Birtingur - 01.04.1956, Side 4

Birtingur - 01.04.1956, Side 4
sem er þessara bóka, að ég geng inn í safnið staðráðinn í að skrifa ekki annað upp úr bóknnum en þau kvæði sem byrja á blaðsíðu tíu eða ellefu. Ég leyfi mér að fullyrða að heiðarlegri vinnubrögð séu ekki tiltæk. ■— Og hér eru dæmin: Stefán Hörður Grímsson, Svartálfadans bls. 10: Bifreiðin sem hemlar hjá rjóðrinu: Bifreiðin sem hemlar hjá rjóðrinu í líki svartrar pöddu hvílir heit hjól sín á meðan fólkið streymir í skóginn og fyllir loftið blikkdósahlátri. Að baki liggur vegurinn langur hlykkjóttur ormur. Vina mín með spékoppana og málmbjöllurnar einu sinni var enginn vegur hér hafa tærðir menn og bleikar konur reikað torfærar móagötur í skini og skugga dökkar sjalrýjur á herðum hendur luktar um kvistótt prik Við sem erum hingað komin til að laugast fossúða við erum ekki hrein og það er gamalt blóð okkar .. .. þau eru skuggar okkar þau eru skuggar okkar. Þorgeir Sveinbjarnarson, Vísur Bergþóru bls. 11. Blákvöld við Mývatn: Hér hefur drottinn komið í kvöld með sitt spjald og málað hugsanir vatnsins á fjallahringinn, hólana, sandinn og himinsins tjald. Hraunið var þunglynt og grátt, en er nú með ljóma í augum. Endurnar synda um lónin og kvaka blátt. Og geislar landsins faðma að sér ferðbúna sól og færa þig, gleði míns hjarta, í nýjan kjól. Stefán Hörður Grímsson, höfundur fyrra ljóðsins, hefur gefið út tvær bækur. Mér er kunnugt um að hann hefur sótt um skálda- styrk árum saman, árangurslaust. Með síðari bók sinni skipar hann sér við hlið þeirra skálda sem á undanförnum árum hafa gert tilraunir með ný ljóðform í von um að geta blásið lífsanda í íslenzkan nútímaskáldskap. Það er á flestra vitorði að lífskraftur hefð- bundins nýskáldskapar hefur þorrið mjög síðan um stríðslok. Þau skáld sem nú eru af miðjum aldri hafa þokast til hliðar án þess að ný skáld sem mark væri á takandi hafi tekið upp fána þeirra og skipað sér í fylk- ingarbrjóst sem málsvarar hefðbundinnar stefnu. Lífsvitund nútímaíslendings er senni- lega annan veg háttað en þeirra sem ungir voru fyrir tuttugu árum, og krefst því ann- arra tjáningarforma. Eldri ljóðskáld hafa jafnvel fundið þetta og haft hamskipti í von um að geta haldið lífsþrótti sínum óskertum í samræmi við eðli nýs tíma. Eitt er víst •— þrátt fyrir heiftúðug andmæli ýmissa ,,bók- menntamanna" er það óhrekjanleg staðreynd að íslenzk ljóðlist síðastliðins áratugs ein- kennist fyrst og fremst af nýjum formtil- raunum og verður frásagnarverð í bók- menntasögu af þeirri ástæðu einni. Málsvarar hefðbundins stíls þrjózkast þó enn við að lúta þeirri staðreynd og grípa hvert hálm- stráið af öðru til að bjarga skoðunum sínum á land — nú síðast bók Þorgeirs Sveinbjarn- arsonar, Vísur Bergþóru, sem út kom á síð- astliðnu hausti. Þorgeir Sveinbjarnarson hef- ur það sem sé til síns ágætis að fara samn- ingsleið milli gamals og nýs stíls. Hann stráir rími, hálfrími og stuðlum um ljóð sín og á 2

x

Birtingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.