Birtingur - 01.12.1967, Síða 47

Fjölskylda hinumegin á fljótsbakkanum
undir veggnum sem er svona fallega hlaðinn
einsog allir bakkar Signu.
Ú tigangslýðurinn
frægð Parísar.
Hann fleygir sér aldrei í fljótið.
Það gera aðrir ólánsmenn.
Hvaða dul geymir vatnið sem streymir kyrrlátt?
Klukkan níu að kvöldi tendrast ljósin,
þessi friðsælu ljós sem lýsa í kringum sig
og dýfa sér ofan í vatnið.
Getum við unað við að horfa á þau saman?
Vatnið streymir kyrrlátt
Umrenningarnir eru á stjáki
undir steinbökkunum, fara sér hægt,
hreyfa sig aldrei hvatlega
einsog trjágreinarnar sem vindurinn
hristir til í ást sinni.
Þeir eru einsog fljótið.
Gat enginn stormur fest ást á þeim?
Enginn sér þessi svörtu andlit
með útslokknuð augu.
Eru þetta menn?
Fljótið er djúpt.
Menn sjá ekki til botns.
Ljósin ekki nógu sterk.