Birtingur - 01.12.1967, Blaðsíða 34

Hann tekur sér hvíld frá andlegri áreynslu
með því beinlínis að þjóta stöðugt land úr
landi, úr einni höfuðborg í aðra, hlaðinn
firnamörgum kistum, kyrnum og pinklum,
sem hann skilur aldrei við sig.
Því að Laxness segir: Ferðalög verða því full-
komnari sem manni tekst að hlaða í kringum
sig meiri farangri á brautarpöllum, hafnar-
bökkum og tollskýlum . . . því að það eru að-
eins hinir lötu, sem fljúga. Fróðleiksfúsir
menn ferðast með lestum og skipum. Því mið-
ur eru ekki lengur til lúnir póstvagnar ...
Með tindrandi augum minnist hann þess, að
hann var ekki lengra kominn en til Indlands
á nýafstaðinni heimsreisu, þegar hann hafði
safnað um sig hvorki meira né minna en þrjá-
tíu og fimm mismunandi kössum og kyrnum.
Þá fann hann fyrst, að hann var að ferðast.
Hann birtist öllum að óvörum ýmist frá
þessum heimshluta eða hinum og er farinn
jafnskyndilega í þessa áttina eða hina: aust-
ur, vestur, norður eða suður. Allar leiðir
liggja til Finnlands. Finnland er í miðju
hringsins, og allir vegir mætast þar. Þegar
Halldór Laxness kemur hingað frá Sovétríkj-
unum og áir í Helsinki líkt og stormfugl,
segir ekkert járntjald vera til, og nú sé
hann á leið til Ameríku til að hitta sína kæru
vini þar, vegna þess að á milli bóka nenni
hann ekki að skrifa bréf, þá trúum við hon-
um:
trúum því, að fólk geti hitzt af fúsum vilja
og á eðlilegan hátt, en ekki hrópað hvert til
annars af veikum mætti óskiljanleg orð yfir
brynvarða múra og tjöld og heil höf.
Bryndís Schram þýddi
12
BIRTINGUR