Húsfreyjan - 01.12.1951, Síða 6

þar sem hann gæti dvalið einn með
Guði sínum.
Fiskimennimir vömðu liann við, að
ráðast ekki í slíka fásinnu. Þarna væri
fullt af snákum og alls kyns ófagnaðar
kvikindnm. En ungi maðurinn lét ekki
hugfallast. Hann fór á fund biskupsins
í Frejus, sem lýsti velþóknun sinni yfir
áformi hans. Sagan segir, að fyrir trú
Honorats hafi Guð eytt þar öllum skað-
ræðis kvikindum og látið lind upp
spretta, sem enn í dag veitir klaustur-
bræðmnum heilnæmt drykkjarvatn.
Að Honorat látnum, var liann tekinn
í dýrlingatölu.
Innan skamms komu fleiri menn sama
sinnis, og þeir lögðu síðan gmndvöll að
einu elzta og merkasta klaustri í Gallíu,
sem öldum saman var þungamiðja vest-
rænnar klausturmenningar. Saga klaust-
ursins er mikil og merk. Fornir múrar
og byggingar standa þar enn, og stöð-
ugt var bætt við húsin eftir þörfum.
Um síðustu aldamót var lokið við skraut-
leg súlnagöng, 50 fagrar súlur, sem um-
lykja hið veglega og volduga bókasafn,
sem liefur að gevma ómetanleg verðmæti
í gömlum hókum og handritum.
Munkamir lifa einföldu lífi, samkvæmt
ströngum reglum. Þeir teljast til Bene-
diktínareglunnar, en hér á eyju liins heil-
agaa Honorats era klausturreglurnar ekki
Súlnagöngin Jyrir framan bókasafn klaustursins.
6 HÚSFREYJAN
eins strangar og ella hjá reglu þeirri,
t. d. hafa munkarnir leyfi tál að talast
við, 15 mínútur á hverjum sunnudegi
og á öllum stórhátíðum. Ferðamenn geta
fengið viðtal við príórinn og þjónustu-
bræðurnir, sem flytja afurðir klausturs-
ins, svo sem fisk, grænmeti og, líkjör til
meginlandsins, tala að sjálfsögðu eins og
starf þeirra krefur, en þeir vilja tala
sem minnst. Munkarnir óska ekki að
taka til máls að óþörfu. Líf þeirra er
fólgið í trúariðkunum og starfi. T. d.
vinna þjónustubræðumir að garðyrkju.
Þeir rækta grænmeti, ólívur og lækninga-
jurtir, og svo bragga þeir hinn fræga
Lérinarlíkjör, sem er þekktur um allt
Frakkland.
V
Lærðu munkarnir dvelja liver í sínum
klefa og iðka fræði, vísindalegs og bók-
menntalegs eðlis. Ennþá fást þeir við
að taka afrit af fomum bandritum með
liandmáluðu flúri, síðan em þau bundin
inn eins og við á samkvæmt aldri þeirra
og innihaldi og send til annarra klaustra
og bókasafna um víða veröld.
Báturinn lagðist við litla trébryggju
og við stigum á land á eyju hins heilaga
Honorats. Það var kominn matmálstími-
Við héldum því í humátt á eftir öðrum
farþegum, að matsölustað, sem virtist
vera sá eini sem um er að ræða. Var
þar látlaust og þokkalegt. Allir borðuðu
úti í garðinum. Nær veitingahúsinu voru
smáborð og stólar fyrir þá, sem keyptu
lieila máltíð, en garðinum var skipt J
tvennt, og hinum megin við smágrindur
voru langborð og bekkir fyrir þá, sem
liöfðu nesti meðferðis. Er þetta vinsamleg
og vel látin tilbögun, sem við sums staðar
veittum eftirtekt á þessum ferðalögum
út um landsbyggðina. Þama vom kátar
fjölskyldur með krakkahóp og héppana
sína. Þjónninn kemur með borðbúnað og