliðið. „Ég held að Valsmenn séu
stoltir af þessu og finnist það vera styrk-
ur að tengja Val við landsliðið. Því er
ekki að neita að janúarmánuður er erf-
iður og þá reynir mikið á Heimi Rík-
harðsson. Mér finnst erfitt að vera lengi
frá félaginu sem aðalþjálfari. Sem dæmi
þá var 6. flokkur að spila og það var erf-
itt að vera ekki með litlu strákunum og
ég var með smásamviskubit. Þetta er
langur tími ef vel gengur og við þetta má
bæta að við erum báðir fjölskyldumenn.
Það reynir á fjölskylduna og allir þurfa
að leggjast á eitt. Á hinn bóginn eru
þetta mikil forrétindi og mikil skemmt-
un fyrir utan það hvað þetta hefur hjálp-
að okkur gríðarlega sem þjálfarar. Við
bætum okkur með hverju móti og öðl-
umst svakalega reynslu,“ sagði Óskar og
Gunnar tekur þennan punkt á lofti.
„Hérna erum við að pæla í handbolta all-
an sólarhringinn með bestu þjóðum og
bestu leikmönnum í heimi. Maður getur
ekki annað en bætt sig sem þjálfari með
því að vinna með Gumma og landsliðs-
strákunum. Ég tek þó undir það með
Óskari að maður er með samviskubit
gagnvart félaginu og fjölskyldunni. Sem
betur fer erum við vel giftir því það er
ekki auðvelt fyrir konurnar að vera einar
heima að sjá um börnin í tæpan mánuð,“
sagði Gunnar.
Reuters
Stuðningsmenn íslenska liðsins hafa
fengið mikið fyrir sinn snúð í Svíþjóð.
L íklega hefur það komið mörg-um íþróttaáhugamanninum áóvart að sjá landsliðsmanninnGuðjón Val Sigurðsson spila allt
að því 60 mínútur, leik eftir leik, á
heimsmeistaramótinu í handknattleik í
Svíþjóð. Hornamaðurinn snjalli missti
nefnilega mikið úr á síðasta ári.
Guðjón var ein af lykilpersónunum í
Austurríkisævintýrinu á EM í fyrra en í
kjölfarið fór hann í aðgerð á vinstra hné.
Hún heppnaðist ekki sem skyldi og Guð-
jón fór í aðra aðgerð seint í maí. Hún
virðist hins vegar hafa gert sitt gagn því
Guðjón sneri aftur á handboltavöllinn
hinn 1. desember með félagsliði sínu
Rhein-Neckar Löwen í Þýskalandi.
Mikil óvissa ríkti um þátttöku Guðjóns
á HM vegna þessa og Guðjón tjáði Morg-
unblaðinu að hann hefði sjálfur ekki ver-
ið viss um að vera tilbúinn í slaginn fyrr
en eftir vináttuleikina við Þjóðverja í að-
draganda keppninnar. „Ég sagði alltaf að
ég þyrfti að spila einhverja leiki í desem-
ber og fá að spreyta mig í einhverjar mín-
útur til þess að sjá hvar ég væri staddur.
Til að byrja með stóð ég á öndinni eftir
nokkrar mínútur og vissi ekki hvaðan á
mig stóð veðrið. Ég fann að ég var búinn
að æfa vel og var búinn að ná upp fínum
styrk. Spurningin var hins vegar hvernig
þetta kæmi út inni á vellinum sjálfum.
Þegar maður er einn inni í æfingasal þá er
þetta allt öðruvísi, því þá stjórnar maður
álaginu sjálfur. Í leikjum getur maður
ekki ráðið því sjálfur hvenær maður þarf
að hlaupa og hvenær ekki. Það var
kannski einna erfiðast við þetta allt sam-
an. Mig langaði alltaf að fara á HM en
fann ekki fyrr en í Þjóðverjaleikjunum að
þetta myndi ganga, þó svo að þeir leikir
hafi alls ekki verið neinar flugeldasýn-
ingar af minni hálfu. Þarna var um að
ræða tvo leiki á tveimur dögum og fyrri
leikurinn var fyrsti leikurinn sem ég spil-
aði frá upphafi til enda síðan á móti Pól-
verjum í bronsleiknum á EM í fyrra.
Morguninn eftir þorði ég ekki að stíga
fram úr og lá á koddanum í smátíma. Ég
vildi ganga úr skugga um að ekkert am-
aði að en hnéð sýndi engin viðbrögð,
þ.e.a.s. enginn vökvi eða bólgur fylgdu
þeim leik. Þá var ég endanlega viss um að
þetta myndi ganga upp,“ sagði Guðjón
sem hafði tekið þátt í fimm leikjum með
Löwen áður en að jólafríinu kom og lék
þá yfirleitt annan hálfleikinn.
Eins og beljurnar á vorin
Guðjón hefur hvergi dregið af sér eftir að
til Svíþjóðar var komið og hvíldi aðeins í
liðlega tíu mínútur í allri riðlakeppninni.
