Morgunblaðið - 19.10.2010, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. OKTÓBER 2010
allir verða að hlýða, hvort sem okkur
líkar betur eða verr.
Það er nú einu sinni svo að okkur
finnst erfitt að skilja hvers vegna
sumir eru kallaðir svo fljótt frá ætt-
ingjum sínum og vinum. Jafnvel þótt
við stundum höfum grun um að
hverju stefni þá kemur andlátsfregn
góðs vinar okkur alltaf á óvart.
Ásu kynntist ég fyrir 56 árum er
við bjuggum í sömu götu, þá vorum
við 7 ára gamlar, síðan þá höfum við
alltaf haldið sambandi. Við áttum
góðar stundir saman sem börn, ung-
lingar og fullorðnir einstaklingar.
Ása var einstaklega trygglynd, heil-
steypt persóna og velviljuð í garð
samferðamanna sinna. Það eru ekki
nema nokkrir dagar síðan við geng-
um niður Laugaveginn og býsnuð-
umst yfir verðlaginu í búðunum en
Ása var þá þrotin að kröftum og gekk
þetta meira af vilja en mætti. Ása
ræktaði garðinn sinn af alúð, hún
elskaði börnin sín og barnabörn.
Lífið var henni ekki alltaf létt, eig-
inmann sinn Guðmund missti hún
fyrir 10 árum í blóma lífsins, börnin
þeirra María, Áslaug og Guðlaugur
bera öll foreldrum sínum gott vitni
hvað varðar uppeldi, arfleifð og
mannkosti. Nokkur minningarorð
vega ekki þungt og segja fátt um fal-
legt og aðdáunarvert líf heldur er hér
aðeins tilraun til að þakka fyrir alla
hjartahlýju og traust frá fyrstu tíð.
Börnum hennar og barnbörnum,
svo og öðrum ættingjum, votta ég
mína dýpstu samúð. Hvíl í friði, elsku
vinkona.
Guðríður Júlíana.
Komið er að kveðjustund.
Jarðvist Ásu mágkonu minnar er
lokið. Í lífi og tilveru stórfjölskyld-
unnar hefur hún staðið sem klettur,
bæði í gleði og sorg. Hrein, bein og
raungóð.
Erfitt ár er að baki. Barist var af
æðruleysi með vonina að vopni, en nú
er þeirri baráttu lokið.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Með þessum orðum kveð ég og
þakka góðar stundir og sendi ástvin-
um öllum samúðarkveðjur.
Erla.
Í dag kveðjum við með söknuði
kæra samstarfskonu til margra ára.
Hún var dugleg, ósérhlífin og traust-
ur félagi með skemmtilegan húmor
og hafði jákvæð áhrif á hópinn. Ása
greindist með krabbamein fyrir einu
og hálfu ári. Eftir mikla og stranga
meðferð mætti hún aftur til vinnu í
maí síðastliðnum bjartsýn á framtíð-
ina. Því miður gerði sjúkdómurinn
vart við sig aftur og var það okkur öll-
um mikið áfall. Hún barðist eins og
hetja til síðasta dags og hélt ávallt
góðum tengslum við okkur þrátt fyrir
veikindin.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
samleið með Ásu og sendum fjöl-
skyldu hennar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig.
Hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgrímsson.)
F.h. starfsmanna Viðskipta-
umsjónar Arion banka,
Þórunn Kristinsdóttir
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is


  


 



 
    
       
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug í veikindum og við
andlát og útför systur okkar og mágkonu,
ÖNNU HÖLLU BJÖRGVINSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildar
Landspítala í Kópavogi fyrir frábæra umönnun.
Svanhildur Björgvinsdóttir,
Eiður Kr. Benediktsson,
Bjarni G. Björgvinsson,
Ólöf M. Guðmundsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
RAGNHEIÐAR VALDEMARSDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áður Byggðavegi 89,
Akureyri.
Starfsfólki á Skjóli þökkum við hlýhug og góða
umönnun.
