SunnudagsMogginn - 23.01.2011, Blaðsíða 29

23. janúar 2011 29
barnabörnin mín þarf ég að snúa dæm-
inu við.
Ég er með ónýt hné og aðrir kvillar
tengdir offitu sem hrjáðu mig þá hafa
komið til baka. Í líkamsræktarbrans-
anum telja menn feita einstaklinga vera
lata, gráðuga og ístöðulausa í öllu sem
þeir taka sér fyrir hendur. Sem er auð-
vitað einföldun. Feitir einstaklingar
bjóða oft hættunni heim með því að setja
sér óraunhæf markmið, lofa að gera
ákveðna hluti og svíkja síðan sjálfan sig
og aðra. Þá fyllast þeir vanmáttarkennd
og borða í sektarkennd og samviskubiti.
Þeir vita að það sem þeir eru að gera er
rangt og fara þá að borða í felum. Þannig
verður til vítahringur.
Ég þarf ekki að láta segja mér að ég
eigi að vera svona eða hinsegin. En ég
þarf að vinna í sjálfum mér til að ná ár-
angri. Það er sagt að 96 prósent þeirra
sem ná árangri í einhverju fíknartengdu
falli. Svo er bara að hanga í þessum fjór-
um prósentum! Vandamálið er að maður
er stöðugt að glíma við sjálfan sig. Mað-
urinn uppsker eins og hann sáir, í orð-
um, hugsunum og verkum. Manneskjan
hefur frjálst vilja á milli þess að gera já-
kvæðan hlut og neikvæðan. Ég er í vinnu
með sjálfan mig, fremur en nokkuð ann-
að.“
Af hverju ertu að glíma við sjálfan þig
núna frekar en áður?
„Ég hef áttað mig á því núna, betur en
áður, að það er það sem ég þarf að gera,
frekar en eitthvað annað. Ef ég er ham-
ingjusamur og mér líður vel og er búinn
að takast á við flesta hluti í kringum mig
þá verður allt annað jákvæðara. Þannig
finn ég mín geðmörk. Þetta á við allt
fólk.“
Þú ætlar að snúa dæminu við?
„Öll þessi ár hef ég ætlað það. Ég verð
að gera það á forsendum sem ég ræð við
þannig að árangurinn verði varanlegur.
Ég gæti náð þyngdinni niður á fjórum til
fimm mánuðum en það væri of bratt og
myndi sennilega ekki skila varanlegum
árangri. Þetta mun taka langan tíma. Ég
hef mjög oft séð það að þegar menn hafa
tapað þyngd þá átta þeir sig á því að of-
fitan var ekki vandamálið, það var eitt-
hvað annað sem lá á bak við og undir
niðri. Stundum geta menn ekki tekið á
því vandamáli og fitna aftur eða þá að
þeir ganga skrefinu lengra og vinna bet-
ur með sjálfa sig. Þeir sem hafa getað
unnið vel með sig, sálartetrið og haus-
inn, hafa viðhaldið árangri.“
Mæli með klausturvist
Ert þú hamingjusamur?
„Ég er ekki óhamingjusamur, en ég
gæti orðið hamingjusamari. Ég get gert
betur og vandað mig meira gagnvart
mér. Minn vandi er að ég er dálítið
vondur við mig og þarf að gefa mér meiri
tíma til að gera eitthvað fyrir sjálfan mig.
En ég er fremur geðgóður drengur og
glaðlyndur. Stundum í seinni tíð, kom-
inn á þennan aldur, verð ég dálítið ein-
rænn. Ég á allavega betra með að vera
einn en áður. Svo á ég yndislega fjöl-
skyldu, konu og dætur.“
Já, segðu mér frá fjölskyldunni.
„Við konan mín eigum tvær dætur
sem eru fluttar að heiman. Ég er heppinn
með mínar dætur. Sú eldri, Tinna Björt
Sriyani, er ættleidd frá Sri Lanka og sex
árum seinna fæddist sú yngri, Áslaug Sif.
Tinna Björt er 26 ára, lærði leiklist í Los
Angeles og leikur núna í Buddy Holly í
Austurbæ. Áslaug Sif er að verða tvítug
og klárar nám í Kvennaskólanum í vor.
Við hjónin höfðum farið í gegnum
rannsóknir og fengum staðfest að við
gætum ekki átt barn þannig að við
ákváðum að ættleiða og nokkrum árum
eftir að við fengum Tinnu Björt fæddist
Áslaug Sif. Oft gerist það eftir að fólk
hefur ættleitt barn að það eignast barn,
hver svo sem skýringin á því er. Ég fann
engan mun á því að eignast Tinnu Björt
eða Áslaugu Sif nema hvað ferlið var
ólíkt.
Kannski er ein ástæða þess að mér
fannst svo sjálfsagt og eðlilegt að ættleiða
barn sú að ég myndi flokkast sem krist-
inn hindúi og forlagatrúar. Ég tilheyri
kirkju sem á upphaf sitt í Indlandi og er
kirkja allra trúarbragða. Kenningar
hennar eru sprottnar annars vegar í
gegnum Biblíuna og hins vegar Bhagavad
Gita sem er Biblía hindúa. Ég hef fylgt
þessum kenningum í um þrjátíu ár.
Einn vetur, 1983-4, var ég í klaustri í
Kaliforníu. Þetta var einangrað og sér-
stakt samfélag og í þessu örugga um-
hverfi leitaði ég inn á við. Það var góð og
skemmtileg lífsreynsla sem ég bý enn að.
Mér finnst að allir ættu að fara í klaustur
í ár. Stundum þegar mér líður illa hugsa
ég þangað. Kannski enda ég í klaustri í
ellinni.“
’
Ég er með ónýt hné og
aðrir kvillar tengdir
offitu sem hrjáðu mig
þá hafa komið til baka. Í
líkamsræktarbransanum
telja menn feita einstak-
linga vera lata, gráðuga og
ístöðulausa í öllu sem þeir
taka sér fyrir hendur. Sem
er auðvitað einföldun. Feit-
ir einstaklingar bjóða oft
hættunni heim með því að
setja sér óraunhæf mark-
mið, lofa að gera ákveðna
hluti og svíkja síðan sjálfan
sig og aðra. Þá fyllast þeir
vanmáttarkennd og borða í
sektarkennd og sam-
viskubiti. Þeir vita að það
sem þeir eru að gera er
rangt og fara þá að borða í
felum. Þannig verður til
vítahringur.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Gaui litli: Minn vandi er að
ég er dálítið vondur við mig.