Morgunblaðið - 07.09.2011, Blaðsíða 23

Morgunblaðið - 07.09.2011, Blaðsíða 23
MINNINGAR 23 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 2011 Margar minningar birtast í hugum okkar þegar við hugsum til Finns Dórs. Hann var svo skemmtilegur, svo fallegur og brosmildur, sannkallaður gleði- gjafi. Við erum þeirrar gæfu að- njótandi að eiga Finn Dór, systkini hans og foreldra sem nánustu fjölskyldu. Það reynir svo sannarlega á að takast á við áfall og sorg sem að okkur steðj- ar við fráfall Finns. En við eigum líka gleðina yfir að eiga frábærar minningar um ótalmargar samsverustundir allt frá því Finnur fæddist. Við eig- um minningar frá því að hafa haldið á honum mánaðargöml- um, fallegum og ljúfum. Minn- ingar um brosmildan lítinn pjakk sem ljómaði eins og sólin. Minningar um strákinn sem hafði svo mikla orku, var at- hafnasamur og bóngóður. Minn- ingar um unglinginn sem beið eftir að geta tekið þátt í lífinu að fullum krafti. Minningar um unga fallega manninn sem kom og tók utan um „töntu“ og sagði frá áformum sínum og áhuga- málum. Það eru þung spor að fylgja ungum manni sem framtíðin blasti við. Framtíð á sviði leik- listar, en það var sá starfsvett- vangur sem Finnur hafði valið sér, það val kom okkur sem þekktum hann ekki á óvart. Hann var þeirrar gerðar að vilja kæta og gleðja samferðafólk sitt og það gerði hann svo sannar- lega. Finnur hafði líka fundið fram- tíð með unnustu sinni, Jessicu. Hann var búin að sýna henni Ís- land, fara með hana á uppá- haldsstaðina sína. Það leyndi sér ekki að hann var ástfanginn og Finnur Dór Þórðarson ✝ Finnur DórÞórðarson fæddist í Lúx- emborg 14. nóv- ember 1979. Hann lést af slysförum í Lúxemborg 13. ágúst 2011. Útför Finns Dórs fór fram frá Graf- arvogskirkju 24. ágúst 2011. bjartsýnn á fram- tíðina. Við verðum að reyna að láta brosið hans Finns hjálpa okkur til að lifa með orðnum atburði. Slys verða ekki aft- ur tekin, tómarúm hefur myndast hjá fjölskyldunni, það tómarúm verður aðeins fyllt með því að brosa hvert til annars. Elsku fjölskylda, guð geymi ykkur. Auður Björg og Kristinn. Elsku Finnur frændi, alltaf fyllist hjartað af einhverju björtu og jákvæðu þegar við hittum þig. Frá því að þú varst pínulítill varstu alltaf brosandi og heillaðir alla með útgeislun þinni. Við erum þakklát fyrir að fengið að eiga þig sem frænda og alltaf verið stolt af þér. Þegar þú laukst náminu og varst nú orðinn „alvöruleikari“ vorum við nú með það alveg á hreinu að þú ættir eftir að verða stór stjarna sem þú hefur alltaf verið í okkar huga og nú, elsku Finnur, ertu stór stjarna sem við horfum á uppi á himninum. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Elsku Doddi, Tóta, Sigurjón, Olla, Harpa og fjölskyldur. Hug- ur okkar er hjá ykkur á þessum erfiðu tímum. Sigrún, Helga, Júlíus, Linda, Rakel og fjölskyldur. Á hvaða aldri sem við erum eigum við öll ljúfar minningar um þig, Finnur. Hvort sem þú varst barn, unglingur eða full- orðinn maður þá var það alltaf bros þitt, jákvæðni og lífskraftur sem einkenndu þig. Það mætti líkja lífshlaupi þínu við kvik- mynd sem er sýnd á tvöföldum hraða. En þannig varst þú Finnur. Lifðir lífinu hratt og fórst þínar eigin leiðir. Kraftur þinn og jákvæðni