Valdemar Ragnarsson, Liisa Kajo,
Ásgerður Ragnarsdóttir, Gunnar Eydal,
Óli Þór Ragnarsson, Ingibjörg Marinósdóttir,
Árni Ragnarsson, Ásrún Guðmundsdóttir,
Guðrún Ragnarsdóttir, Valdimar Einisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
10. október.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Pétur Sigurjón Kristjánsson,
Guðmundur Pétursson, Ágústa Ólafsdóttir,
Anna Pétursdóttir,
Drífa Pétursdóttir, Ólafur Pétursson,
Jóhanna Pétursdóttir,
Pétur Pétursson, Margrét Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ég kynntist Svönu
árið 1989 en við tengd-
umst í gegnum bræð-
urna sem við höfðum
fallið fyrir. Ég hafði verið með Mána
frá því á unglingsárum en hún hafði
nýverið heillað Hafstein upp úr pip-
arsveinsskónum sem hann hafði ver-
ið í um árabil. Við hittumst fyrst í
jólaboði sem þau héldu heima hjá sér
á Mávabrautinni á jóladag en restin
af stórfjölskyldunni var stödd í Eng-
landi um þær mundir. Við Máni vor-
um spennt að hitta þessa konu sem
var ekki aðeins margra barna móðir
heldur líka orðin amma og vorum
svolítið feimin. Það rjátlaðist þó
fljótt af okkur. Svana sem var gest-
risin og ætíð einstaklega góð heim að
sækja tók vel á móti okkur og áttum
við með fjölskyldunni skemmtilega
stund þar sem hangikjötið var borið
fram með kartöflumús, rauðkáli og
eggjum sem við höfðum ekki átt að
venjast áður.
Við tengdumst vinaböndum og
áttum saman margar góðar stundir.
Fyrsta utanlandsferðin sem við
hjónin fórum í saman var með þeim
hjónum en leiðin lá til Newcastle í
helgarferð. Svarna var logandi flug-
hrædd en átti ráð við því. Hún pant-
aði sér bara „Brjáluðu Bínu“ áður en
hún lagði í hann og þá varð flugferð-
in þolanleg. Ég drakk einn henni til
samlætis þó ekki fyndi ég fyrir flug-
hræðslu og mæli með því húsráði við
alla sem vilja byrja ferðina af krafti.
Við eignuðumst dætur með stuttu
millibili. Hún sína yngstu en ég mína
elstu og var gott að eiga hana að sem
reyndari móður með báða fætur á
jörðinni. Elísabet Ósk var svo heppin
að fá föt frá Emilíu frænku sinni þeg-
ar hún var vaxin upp úr þeim og kom
það sér vel fyrir fátæku námsmenn-
ina í Reykjavík.
Svana var hress og skemmtileg
kona og aldrei nein lognmolla í
kringum hana. Hún var fjallmynd-
arleg bæði í útliti og í háttum. Hún
töfraði fram kræsingar með að því er
virtist lítilli fyrirhöfn og allt var bor-
ið fram á smekklegan hátt. Hún var
hög í höndunum sem kom sér vel í
veikindum hennar þar sem hún gerði
hvert listaverkið af fætur öðru. Hún
var röggsöm og dugleg enda þurft að
hafa fyrir hlutunum í gegnum tíðina.
Þess vegna var líka svo gaman að
tala við hana. Hún talaði af reynslu
og þekkingu og kom oft með nýtt
sjónarhorn á umræðuefnið sem vakti
mann til umhugsunar.
Þegar hún veiktist og fékk að vita
að hún ætti aðeins tvö ár eftir ólifuð
þá tók hún því af miklu æðruleysi.
Hún tókst á við veikindin með sama
krafti og hafði borið hana áfram í
gegnum lífið. Hún sagði við mig eftir
að hún greindist: „Það hljómar skrít-
ið en ég hugsa að ég hafi aldrei haft
það eins gott og núna í veikindunum.
Ég á góðan eiginmann, góða fjöl-
skyldu og vini. Ég finn hve dýrmætt
það er að eiga þau öll að.“
Já, dætur hennar umvöfðu hana af
Svanhildur Erla
Benediktsdóttir
✝ Svanhildur ErlaBenediktsdóttir
fæddist á Skaga-
strönd 31. maí 1954.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
hinn 10. okt. 2010.
Útför Svanhildar
Erlu fór fram frá
Keflavíkurkirkju 18.
október 2010.
kærleika og hlýju.
Hún var í stöðugu
sambandi við son sinn
sem hún hafði ung
þurft að láta frá sér og
síðast en ekki síst þá
var Hafsteinn henni
við hlið í blíðu sem
stríðu. Þess vegna gat
hún kvatt sátt og í
trausti til Guðs sem
hún trúði einlæglega á
og bað oft til.
Við Máni og börnin
kveðjum Svönu með
virðingu og þakklæti
og biðjum Guð að styrkja fjölskyld-
una hennar í þeirra miklu sorg.
Petrína Mjöll Jóhannesdóttir.
Stutt er á milli sorgar og gleði í
þessu lífi. Sunnudaginn 10. október
kvaddi Svana frænka, móðursystir
okkar, þessa jarðvist eftir erfið veik-
indi. Við vissum öll að hverju stefndi
og Svana kveið því ekki að kveðja.
Þrátt fyrir það er maður aldrei tilbú-
inn þegar að þessu kemur.
