Vera - 01.08.1985, Blaðsíða 2

5/1985 — 4. árg.
Útgefendur:
Kvennaframboðið í Reykjavík
og Samtök um Kvennalista.
Símar 22188, 21500, 13725
Mjög afgerandi þáttur í lífi hverrar konu er að eignast barn.
Ekki er það síður afdrifaríkt að eignast ekki barn. Við erum aidar
upp í móðurhlutverkið alveg frá fæðingu. Okkur eru gefnar
dúkkur, ætlast er til þess að við sem ungar stelpur pössum lítil
börn og flestar viljum við það gjarnan. Og auðvitað höfum við
mæður okkar og allar aörar mæður sem fyrirmyndir. Leynt og
Ijóst er okkur beint inn í þetta hlutverk og í hugum flestra er það
órjúfanlega tengt því að vera kona. Okkur er innprentað frá unga
aldri að æðsta sæla hverrar konu sé að hafa karlmann sér við
hlið og barn á handleggnum.
Það er því ekki að ósekju að ýmsum konum, sem af einhverj-
um ástæðum ekki geta eignast börn, finnst þær vera hálfar
manneskjur. Þær geta ekki gegnt því hlutverki sem greypt er inn
í huga þeirra að þeim sé ætlað. Hinar sem taka þá ákvörðun að
gegna ekki þessu hlutverki, annað hvort með því að eignast
aldrei börn eða láta börn sín af hendi til annarra, eiga í vök að
verjast gagnvart umheiminum og eru allt að því taldar haldnar
ónáttúru. Báðir þessir hópar kvenna finna fyrir miklum þrýstingi
og enn eimir eftir af því viðhorf i að þær séu eiginmönnum sínum
eða sambýlismönnum einskis nýtar. Þær halda ekki það boðorð
karlveldisins að fæða karlmanninum afkomendur. Hún er líka
sterk í hugum okkar, myndin af móðurinni alsælu með annað-
hvort sofandi eða brosandi barnið í fangi sér. Sumar upplifa
þetta líka þannig. Aðrar ganga í gegn um erfitt tímabil á með-
göngunni og eftir fæðinguna jafnvel svo að um alvarlegt þung-
lyndi getur verið að ræða.
Erfitt er að henda reiður á af hverju þetta stafar. Talað hefur
verið um hormónabreytingar og ýmsar aðrar líkamlegar skýr-
ingar gefnar. En skyldu félagslegar aðstæður ekki líka hafa þar
áhrif? Hér á landi fylgir því oft mikið öryggisleysi og röskun fyrir
konu að eignast barn. Fæðingarorlof er skammarlega stutt, það
er skortur á barnaheimilum og barnagæsla ótrygg. Mjög margar
búa jafnframt við óöryggi í húsnæðismálum eða eru búnar að
reyra sig svo fast á lánaklafann að ekkert má út af bregða. Getur
það líka hugsast að erfitt sé að láta óléttu- og ungbarnastandið
falla inn í myndina í þessu ,,töff“ samfélagi sem við búum í?
Allavega komumst við ekki hjá því að skynja hversu lítið tillit er
tekið til barneigna og barna. Við þurfum ekki að líta langt til að
sjá að þarfir mæðra og barna sitja ekki í fyrirrúmi. Allt þetta auk
hinnar yfirþyrmandi ábyrðarkenndar sem oft hellist yfir konur,
hlýtur að hafa áhrif á andlega líðan þeirra.
í Veru núna:
5 ,,Geriö býráðið heilt“
Um kvenfrelsisbaráttu í Færeyjum
6—13 Æðsta sæla hverrar konu. .
Konur og barneignir
14 Móöurlíf til leigu
Staðgöngumóðir
16—18 . . . en hvað um mig
Erfiðleikar eftir fæöingu
23 Skrafskjóöa
Edda Jóhannsdóttir skrafar
22—24 Ásta Erlingsdóttir
Um grasalækningar
25 Um kvennarannsóknir
26—29 Þingmál
30—33 Borgarmál
34—35 Úm bækur
Ritnefnd:
Gyða Gunnarsdóttir
Guðrún Ólafsdóttir
Helga Thorberg
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
Kristín Blöndal
Guörún Kristmundsdóttir
Magdalena Schram
Útlit:
Gyöa, Stína, Helga, Kicki
Starfsmaöur Veru:
Kicki Borhammar
Auglýsingar og dreifing:
Hólmfriður Árnadóttir
Áslaug Jóhannesdóttir
Ábyrgð:
Kristín Blöndal
Setning og filmuvinna:
Prentþjónustan hf.
Prentun:
Sólnaprent
Ath: Greinar í VERU eru
birtar á ábyrgö höfunda
sinna og eru ekki endi-
lega stefna útgefenda.
2