Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 13

Sem sagt dót, skýtur Sissa inn.
Já bannsett dót en glaðsinna. Það gat sosum
verið nógu duglegt, ekki vantaði það eins og
hann Sigfinnur heitinn á Hól sem jafnhattaði
lifrarfat, en því hélzt illa á; já það kom margur
að Hól og það var hvorki sparaður biti né sopi,
nei það var ekki búraskapurinn í þessu fólki, en
það söng, já það söng og var kátt í lífinu og
hafði túlann á réttum stað.
Þetta haifa verið hálfgerðir sígaunar svo það
er ekki von á góðu, segir Sissa.
Ég veit það ekki ljúfan. Þetta var ógni gott fólk.
það einhvernveginn kunni að gera sér mikið úr
litlu og var ekki að stússa í þvi að safna drasli í
Ikringum sig til þess svo að drepast frá því, flytur
á einum eins og ég allra seinast héðan eins og
hann sagði. Það var meira fyrir að syngja en að
safna. En því var uppsigað við yfirvöldin, það
segi ég satt. Til að mynda ...
Kemur þá ekki Dolli úfinn upp úr kojunni,
nakinn að beltisstað, berfættur og syngur há-
stöfum:
Þú ert mín þegar stormur hvín
þú ert mín þegar hafið skín
í logni tralala ...
því ég er beinagrindin ber
sem burtu hvarf frá þér
í stormi tralala .. .
Sko það er bara stuð á mínum, farinn að ganga
í svefni og meira að segja syngjandi, segir Sissa.
Gamla konan horfir á hann mædd á svip — en
hann þrífur 'hana upp af stólnum og þyrlar
henni í dans, fyrst er hún par stúrin, en svo fer
hún að hlæja verður sviflétt og lætur hann
lioppa með sig um eldhúsið og fram í ganginn,
skellihlær: æ æ æ bannaður kjáni geturðu verið
strákur. Síðan Ikoma þau aftur inn í eldhúsið,
hann leiðir hana til sætis með hefðarbrag hneig-
ir sig niður að gólfi, riðar en stendur þó. Gamla
konan stynur, strýkur hárið upp frá enninu
orðin hýrari en áður eftir hreyfinguna. Dolli
hlammar sér niður á stól og hrópar;
Vín. vín, meira vín.
Við 'hin brosandi eftir tiltækið.
Maður finnur vindhviðurnar ríða á húsinu og
stöku sinnum gustar inn um opinn gluggann
svo dreglarnir lyftast eins og þunnir vængir.
Það er mjög bjart úti og sólin nær að skína á
austurvegginn hér inni.
Dolli slokrar.
Þú kcmst ekki á ballið með þessu móti, segir
Sissa, stendur upp og gefur ömmti sinni merki.
Þær hverfa frá okkur. Það líður góð stund: ég
hef það fínt. Nú sé ég allt, umhverfið og þessar
manneskjur sem ég er að lifa með þessa stund-
ina. Þarna er Bergur svona angurvær, svona
prúður, hvað verður úr þessum strák, hugsa ég,
verður hann einn þeirra sem drukkna ungir eða
sé ég hann eftir við skulum segja tuttugu ár og
hvernig verður hann þá? Og þarna er Dolli.
Hann dreymlilr oní glasið. Svona líðúr þetta
hljótt milli okkar þar til Bergur segir líkt og
hann sé að svara einhverjum:
Já það er satt ég var þarna úti, það var ekkert
BIRTINGUR
11