Morgunblaðið - 07.09.2011, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 2011
✝ Sylvía Þor-steinsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 17. nóvember
1918. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli 2. sept-
ember 2011. Áður
til heimilis á Guð-
rúnargötu 8.
Sylvía var dóttir
hjónanna Þor-
steins J. Sigurðs-
sonar kaupmanns, sem kennd-
ur var við Bristol, f. 29.9.
1894, d. 1.7. 1968, og Þórönnu
R. Símonardóttur, f. 12.3.
1896, d. 3.3. 1970. Systkini
Sylvíu voru þau Svanhildur Jó-
hanna Þorsteinsdóttir, f. 16.11.
hans er Kolbrún Eiríksdóttir.
Barnabarnabörnin eru Þórunn
Sylvía Óskarsdóttir, Þórdís
Birna og Ester Borgarsdætur.
Sylvía vann í verslun föður
síns, tóbaks- og sælgætisversl-
uninni Bristol í Bankastræti 6
í meira en 30 ár og átti
fjöldann allan af föstum við-
skiptavinum og var vinsæl og
þekkt í miðbænum. Eftir að
húsnæði verslunarinnar var
selt og nýir eigendur tóku við
ákvað hún að skipta um starfs-
vettvang og fór í hjúkr-
unarnám á miðjum aldri og
starfaði á Landspítalanum í 25
ár, þar af lengst á tauga-
sjúkdómadeild. Sylvía var góð-
ur píanóleikari og unni útivist.
Hún hafði lifandi áhuga á
tungumálum og kunni mörg
og las og lærði frönsku í ára-
tugi.
Útför Sylvíu fer fram frá
Áskirkju í dag, 7. september
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
1917, d. 22.11.
1989, og Haraldur
S. Þorsteinsson, f.
16.12. 1920. d.
15.5. 1932.
Sonur Sylvíu er
Haraldur S. Þor-
steinsson, f. 16.5.
1944, flugvirki hjá
United Airlines og
býr í San Franc-
isco. Haraldur
giftist Sigrúnu Hv.
Magnúsdóttur félagsráðgjafa,
þau skildu. Börn þeirra eru
Erla Sylvía, listakona, f. 19.3.
1967, og Borgar Þór tækni-
fræðingur, f. 21.12. 1969. Fyr-
ir átti Haraldur Óskar rekstr-
arfræðing, f. 31.8. 1965, móðir
Látin er kær fv. tengdamóðir
og vinkona Sylvía Þorsteinsdótt-
ir, Sulla. Hún fæddist í Reykja-
vík frostaveturinn mikla 1918 í
nóvember þegar spænska veikin
var hvað skæðust í Reykjavík.
Móðir hennar, Þóranna, var
mjög þungt haldin þegar Sulla
kom í heiminn og var barnið talið
andvana og lagt til hliðar.
Umönnunin beindist að móður-
inni þegar heyrðist grátur frá
Sullu öllum til furðu. Sulla var
síðan alla tíð hraust, varð sjaldan
misdægurt þar til ellin sagði til
sín.
Þó svo að hún hafi notið sín
innan um fólk og var vinsæl, þá
var hún mjög sjálfstæð og undi
hún sér oft best ein við lestur eða
píanóspil. Sulla var einstaklega
góð og trygg sínum nánustu.
Systurnar Sulla og Bebba
voru afar samrýmdar og varla
leið dagur sem þær töluðust ekki
við. Það var gaman að vera í fé-
lagskap þeirra, spjalla um fólk
og málefni. Hún hafði einstakt
lag á að hrósa fólki og láta því
líða vel. Henni fannst óþarfi að
gagnrýna fólk, sagði að fólk
gerði það sjálft og ekki við það
bætandi.
Þegar verslunin Bristol var
seld ákvað Sulla að skipta um
starfsferil og hóf sjúkraliðanám
1967. Það var nýlegt nám og tók
8 eða 9 mánuði að fá réttindi.
Sulla var mestallan sjúkralið-
anámstímann á Landakots-
sjúkrahúsinu hjá nunnunum sem
henni líkaði vel, þó svo að henni
fyndist þær helst til sparsamar.
