Húsfreyjan - 01.10.1969, Blaðsíða 37

inu, fara eins að, og er alltaf byrjað
frá forhönd. Nú vill sá sem byrjaði eða
einhver annar halda áfram að púkka,
og er það leyfilegt, svo lengi sem nokk-
ur fæst til þess. Ef tveir eru orðnir
eftir að púkka (hinir hafa gefizt upp)
og annar vill ekki púkka lengur, þá sýna
þeir tveir spilin, og fær sá allt úr púkk-
inu, sem hæstar hefur samstæður. (Þeir
fá auðvitað ekkert, sem hætt hafa við
að púkka, en kvarnir sínar missa þeir
í ,,púkkið“). Ef báðir hafa jafnar sam-
stæður, t. d. tvo pósta, skiptist púkkið
jafnt milli þeirra. Enginn getur unnið
púkkið, sem ekki hefur eina samstæðu
minnst. Þrjár samstæður eru yfir tveim-
ur, fjórar yfir þremur og fimm yfir
f jórum (t. d. f jórar tíur og pamfíll hærri
en fjórir póstar). Ef enginn púkkar
(sem er sjaldgæft), þá er púkkið klætt
aftur eins og áður og getur orðið marg-
klætt.
Þegar púkkinu er lokið, byrjar hið
reglulega spil. Forhönd slær út; sá sem
hefur næsta spil fyrir ofan útspilið, og
í sama lit, slær því út ofan á o. s. frv.,
þangað til annað hvort er kominn út
ásinn í litnum, eða röðin slitnar við það
að enginn á næsta spil yfir útspilinu á
hendinni. Forhönd lætur t. d. út spaða-
póst, sá sem hefur spaðabísefa, lætur
hann þar ofan á, sá sem hefur spaða-
áttu þar ofan á o. s. frv. Sá sem átti
seinasta spilið, þegar röðin slitnaði, eða
lauk röðinni með ás, byrjar þá næsta
röð með því að láta út. Sá sem fyrstur
verður til þess að losna við öll sín spil
með þessum hætti, fær jafnmargar
kvarnir af hverjum spilanda sem sá á
þá mörg spil eftir á hendi. Þó þarf sá
sem á næsta spil yfir lokaspilinu, ekki
að gjalda fyrir það. Hyggilegast er fyrir
forhöndina eða þann, sem út á að láta,
að láta út spil í röð, ef hann á þau til,
svo sem spaðadrottningu, spaðakóng,
eða spaðaás, því að við það fækkar spil-
unum á hendi hans og verða meiri líkur
til vinnings.
Þegar spilendur hafa greitt fyrir þau
spil, sem þeir eiga eftir á hendinni,
HÚSFREYJAN
,,klæða“ allir sinn reit í borði. Síðan er
gefið aftur, og nýtt spil hefst.
Púkk var lengi mjög vinsælt spil hér
á landi, og svo mikið þótti í það varið,
að menn létu jafnvel smíða sér sérstök
borð til að spila það við. Eru slík „púkk-
borð“ varðveitt á Þjóðminjasafninu.
Líklega er spilið af erlendum uppruna,
þótt Eggert Ólafsson kalli það íslenzkt
í Ferðabók sinni.
--k-
HUSFREYJAN
óó
lar (eóendi
anum
cjledilecjra jóia
úó
1970
ocj cjóóó áró

33