nýttist þér vel í því starfshlut- verki sem þú valdir þér og öllum ber saman um að þú varst mjög hæfileikaríkur leikari og skipti engu máli hvort þú varst að vinna innan áhugamannaleik- húss eða atvinnumanna, alltaf gafstu af þér það sem þú áttir og meira. Í ævintýraleikriti Spuna 12 ára gamall, sem veislustjóri þorrablóta Íslendingafélagsins í Lúxembúrg eða sem stjörnuleik- ari í kvikmyndum Spuna eða sem skíðakennari í Wagrain, alltaf flottastur. Þeim, er unnu með þér, leið vel í návist þinni og sama hvað var, alltaf varstu tilbúinn að hlusta og koma með tillögur um hvað mætti betur fara. Finnur, við söknum þín öll. Þau okkar, er horfðu á þig sem barn, við, sem urðum að ein- hverju leyti samferða þér í gegnum fullorðinsárin, svo og börnin okkar er sitja eftir, spyrja: Hver getur komið í stað- inn fyrir Finn skíðakennara í Wagrain? Það er bara eitt svar. Það kemur enginn í staðinn fyrir þig, Finnur. Þú varst einstakur. Fyrir hönd leikfélagsins Spuna í Lúxembourg, Hrefna Einarsdóttir. Ævinlega þakklátur fyrir að hafa þekkt Finn Dór stóran hluta ævi minnar, reyni ég að kveðja einn besta vin sem nokk- ur maður getur átt. Það voru sannkölluð forréttindi að þekkja Finn. Hann var einn sá allra hressasti, ljúfasti og skemmti- legasti norðan Alpafjalla, það geta allir verið sammála um sem hann þekktu. Ég trúi því enn ekki að slíkur gleðigjafi sé tek- inn frá sínum nánustu langt fyr- ir aldur fram. Við Finnur rifjuðum reglu- lega upp er við lékum okkur með Playmobil saman sem pollar. Við skíðuðum saman ár eftir ár í Wagrain, og síðustu ár er Finn- ur var orðinn einn sá allra fær- asti á skíðunum hafði hann iðu- lega gaman af því að gera grín að okkur Stefáni vini okkar og sagði alltaf: „Rauf runter, rauf runter.“ Þá lærði ég af honum að vera ekki alltaf að þessu endalausa bruni, heldur að njóta þess að skíða í rólegheitunum og vanda tæknina, frekar en að reyna að ná hámarkshraða. Hann hristi alltaf hausinn yfir glannaskapnum í mér og ég hlakkaði mikið til næsta veturs þar sem mig langaði til að sýna honum hvað ég hafði lært af honum. Ég myndi gera allt fyrir að sjá hann hrista hausinn aftur með sínu einstaka glotti. Finnur var ótrúlega hug- myndaríkur. Eitt sinn sátum við saman á kaffihúsi gamla flug- vallarins í Lúx og áttuðum okk- ur á því að við vorum báðir með nokkurra daga frí framundan. Þá segir Finnur: „Næsta borg sem kemur á töfluna, við þang- að!“ Við fylgdumst spenntir með stöfunum rúlla á töflunni og næsta borg var Kaupmanna- höfn. Við keyptum okkur miða, fengum okkur bjór og misstum af vélinni. Náðum þó næstu vél og áttum ógleymanlega ævin- týrahelgi í Köben. Það er merkilegt hvernig Finnur hugsaði. Hugmyndirnar hans innihéldu iðulega eitthvað sem færði öðrum mikla gleði. Alltaf voru vinir hans og aðrir en hann sjálfur í hávegum hafðir í hugmyndum hans. T.a.m. spilaði ég eitt sinn með íslenskri hljóm- sveit minni tónleika í Antwer- pen, Belgíu. Kemur ekki Finnur keyrandi á húsbíl frá Lúx, búinn að hóa saman öllum strákunum, bestu vinunum, til að hitta mig og hlýða á tónleikana. Slíkan stuðning hafði ég aldrei getað ímyndað mér. Þarna urðu óvænt aukaleg fagnaðarlæti, sem var einkennandi fyrir drenginn. Hann Finnur lagði sig