Birtingur - 01.12.1957, Blaðsíða 13

Steinn Steinarr:
I ÖXNADAL
Skáld er ég ei, og innblástrunum fækkar,
andagift minni er löngum þungt um vik.
Mun ég þó yrkja, meðan krónan lækkar
og mæddur bóndinn nær sér ögn á strik.
Öxnadalssólin sér til gamans hækkar,
suðar í hlíð og slakka spræna kvik.
Blágresið hlær og hrútaberið stækkar.
Hérna gekk Jónas um með mal og prik.
Skáldið mitt góða, vinur fjalls og flóa,
frá fegurð þinna drauma heim ég sný.
Hve fljótt vér allir fundum harma nóga,
þótt flest vor kvæði stæðu hljóðstaf í.
Ef til vill gengur þú enn um þessa móa
og ástarstjörnu hylja næturský.
Sárt er það víst, og sárið lengi að gróa,
sízt ætti ég að bera á móti þvi.