T.d. þá varð víst að handhræra
skyrið, þeim þótti óþarfi að eyða
rafmagni í það.
Fljótlega eftir að sjúkralið-
anáminu lauk ákvað Sulla að
halda áfram í hjúkrunarnám og
fór í hjúkrunarskólann. Hún var
að því er best er vitað fyrst
kvenna til að stunda hjúkrunar-
nám, komin á miðjan aldur, en
áður hafði verið 30 ára aldurs-
takmark í skólanum. Sulla út-
skrifaðist sem hjúkrunarkona
1971og vann lengst af á tauga-
sjúkdómadeild Landspítalans.
Hún varð aðstoðardeildarstjóri
og átti frábæran starfsferil í nær
25 ár. Hún var vel liðin og mjög
góð hjúkrunarkona og fór líkn-
andi höndum um þá sem þurftu á
hennar hjúkrun að halda. Sulla
var alltaf jákvæð, styðjandi og
gefandi. Margir hafa sagt mér
sögur um hve góð hún reyndist
sjúklingum og aðstandendum
þeirra. Hún var góð fyrirmynd
og hvatti mig og studdi óspart
þegar ég ákvað að fara í fram-
haldsnám.
Sulla spilaði fallega á píanó,
hún neitaði aldrei að spila ef hún
var beðin, hún spilaði bara mis-
mikið eftir því hvernig hún var
upplögð.
Síðustu 5 ár dvaldi Sulla á
hjúkrunarheimilinu Skjóli við
Kleppsveg. Henni leið mjög vel
þar og talaði ætíð um hve starfs-
fólkið væri gott við sig og að
maturinn væri frábær.
Einstök kona hefur kvatt lífið.
Guð blessi minningu Sullu.
Sigrún Hv. Magnúsdóttir.
Sylvía móðursystir mín féll
frá 2. september síðastliðinn eft-
ir stutt en erfið veikindi. Hún
var orðin 92 ára gömul og södd
lífdaga.
Við hjónin litum til hennar á
Skjóli nýlega og var hún þá
hress og ánægð með lífið, en
augljóst var að minnið var aðeins
farið að svíkja hana. Hún lét vel
af lífinu á Skjóli, hrósaði starfs-
fólkinu og öllum aðbúnaði. Þann-
ig var hún Sulla frænka mín alla
sína ævi, lífsglöð og þakklát
manneskja sem vildi láta gott af
sé leiða.
Sulla var stór hluti af minni
æsku þar eð hún bjó með afa og
ömmu á í nágrenni okkar í Norð-
urmýrinni. Á mínum uppeldisár-
um var mikið samband á milli
heimila okkar, þær systurnar
voru í nánu sambandi og sam-
vinna mikil.
Heimilið á Guðrúnargötu 8
var því hluti af mínu lífi á þess-
um árum og hafði áhrif á mótun
mína sem barns og unglings.
Mér er minnisstæðast hve trú-
rækin fjölskyldan var og tengsl
við Fríkirkjuna mikil. Afi og
amma voru reglufólk á vín og
störfuðu með Stórstúkunni.
Þessi umgjörð var festan í lífi
Sullu sem hafði ung valið að búa
með foreldrum sínum, vinna við
fjölskyldufyrirtækið og stuðlaði
þannig að velferð þeirra. Trúin
var sterkur þáttur í heimilislíf-
inu, sálmar voru leiknir á hljóð-
færið og sungið með. Sylvía
lærði ung á píanó og var mús-
íkölsk og söng vel. Sérstaklega
er mér minnisstætt er hún og afi
Þorsteinn léku fjórhent á píanóið
og allir sungu með jólasálma.
Einkasonur Sullu er Haraldur
S. Þorsteinsson. Hann lærði
flugvirkjun og hefur búið mest-
an hluta ævi sinnar í San Franc-
isco. Fyrrverandi eiginkona
hans er Sigrún Magnúsdóttir.
Þær urðu fljótt miklar vinkonur
Sylvía og Sigrún og samband
þeirra náið. Sigrún hefur hin síð-
ari ár annast Sylvíu mikið og séð
um velferð hennar. Hún á miklar
þakkir skildar fyrir fórnfúst
framlag sitt og góða umönnun.
