Ný saga - 01.01.1999, Blaðsíða 68

Átökin um Atlantshafsbandalagið
En eftir stendur
að útskýra
hvernig helstu
mannvitsbrekk-
um Vesturlanda
varð svona
illilega á
í messunni.
minnast að Þýskaland nasismans hafði verið
það ríki Evrópu þar sem menntunarstig
landsmanna var hvað hæst. Þessi fornfræga
menningarþjóð varð barbarismanum að bráð,
þrátt fyrir að menntun og menning væri á háu
stigi. Svipaða sögu má segja um Sovél-Rúss-
land. Það voru ekki síst menningarvitarnir og
gáfumennirnir sem lofuðu og prísuðu ríki
Stalíns í austri. í nýlegri bók sinni afgreiðir
fyrrverandi sendiherra íslands, Hannes Jóns-
son, þetta uppgjör í einni málsgrein. Skemmst
er frá því að segja að niðurstaða hans er á þá
lund að engin ástæða sé til þess að fást neitt
um hið liðna. En eftir stendur að útskýra
hvernig helstu mannvitsbrekkum Vestur-
landa varð svona illilega á í messunni.
Kjarni máls
Aðild íslands að NATO, að loknu köldu
stríði, er landsmönnum mjög mikilvæg. Bæði
getur óöld skollið á aftur á komandi árum og
áratugum og þá er aðild þjóðarinnar að öflug-
asta varnarbandalagi heimsins gjörsamlega
ómetanleg. Aðildin að NATO er hornsteinn í
utanríkismálum landsmanna. Hún hefur
stundum haft ómetanlega þýðingu fyrir okkur
og aðrar þjóðir. Landhelgisdeilan og sjálf-
stæðisbarátta Eystrasaltsríkjanna eru tvö
dæmi um það. Hún tryggir okkur jafnframt
sæti og áhrif sem jafningjum meðal áhrifa-
mestu og öflugustu ríkja heims. Það getur
haft ómetanlega þýðingu fyrir hagsmuni okk-
ar og sjónarmið og styrkir stöðu ríkisins hvar-
vetna á alþjóðavettvangi. Án hennar værum
við utangarðs að mestu og löngum skipað til
sætis í biðstofum utanríkisráðuneyta annarra
ríkja.