SunnudagsMogginn - 10.04.2011, Blaðsíða 29

10. apríl 2011 29
„Mér finnst fullkomlega óviðeigandi að kalla
mig heimspeking, eiginlega bara fráleitt. Mér er
illa við að kalla mig leikskáld þótt ég hafi skrifað
allnokkur leikrit og ég verð mjög hissa þegar fólk
kallar mig tónlistarmann. Ég sýsla bara við ýmis-
legt ef mér finnst það nógu skemmtilegt. Leik-
listaráhuginn kviknaði árið 1985 þegar ég var
vakinn einn morguninn og mér skipað að fara í
prufu hjá Leikfélagi Húsavíkur. Ég gerði það með
miklum semingi en endaði í stóru hlutverki og
fékk algjöra leiklistardellu. Á vissu tímabili var
það eina sem ég hafði áhuga á að verða leikari.
Það var ekki fyrr en seinna sem ég byrjaði eitt-
hvað að skrifa. Um leið og ég kom suður og í Há-
skólann þá datt ég inn í leikfélagið Hugleik og hef
verið þar allar götur síðan. Þessa dagana er ég að
leikstýra ásamt konunni minni, Huldu B. Há-
konardóttur, næstu uppfærslu Hugleiks sem er
leikritið Einkamál.is eftir Árna Hjartarson. Leik-
ritið er eins konar tilbrigði við umræðuna um
staðgöngumæður en er skrifað áður en sú um-
ræða hófst. Árni er býsna naskur á að stinga á
kýlum áður en þau verða til.“
Ertu sjálfur að skrifa eitthvað?
„Já, ég er alltaf eitthvað að skrifa. Síðustu
mánuðina hef ég verið í samkrulli við Gafl-
araleikhúsið í Hafnarfirði og þar hef ég tengst
nokkrum mismunandi verkefnum, aðallega
handritaskrifum. Svo er reyndar lítil gam-
anópera í smíðum fyrir Hugleik.“
Holl vinna fyrir orðháka
Þín daglega vinna er starf á auglýsingastofu.
Hvernig á sú vinna við þig?
„Ég hef verið viðloðandi auglýsingabransann
síðan 2000. Það sem heillar mig við þá vinnu er
að ég þarf að sífellt að brjóta til mergjar hluti sem
ég hef ekkert óskaplega mikinn áhuga á og þar
kemur upp spurninga- og staðreyndanördinn í
mér. Það er gaman að neyðast til að skilja kosti
einnar sjálfskiptingar umfram annarrar eða skilja
af hverju lífeyrissparnaður er góð hugmynd. Það
er líka góður skóli í skrifum að fást við það
knappa form sem auglýsingar byggjast á. Þú færð
að gera sjónvarpsauglýsingu, sem útheimtir
handritaskrif líkt og stuttmynd, en hún má bara
vera 30 sekúndur, þú skrifar texta í blaða-
auglýsingu en hann má ekki vera meira en fjórar
línur. Þú skrifar útvarpsauglýsingu og hvert ein-
asta orð kostar. Mjög hollt fyrir orðháka.“
Finnst þér ekkert erfitt að skipta þér á milli
listgreina, tónlistar og leiklistar?
„Það truflar ekki nema þá skipulagslega. Ég
get alveg séð skynsemina í því að sérhæfa sig á
einhverju einu sviði og ná þar mikilli færni. En
ég er búinn að sætta mig við að verða ekkert
óskaplega góður á einu sviði en kannski nothæf-
ur á ýmsum sviðum. Stundum hugsa ég: Er ekki
best að taka einn mánuð þar sem ég geri ekki
neitt nema æfa mig á fagott? Svo svara ég sjálf-
um mér: Nei, nei, það er bara vitleysa.