Hún Sulla starfaði við versl-
unina Bristol í Bankastræti í um
30 ár en venti þá sínu kvæði í
kross og fór í hjúkrunarnám sem
hún lauk 1971. Lengst af starfaði
hún á taugadeild Landspítalans.
Hún var vinsæl á sínum vinnu-
stað og naut virðingar sam-
starfsfólks sem sjúklinga. Sylvía
lét svo af störfum 1992, þá orðin
74 ára. Við tóku elliárin, fyrst
heima á Guðrúnargötu og frá
2006 á Skjóli.
Það sem situr sterkast í minn-
ingunni um Sullu er lífsgæska
hennar og jákvæð viðhorf. Þau
voru mörg börnin sem nutu gjaf-
mildi hennar og afa í versluninni
þeirra í Bankastræti og minnast
þeirra með hlýju. Það eru oft
þannig minningar sem gefa líf-
inu gildi og fá mann til að átta sig
á aðalatriðum lífsins.
Sylvía lifði góðu og heiðarlegu
lífi, skilaði sínu ævistarfi vel.
Hún annaðist vel foreldra sína
og seinna sem hjúkrunarkona
annaðist hún sjúklinga sína af al-
úð og virðingu. Hún fór sínu
fram í lífinu og fékk sinn
skammt af erfiðleikum sem hún
tókst á við af bjartsýni og dugn-
aði.
Minningin um Sullu mun lengi
vera mér hugstæð. Ég og fjöl-
skylda mín þökkum henni sam-
ferðina og vottum við hennar
nánustu samúð okkar.
Sigurður Karlsson
Sylvía
Þorsteinsdóttir
Mig langar í ör-
fáum orðum að
minnast Ómars
Konráðssonar tannlæknis.
Þegar ég fékk þær fregnir að
Ómar væri allur var ég stödd hjá
dóttur hans, Ástu, í Svíþjóð og
það fyrsta sem kom upp í hug-
ann var að nú væri mikill höfð-
ingi fallinn. Kynni mín og Ómars
spanna nú hátt á fjórða áratug
eða frá því við Ásta dóttir hans
vorum saman á Héraðsskólanum
Núpi í Dýrafirði og bundumst
þar sterkum og ævarandi vin-
áttuböndum.
Ég man alltaf eftir rausnar-
legum sendingum frá þeim hjón-
um Eddu og Ómari til Ástu
þennan vetur og alltaf var gert
ráð fyrir mér líka. Þau mætu
hjón opnuðu einnig heimili sitt
fyrir mér þegar ég kom heim
með Ástu í fríum. Það var æv-
intýri líkast fyrir mig sveita-
stelpu að koma á Sunnuflötina.
Þá þegar hafði Ómar, þá enn á
fertugsaldri, byggt upp sitt höfð-
ingsveldi og hafði áorkað meiru
en margir á sinni lífstíð allri.
Ómar hafði til að bera mikla
reisn og var stoltur maður en án
alls hroka. Hvar sem hann fór
var hann sá sem kom, sá og sigr-
aði. Hann var gæddur mörgum
kostum, var fluggáfaður, glað-
vær og glettinn og öllum
ógleymanlegur sem honum
kynntust. Ómar lá ekki á skoð-
unum sínum varðandi menn og
málefni. Hann kom til dyranna
eins og hann var klæddur, en var
líka maður sem gat skipt um
skoðun ef svo bar undir og var
ekki langrækinn og var það einn
af hans mörgu kostum.
Ómar mætti mörgum brekk-
um í sínu lífi og voru sumar
bratttari en aðrar en alltaf tókst
honum með dugnaði og vilja-
styrk að sigrast á því mótlæti
Ómar Konráðsson
✝ Ómar Konráðs-son fæddist í
Reykjavík 13. júní
1935. Hann lést 14.
ágúst 2011.
Útför Ómars var
gerð frá Vídal-
ínskirkju í Garða-
bæ 23. ágúst 2011.
sem hann mætti og
snúa til betri leiðar.