Svana er sú af systkinum mömmu
sem við höfum átt mest samskipti við
og eytt mestum tíma með í gegnum
tíðina. Samgangurinn á milli þessara
tveggja heimila hefur alltaf verið
mjög mikill. Dætur Svönu eru á svip-
uðum aldri og við systkinin þannig
að við gátum leikið okkur saman
þegar við vorum yngri, þó að sam-
bandið við þær hafi minnkað þegar
við urðum eldri og fórum öll í sitt-
hvora áttina.
Þrátt fyrir að við værum flutt úr
foreldrahúsum héldum við áfram
miklu sambandi við Svönu frænku og
ófáar voru stundirnar sem við eydd-
um í eldhúsinu hjá henni og spjöll-
uðum yfir kaffibolla (og súkku-
laðirúsínum ef frænka var ekki í
megrun) fram á nótt og oft var nú
spáð í spil og tilveran rædd út frá
því. Þessa síðustu mánuði og ár hef-
ur sambandið aukist ef eitthvað er.
Heimsóknir, símtöl og spjall á netinu
á kvöldin eða jafnvel um miðjar næt-
ur þegar Svana var andvaka. Það
voru forréttindi að geta þannig veitt
henni félagsskap.
Svana hafði mikla ánægju af
handavinnu og prjónaði fram á síð-
asta dag. Hún vildi helst gera litlar
flíkur svo hún næði að klára sem
flest verkefni og við búum vel að því
hvað frænka var dugleg að prjóna
fatnað og annað handa þessum allra
minnstu.
Svana var ekki síður spennt yfir
okkar börnum en sínum eigin barna-
börnum og fylgdist vel með þeim.
Hún náði því miður ekki að hitta nýj-
asta fjölskyldumeðliminn, dóttur
Guðrúnar og Elínar, sem fæddist
tveimur dögum eftir andlát Svönu.
Sorgin og gleðin fara þarna saman
hjá okkur í þessu skrýtna ferðalagi
sem líf okkar er.
Það er sárt að kveðja yndislega
frænku og hennar risastóra hjarta
því nú hefur myndast stórt skarð í
fjölskylduna sem ekki verður hægt
að fylla upp í.
Elsku Hafsteinn, Anna Margrét,
Agnes, Silvía, Emilía, Bjarki og fjöl-
skyldur og aðrir ástvinir, megi Guð
veita ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Sigurbjörg, Guðrún, Arnar
og Eydís Guðnýjar- og
Helgabörn, og fjölskyldur
þeirra.
Elsku Svana mín, nú er komið að
kveðjustund og þú færð þína hinstu
hvíld frá erfiðum sjúkdómi sem þú
hefur verið að berjast við í nokkurn
tíma.
Þó að árin sem þú hefur lifað séu
ekki svo mörg hefur þú lifað við-
burðaríku lífi. Eignast yndisleg börn
og barnabörn sem hafa gefið þér
mikið. Yndislegan mann sem hefur
verið þér við hlið, stutt þig og hvatt.
Þegar maður ætlar að kveðja vin-
konu sína í fáum orðum er svo margt
sem kemur upp í hugann. Allar góðu
stundirnar sem við áttum í gegnum
árin.
Ég er heppin að hafa kynnst þér
og öllum þínum kostum. Alltaf
varstu tilbúin að deila því sem þú
kunnir og gast. Þú varst snillingur í
alla staði og hafðir gaman af handa-
vinnu í öllum formum. Það er mikið
sem liggur eftir þig og aðrir fá að
njóta. Þú varst mjög séð í fjármálum
og varst dugleg að bjarga þér. Þú
kenndir mér mikið.
Ég kveð þig með litlum sálmi, Guð
geymi þig, elsku vinkona.
Ver sterk, mín sál, í þungri þraut,
sem þú átt nú að bera,
og vit, að þessi þyrnibraut
skal þér til reynslu vera,
sem ávöxt ber.
Guð ætlar þér í sinni framtíð sigur.
Þín trú og von ei visna má,
þó virðist kraftur þrotinn,
því Guð þér ann og er þér hjá,
hann elskar reyrinn brotinn,
og Kristur vann og veg þér fann,
þinn kross á honum hvílir.
Sjá, nóttin verður náðartíð
og nýr mun dagur skína.
Lát hverfa víl og hugarstríð,
því hag og vegu þína
þinn Drottinn sér.
Hann fyrir fer og sigrar allt um síðir.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Elsku Hafsteinn, börn og barna-
börn, ég sendi ykkur öllum mínar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
Guð að senda ykkur styrk, ljós og
vernd á þessari kveðjustund.
Dagbjört Oddný Matthíasdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma. Þú varst alltaf
góð við okkur. Takk fyrir allar
peysurnar, vettlingana og
sokkana sem þú prjónaðir fyrir
okkur. Það var alltaf gaman að
koma til þín og fá þig í heim-
sókn. Við munum sakna þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Axel og Arndís (Addý).