fram fyrir aðra eins og varla nokkur annar myndi gera. Honum fannst ekkert sjálfsagðara en að fórna dýrmætum tíma sínum til að ferðast með fólk og sýna þeim staði, jafnvel þótt hann þekkti viðkomandi lítið. Það var alltaf hægt að treysta á Finn. Ég kveð hann með miklum trega og söknuði, en ég veit að það koma eingöngu góðir staðir til greina fyrir hann að fara til. Elsku Tóta, Doddi, Sigurjón, Olla Dís, Harpa Rún, Jess og fjölskyldur, ég bið þess innilega að Guð styrki ykkur á þessum erfiðu tímum. Ég er þess fullviss að Finnur vakir yfir ykkur. Blessuð sé minning þessa ein- staka og yndislega drengs. Björn Kolbeinsson. Með þessum orð- um vil ég minnast ungrar konu, sem fallin er frá, allt of snemma. Það kom eins og þruma úr heið- skíru lofti, þegar ég sá andláts- tilkynningu Áslaugar Guðjóns- dóttur. Fyrstu kynni mín af Áslaugu voru er við stunduðum báðar nám við lagadeild Háskóla Íslands, en Áslaug var afburðanámsmaður. Urðum við þar málkunnugar en ekki meira en svo. Að laganámi loknu hóf ég störf við fjármála- ráðuneytið og Áslaug hóf störf þar nokkru seinna. Áslaug var ekki allra, en svo lánsöm varð ég að kynnast henni nokkuð vel þegar við störfuðum þar saman. Þar kynntist ég einstaklega traustri, hjartahlýrri og sérstakri konu og héldust vinaböndin eftir að við Áslaug Guðjónsdóttir ✝ Áslaug Guð-jónsdóttir fæddist í Reykjavík 28.1. 1963. Hún lést á líknardeild Land- spítalans í Kópa- vogi 15.8. 2011. Útför Áslaugar fór fram frá Dóm- kirkjunni 25. ágúst 2011. hættum þar störf- um. Mismikið sam- band var, eins og gerist og gengur, lífsbrautirnar lágu stundum hvor í sinn heimshlutann og stundum lágu þær saman. Margar minningar á ég um Áslaugu og allar góðar. Mér er m.a. minnisstætt að henni var vel kunnugt um ostaáráttu mína og sendi mér gjarna sterkan og lykt- armikinn ost, þegar hún vann í Brussel. Ostinn sendi hún heim til móður sinnar sem gjarna hringdi í mig með kröfu um að ég sækti þessa skelfingu hið snarasta. Einnig stendur upp úr minning um Áslaugu, þegar hún keypti íbúð við Garðastræti og sýndi mér. Þarna stóð hún og baðaði út öllum öngum og sýndi mér hvern- ig þetta og hitt kæmi út, þegar bú- ið væri að innrétta. Ekki man ég hvernig innréttingarnar áttu að vera því ég hafði eiginlega ekki augun af henni þar sem hún stóð þarna, með ljóma í augunum og bros á vör. Það var eiginlega ein- kennandi, að þegar áhugi Áslaug- ar vaknaði á einhverju ljómaði hún eins og sól í heiði, eins og þeg- ar fluguveiðin náði tökum á henni. Það er með miklum söknuði, að ég kveð Áslaugu, vinkonu mína. Að- standendum hennar votta ég sam- úð mína. Guð blessi minningu Ás- laugar. Rúna S. Geirsdóttir. Elsku Áslaug. Mér finnst ekk- ert réttlæti í því að vera að skrifa til þín þessa kveðju. Hinstu kveðju til ungrar konu á besta skeiði lífs síns og rétt hálfnuð með lífð. En við stjórnum engu og fáum engu ráðið. Barátta þín við þennan hræði- lega sjúkdóm var stutt og ströng en nú ertu farin, laus við þjáningar líkama og sálar. Guð almáttugur hefur falið þér önnur verkefni á öðrum stað. Eftir situr fjölskyldan þín og vinir sem þótti vænt um þig í sorg, vanmáttug gagnvart æðri mætti og örlögum þínum. Erfiðast er að horfa á elsku ömmu, mömmu þína, bera