Ómar var aðeins 46
ára þegar hann
lenti í hörmulegu
slysi þar sem hann
barðist fyrir lífi sínu
vikum saman og
hafði betur í þeirri
baráttu, en skaðinn
sem hann hlaut var
mikill og gjör-
breytti lífi hans
öllu, hann varð öryrki og gat
ekki lengur unnið við sitt fag. En
uppgjöf var ekki að finna í hans
orðabók og hélt hann ótrauður
áfram sem undrun sætti.
Ómar var mikill dýravinur og
hafði græna fingur, mér eru
minnisstæðar þær allra stærstu
og fallegustu rósir sem ég hafði
á ævinni séð í gróðurhúsi hans á
Sunnuflötinni enda var Ómar
mikill fagurkeri og lagði mikið
upp úr því að hafa fallegt og hlý-
legt í kringum sig og hvergi leið
honum betur en úti í garði á góð-
um sólskinsdegi.
Í seinni tíð eru það öll góðu
símtölin frá Ómari sem eru of-
arlega í huga mér og minnist ég
þeirra samtala nú með mikilli
ánægju og væntumþykju og án
efa á ég eftir að sakna þess á
komandi tíð að taka upp tólið og
heyra rödd þína á ný en hugga
mig við að þegar við hittumst á
ný verður um nóg að spjalla.
Elsku Ómar, mig langar að
þakka þér samfylgdina og þann
hlýhug og góðvild sem þú ávallt
sýndir mér og ég kveð þig með
mikilli þökk og virðingu.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Elsku Edda, Ásta, Hrund og
Hafdís ásamt tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og bið allar góðar
vættir að vaka yfir ykkur öllum
og gefa ykkur styrk.
Hulda Haraldsdóttir.
Við kveðjum hér
með miklum sökn-
uði kæran bróður, mág og
frænda. Það eru aðeins nokkrir
mánuðir síðan Erla kona hans féll
frá, og ætluðum við að minnast
hennar með síðbúnum minning-
arorðum, þegar fregnin um and-
lát Ella barst. Bæði voru burtu
kvödd alltof fljótt, en góðar minn-
ingar og orðstír þeirra munu þess
í stað lengi lifa og ylja okkur um
ókomin ár. Í upphafi voru kynni
okkar mest af Ella og kom þar
Helga eldri systir hans lengst af
við sögu. Mynduðust strax með
þeim systkinum góð tengsl og
vinátta, og minnist Helga ætíð
ljúfs og góðs drengs, sem
snemma þurfti að koma ár sinni
fyrir borð. Hann fór í járnsmíðina
og stundaði nám í Iðnskólanum,
og kom hann þá oft við í hádeg-
ismat á skólaárunum til Helgu og
Friðgeirs mágs. Spruttu þá
stundum upp fjörugar umræður
við matarborðið við syni hennar
um íþróttir, stjórn- og skólamál.
Fengu synirnir á unglingsárun-
um oft góða fræðslupistla frá
honum í þeim efnum, sem alltaf
enduðu með gamanseminni.
Elli var mikill Framari og hélt
merki félags síns hátt á lofti. Það
var í mörg horn að líta fyrir hann,
fjölskyldan, vinnan og önnur
verkefni, sem hann tók að sér ut-
an þessa. Studdur af eiginkon-
unni Erlu, og voru þau alltaf sem
eitt í huga okkar. Eftir að syn-
irnir Addi og Baddi voru komnir í
heiminn kom fjölskyldan oft í
heimsókn, og tókum við stundum
að okkur barnagæsluna. Það var
alltaf gaman að hitta þau, og tók
fjölskyldan unga oft þátt í gleði-
stundum með okkur hér áður
Erlingur Kristinn
Stefánsson
✝ Erlingur Krist-inn Stefánsson
fæddist í Reykjavík
17. ágúst 1946.
Hann lést 24. júlí
2011.
Útför Erlings
var gerð frá Bú-
staðakirkju 3.
