Birtingur - 01.12.1957, Blaðsíða 17

fyrstn dyr til vinstri. Og enn fálma ég mig innar í þetta hriktandi hreysi,
sem hýsir einn mesta listamann okkar tíma, en mundi ekki talið mönn-
um bjóðandi hér heima. Loksins kem ég að örvalausu spjaldi: bak við
þessa hurð mun þá meistarinn búa. Eftirvæntingin verður nú öllu öðru
yfirsterkari, svo ég gleymi jafnvel að hneykslast, en drep á dyr og bíð.
Eldri kona opnar dyrnar, og jafnskjótt er sem lýsi af degi annars heims:
inni var allt bjart, hreint og snurfusað.
Er herra Herbin heima ? spyr ég.
Rétt á eftir kemur ofurlítill maður svífandi eins og á siglingu yfir
gljáfægt gólfið, með pensil í annarri hendi, álútur og horfir gáfulegum
rannsakandi augum undan gleraugunum upp á hinn ókunna slána.
Ég spurði hvort þess mundi kostur, að ég fengi að spjalla við hann
fyrir tímarit sem við gæfum út uppi á Islandi.
Island? endurtók hann annars hugar.
Ég veit ekki hvort mér hefur verið áfátt í frönskunni eða hann utan
við sig, nema honum varð ekki ljóst fyrr en við vorum setztir andspænis
hvor öðrum í vinnustofu hans, að ég hafði ekki í hyggju að ryðjast inn
Málverk 1909