Ekki nóg með það heldur er hann einn af
markahæstu leikmönnum keppninnar og
tekur upp þráðinn þar sem frá var horfið
í Austurríki. Morgunblaðið innti Guðjón
eftir því hvort hann fyndi fyrir mikilli
leikgleði eftir að hafa verið jafn lengi frá
handknattleiksiðkun og raun ber vitni.
„Já já, auðvitað geri ég það. Ég tók hins
vegar meira eftir því í byrjun desember
þegar ég byrjaði að spila með félögum
mínum í Rhein-Neckar Löwen. Þeir
höfðu æft allan júlí og spilað ágúst, sept-
ember, október og nóvember en þá kom
ég loksins inn í þetta í desember þegar
þeir voru farnir að horfa til þess að kom-
ast í jólafrí. Þá kom einn sem var eins og
beljurnar á vorin,“ sagði Guðjón og bætti
við að hann hefði fundið fyrir því að gott
væri að tilheyra hópnum hjá Löwen á
nýjan leik.
„Handbolti er hópíþrótt og við erum
vanir að tilheyra liði. Ég fann einna mest
fyrir því að tilheyra hópnum á ný þegar
ég byrjaði aftur að spila. Ég var alltaf á
æfingunum og var á staðnum á meðan ég
var meiddur en ég hafði ekkert hlutverk.
Þá er maður svolítið utangátta og hefur
ekkert með gengi liðsins að gera eða
hvernig æfingarnar ganga. Sú tilfinning
að vera hluti af heild og skipta máli á nýj-
an leik var gríðarlega góð.“
Forréttindi að geta létt lund landans
Guðjón Valur hefur marga fjöruna sopið
með íslenska landsliðinu og er að keppa á
sínu þrettánda stórmóti. Fyrsta stórmót-
ið var EM í Króatíu árið 2000 og Guðjón
hefur ekki misst úr stórmót síðan. Guð-
jón segir það alltaf jafn sjálfsagt að gefa
kost á sér í landsliðsverkefnin þrátt fyrir
að álagið sé mikið á leikmönnum sem eru
atvinnumenn erlendis, t.d. í Þýskalandi.
„Það eru forréttindi að fá að spila fyrir Ís-
lands hönd. Ég er alltaf gríðarlega stoltur
og glaður þegar ég fæ að gera það. Ég ætla
ekki að reyna að ljúga því að þér að þetta
sé alltaf jafn gaman, því auðvitað er ekk-
ert gaman þegar illa gengur og þessir
svokölluðu sérfræðingar taka menn af
lífi. Það er aldrei gaman en fylgir einfald-
lega því að vera í liði sem fylgst er með og
vinsælt er. Að sjálfsögðu hefur verið
gríðarlega gaman að taka þátt í þessu síð-
ustu árin því það virðast allir fylgjast með
okkur og hafa gríðarlegan áhuga á því
sem við erum að gera. Ef við getum létt
lund landans á einhvern hátt þá eru mikil
forréttindi að geta gert það með því að
kasta bolta úti í heimi. Á þessu móti erum
við að þróa okkar leik og bregðast við leik
andstæðinganna sem er öllu skemmti-
legra en að vera alltaf að hamra á sömu
hlutunum. Við erum allir mjög einbeittir
og hópurinn passar mjög vel saman. Það
er heiður að vera hluti af svona heild,“
sagði Guðjón en benti jafnframt á að
stórmótin séu frábrugðin mörgum öðr-
um landsliðsverkefnum. Þegar æf-
ingamót bætist við loka- og und-
ankeppnir þá sé álagið orðið mjög mikið.
„Ekki eru öll landsliðsverkefni jafn
áhugaverð og það getur reynst erfitt að
sinna öllu vel. Við getum tekið dæmi þar
sem maður spilar í þýsku deildinni á
sunnudegi og heldur til móts við lands-
liðið á mánudegi. Þá eru kannski lands-
leikir í undankeppni á miðvikudegi og
laugardegi sem þýðir að maður skilar sér
heim á sunnudegi eða mánudegi og á aft-
ur leik í deildinni á miðvikudegi. Við
svona aðstæður spyr maður sig, fyrir
hvern er þetta gert? Þetta hjálpar ekki
leikmönnum að mínu mati og gæði leiks-
ins líða fyrir þetta. Eins sér maður á stór-
mótum, þar sem leikið er þétt, að gæði
leikjanna í undanúrslitum og úrslitum
eru oft á tíðum minni en í upphafi móts
eða um miðbik móts. HM í handbolta er
klárað á þó nokkuð styttri tíma en HM í
fótbolta svo dæmi sé tekið,“ sagði Guðjón
Valur Sigurðsson þegar Morgunblaðið
náði tali af honum í Linköping.
kris@mbl.is
„Heiður að vera
hluti af svona heild“
Guðjón Valur Sigurðsson svífur inn úr horninu í leiknum gegn Austurríki.
Reuters