Ég held að rótin að því að ég mæðist í mörgu
sé í pönkinu. Það er mín kynslóð og þó ég hafi
aldrei verið neitt átakanlega mikill uppreisn-
armaður þá er jarðvegurinn þar. Þannig að ég vil
gera hlutina sjálfur og gefa skít í takmarkanir
sem geta og kunnátta setja manni, sem eru
kannski ekki síst sálrænar takmarkanir. Pönk-
boðorðið mikla sem Purrkur Pillnikk kyrjaði um
árið er mér enn mjög kært: Málið er ekki hvað
þú getur, heldur hvað þú gerir.“
Hvernig hefurðu tíma fyrir allt sem þú gerir?
„Maður gerir það sem maður hefur tíma til og
stundum meira. Við Íslendingar erum fáir og all-
ir þurfa að gera margt.“
Ertu sérvitur?
„Já, ábyggilega, en ég reyni að vera opinn fyr-
ir alls konar hlutum, les fjölbreytt efni og hlusta
á alls konar tónlist. Það er meira gaman hjá
manni ef manni finnst fleira skemmtilegt en
leiðinlegt. Það er erfiðara líf að hafa mjög þröng-
an og vandaðan smekk. Ég hef það ekki á nein-
um hlutum.“
Þú þykir nokkuð fyndinn.
„Já, er það? Ég hef mjög litla tilfinningu fyrir
því. Kannski vegna þess að ég umgengst svo
mikið fólk sem mér finnst klárlega fyndnara en
ég.“
Svæsin umræða
Þú bauðst þig fram til stjórnlagaþings. Hefurðu
mikinn áhuga á þjóðfélagsmálum?
„Já, ég fylgist vel með, les og rífst. Mér fannst
stjórnlagaþing vera vettvangur þar sem ég gæti
gert gagn og um leið haft gaman af að gera gagnið
því þarna sameinast margt sem ég hef áhuga á.
Heimspekibakgrunnur er undirstaða hugsana,
kenninga og þanka um það hvernig fólk á að haga
samfélagi sínu. Og fyrir félagsmálamann eins og
mig þá eru þjóðfélagsmál félagsmál á hæsta stigi.
Svo er ég þjálfaður í því gegnum nám og störf að
tjá mig í rituðu máli, og það er mikilvægt að til-
laga frá stjórnlagaþingi komi fram á auðskilj-
anlegu, skýru og afdráttarlausu máli sem erfitt
verður að hártoga og skrumskæla.“
Hvernig viltu sjá íslenskt samfélag?
„Við erum klárlega í ógöngum. Það er sama úr
hvaða átt er horft, það er enginn ánægður með
stöðu mála, hvort sem menn eru stuðningsmenn
ríkisstjórnarinnar eða andstæðingar, hvort sem
þeir eru já- eða nei-sinnar í ESB eða já- eða nei-
sinnar í Icesave. Það er almenn tilfinning fyrir því
að ýmislegt þurfi að laga og breyta. Ég er svo sem
ekki með neina lausn. Hugmyndir sem ég hefði
sennilega barist fyrir á stjórnlagaþingi orka tví-
mælis, eins og allt annað, hugmyndir eins og
beint lýðræði, breytingar á valdahlutföllum og
valdaþáttum í þjóðfélaginu. En þessi gegnsýrða
óánægja með alla hluti er mjög áberandi í þjóð-
félaginu og sennilega óhjákvæmileg, en jafnframt
mjög skaðleg og óþægileg.“
Finnst þér þjóðfélagsumræðan vera of heift-
úðug?
„Það er hún og síðustu daga hefur mér hvað
eftir annað ofboðið. Ég hélt að það væri liðin tíð
að skoðanamunur kristallaðist í persónulegri
óvild, en umræðan verður stöðugt svæsnari. Allt-
af stígur einhver fram og segir að við verðum að
hætta þessu og allir vita að það er rétt, líka þeir
sem hamast í andstæðingum sínum. Staðreyndin
er sennilega sú að við erum ófullkomin pólitísk
dýr.“
Morgunblaðið/Golli
Þorgeir Tryggvason: „Það er
meira gaman hjá manni ef
manni finnst fleira skemmti-
legt en leiðinlegt.“