Birtingur - 01.12.1963, Side 8

ÁSI í BÆ: HRYGNINGATÍMI
Við drukkum þennan dag, ég sá gamli til þess
enn einusinni að leita æskunnar, þeir hinir ungu
til að drepa einmanakenndina, sögðu þeir. Ég
man ekki hvernig þetta byrjaði og skiptir ekki
máli nema þama var ég með fyrstu flöskuna
þegar ég hitti strákana.
Hvað segir sá gamli, sögðu þeir að venju og ég
sagðist vera að velta því fyrir mér hvar maður
gæti dregið tappa úr flösku eins og heiðarlegur
borgari. Það glaðnaði yfir strákunum því þeir
höfðu drukkið nóttina áður náttúrlega því það
var landlega og sögðust áreiðanlega vera menn
til að afmeyja eina mænu.
Það var stormur af austri en bjart og þurrt
og mistruð sólin hátt á lofti og þarna stóðum
við á götunni í miðjum fiskibænum, þeir tveir
svona ungir og ég sá gamli og sáum ekki í bili
neinn stað sem okkur líkaði. Þeir vildu að vísu
fara beint inn á næsta bar og pukrast þar með
löggina af því þeir voru þyrstir en ég kunni ekki
við það svona bláedrú svo við röltum af stað.
Já það var aprílsól og göturnar þurrar og mann-
margar og strákamir þöglir svo ég fór að tala
um þessa eilífu breytingu tímanna; bara fvrir
nokkrum árum þegar þeir voru varla byrjaðir að
róa þá var hérna fullt af stöðum, 'hérna við
þessar sömu götur þar sem maður gat farið inn
með flösku og meira að segja fengið góðar við-
tökur, en nú eru þeir allir horfnir. Þarna á loft-
inu í rauða húsinu bjó hún Imba brók sem alltaf
hafði heitt á könnu og þáði sjálf út í bolla,
teprulaus kona því hún hafði reynt margt í
lffinu. Nú var hún honfin. Og þarna niðurfrá
bjó hann Kanada-Simbi með alla kettina sína,
þessi dáðlausi gáfumaður som aldrei sagði orð
fyrr en hann hafði fengið einn lítinn ... og
endirinn varð sá að við litum inn til Eiríks í
ruslinu. Hann er gamall sjómaður farinn að
heilsu og dundar við þetta sér til afþreyingar,
smíðar klemmur, gerir við potta, hnýtir á tauma
o. s. frv., þolir ekki lengur brennivín og má þó
ekki finna af því lyktina. Hann á soldinn hús-
kofa niðri við höfnina og er nú að verða í vegi
fyrir athafnamönnunum.
Jú velkomið að taka upp flösku, þó það nú væri.
Hann er glettinn í auga en snýr sér undan með-
an við blöndum í kókinn. sé á honum að hann
er farinn að smjatta; við erum svotil jafnaldrar
og vorum saman eitt sumar á trillu í gamla daga.
Mikið djöfull var þetta fínt, segir Dolli, búinn
að fá sér góðan sopa, ég var að drepast, vissi
ekki fyrr en ég vaknaði í stýrishúsinu, sjáiði
leppana og hríðskalf, að ég skyldi ekki drepast.
Eiríkur snýr sér nú að okkur og segir: Já þú ert
sonur hennar Önnu, sýpur úr einum kóknum,
þú ert orðinn svona stór væni.
Nú fer Bergur að hlæja því hvað sem segja má
um Dolla þá er hann ekki stór, en þeir skilja
ekki það sem við skiljum gömlu skarfarnir, það
er nefnilega örstutt síðan hún Anna litla var
ung og falleg stúlka og nú bregður Eiríki við
að sjá þennan fullvaxna son hennar.
Heyrðu Eiki er þetta ekki herbergið hennar
Efemíu, langt síðan ég hef komið hingað.
6
BIRTINGUR