ágúst 2011.
fyrr. Minnumst við
með mikilli ánægju,
þegar fyrstu barna-
börn Helgu voru
komin í heiminn, og
þau hjónin komu
með jólagjafir eins
og um börnin sín
væri að ræða. Stóðu
þau álengdar með
ánægjublik í augum
og fylgdust með
gleði barnanna, þeg-
ar pakkarnir voru opnaðir. Dugn-
aður og vinnusemi fylgdi þeim
hjónum ætíð í huga okkar. Elli
var eins og klettur fyrir marga,
máttarstólpi í ættinni, með ráða-
góða eiginkonu sér við hlið. Hún
var ætíð ljúf og falleg manneskja
með rólega nærveru, sem hugs-
aði vel um strákana sína. Gleðina,
hlátrinum og dugnaðinum smit-
aði Elli út frá sér. Hrókur alls
fagnaðar og skemmtilegur var
hann, þegar hann tók sig til og
lýsti atburðum líðandi stundar á
gamansaman hátt eða sagði sög-
ur af ættingjunum.
Mikill sjónarsviptir er að þeim
hjónum, og það hefði verið gaman
að eiga með þeim góðar stundir
um ókomin ár. Minningarnar
munu þess í stað ylja okkur,
minningar um gleðina í nálægð
þeirra, hláturinn og dugnaðinn í
lífinu. Verði það sem bergmál í
huga okkar og hjörtum er þekktu
þau. Við kveðjum með sárum
söknuði yndisleg hjón og tökum
spjallið við þau um gamla og góða
tíma kannski síðar. „Elli var góð-
ur maður“ var það fyrsta, sem
Friðgeir mágur hans sagði eftir
að hafa fengið fregnina um fráfall
hans, og eiga þau orð svo sann-
arlega við þau bæði. Járnsmiður-
inn er horfinn á braut og vekur
gleði og bros á nýjum stað. Hafi
kær hjón innilegar þakkir fyrir
góðar stundir alla tíð. Adda,
Badda og fjölskyldum þeirra
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur og megi góður Guð
styrkja þau á sorgarstundu.
Helga, Friðgeir, Steinar
og Stefán.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
SIGURÐUR HALLDÓRSSON,
Höfða,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 31. ágúst.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
9. september kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á dvalarheimilið Höfða.
Halldór S. Sigurðsson, Jóna Þorkelsdóttir,
Guðmunda Björg Sigurðardóttir, Haraldur Haraldsson,
Ásta G. Sigurðardóttir, Kristján Gunnarsson,
Ómar Sigurðsson, Sigríður Þorgilsdóttir,
Svanur Ingi Sigurðsson, Matthildur Níelsdóttir,
Hrafnhildur Sigurðardóttir, Jóhann Ágústsson,
Ingþór Sigurðsson, Svala Benediktsdóttir,
Sigurbjörg Jenný Sigurðardóttir, Búi Grétar Vífilsson
og afabörn.
✝
Okkar ástkæra
ÞURÍÐUR BENEDIKTSDÓTTIR
frá Hömrum í Haukadal,
til heimilis í Furugerði 1,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
31. ágúst.
Útförin fer fram frá Kvennabrekkukirkju laugardaginn
10. september kl. 14.00.
Hjördís Óskarsdóttir,
Kristján Ingason, Kristjana Arnardóttir,
Karl Ingason, Guðrún Á. Rögnvaldsdóttir,
Jón S. Hilmarsson, Hólmfríður Lára Skarphéðinsdóttir,
Þuríður Kristín Hilmarsdóttir, Baard Hermansen,
barnabarnabörn, barnabarnabarnabörn og aðrir
aðstandendur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNÞÓR RAGNAR KRISTJÁNSSON,
áður til heimilis í Skarðshlíð 29,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar sunnudaginn
4. september.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 9. september kl. 13.30.
Jakobína Þórey Gunnþórsdóttir,
Kristján Gunnþórsson, Jónína S. Helgadóttir,
Þóroddur Gunnþórsson, Lilja Marinósdóttir,
Sveinmar Gunnþórsson, Kristín Pálsdóttir,
Eyþór Gunnþórsson, Soffía Valdemarsdóttir,
Jóhanna Gunnþórsdóttir, Brynjólfur Lárentsíusson,
Ragnar Gunnþórsson,
Haraldur Gunnþórsson, Hallfríður Hauksdóttir
og afabörnin öll.