einka- dóttur sína og yngsta barn til graf- ar. Á stundum sem þessari finnur maður hvað dauðinn er nálægur og hvað lífið er endalaust dýr- mætt. Víst er þetta löng og erfið leið, og lífið stutt og margt, sem útaf ber. En tigið gegnum tál og hverskyns neyð skín takmarkið og bíður eftir þér. … (Steinn Steinarr) Andinn fæðist ei og ei hann deyr, hann er og verður nú og endalaust. Hann á sér ekkert upphaf, hættir ei að vera til og ei hann deyr þó holdið vegið sé. Sá er veit að andinn á sér líf eilíft, ótakmarkað, endalaust. (Krishna (Bhagavad-Gíta)) Elsku frænka okkar, við kveðj- um þig með söknuði og sjáumst síðar. Ágústa og Enza Marey. • Mikið úrval • Yfir 40 ára reynsla • Sendum myndalista MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk sími 587 1960 www.mosaik.is Legsteinar og fylgihlutir ✝ Móðir mín, tengdamóðir, amma og systir, GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR, Sóltúni 13, Reykjavík, lést á gjörgæsludeild Landspítalans Foss- vogi fimmtudaginn 1. september. Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 9. september kl. 13.00. Katrín Finnbogadóttir, Oddur Eiríksson, Guðrún Oddsdóttir, Þorvarður Friðbjörnsson og systkini hinnar látnu. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ANNA SIGRÍÐUR FRIÐRIKSDÓTTIR, Dúdda, Skúlagötu 20, Reykjavík, lést á hjúkrunarheimilinu Mörk miðviku- daginn 31. ágúst. Jarðsungið verður frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 8. september kl. 15.00. Friðrik Dagsson, María Dagsdóttir, Jón Ásbergsson, Jón Kr. Dagsson, Erla B. Einarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir, frændi og afi, ÚLFAR SKÆRINGSSON, lést í Aspen í Colorado föstudaginn 2. september. Áslaug Wright, Edda Braga Cosione, Corey Cosione, Sigurður Einarsson, Þórhildur Guðmundsdóttir, barnabörn og frændsystkini. ✝ Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang- afi, PÁLL ÁSGEIR TRYGGVASON fv. sendiherra, sem andaðist í faðmi fjölskyldunnar á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund að kvöldi fimmtudagsins 1. september, verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 9. september kl. 15.00. Aðstandendur þakka starfsfólki á deild V2 á Grund fyrir einstaklega kærleiksríka umönnun. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Grundar sími 530 6100. Dóra Pálsdóttir, Jens Tollefsen, Tryggvi Pálsson, Rannveig Gunnarsdóttir, Herdís Pálsdóttir, Þórhallur Guðmundsson, Ásgeir Pálsson, Ingibjörg Bergþórsdóttir, Sólveig Pálsdóttir, Torfi Þ. Þorsteinsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær systir okkar og frænka, ÞORBJÖRG Á. HALL hjúkrunarfræðingur, andaðist miðvikudaginn 31. ágúst. Jarðarförin fer fram í Bunbury, Vestur- Ástralíu, mánudaginn 12. september. Tómasína Sigurgeirsson, Einar Sigurgeirsson, Óðinn Sigurgeirsson, Óskar Einarsson, Edda T. Óskarsdóttir, Vilhelmína Þ. Einarsdóttir, Björn J. Björnsson, Elísa Dögg Björnsdóttir. ✝ Okkar ástkæra STEFANÍA JÓHANNA VALDIMARSDÓTTIR, Lagarási 6, Egilsstöðum, andaðist á Sjúkrahúsinu Egilsstöðum fimmtudaginn 1. september. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Olla, Anna, Valdi, Sía, Dúdda, Villi og fjölskyldur.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.