Vera - 01.08.1985, Blaðsíða 10
ar kvensjúkdómalæknis, sem
var æösta vald í fóstureyöinga-
málum á þessum tíma. Hann
leit ekki áplaggið heldur horföi
nístandi á mig og sagöi:
„Heldur þú aö þú getir sofið
hjá hverjum sem er og komiö
svo hingað og látið bjarga þór?
Veistu ekki hvaö lög eru?“ Þó
ég stæði þarna meö tárin i
augunum þá svaraði ég hon-
um samt og sagði: „Veistu
ekki hvaö mannúö er?“ Svarið
sem óg fékk var: „Út meö
þig“. Þetta var eins og mis-
þyrming og óg gekk hágrát-
andi alla leiöina heim. Eigin-
lega fannst mér þetta vera eins
og f kvikmynd, þetta gæti ekki
veriö aö koma fyrir mig.
— Hvernigleiðþérsvoþegar
þú geröir þér grein fyrir aö þú
yröir aO eignast barniO sem þú
gekkst meO?
Illa, mér leiö svo illa viö til-
hugsunina um að einhver vissi
að ég væri ófrísk. Ég varö þaö
þunglynd aö ég hætti í skólan-
um og ekki nóg meö þaö held-
að vilja ekki
en
eignast börn
sarnt
ur lokaöi ég mig inni. Þegar ég
sá aö kennarinn var að koma
heim til aö athuga meö mig þá
faldi ég mig. I rauninni var ég
alltaf aö vona aö mamma Ijóstr-
aöi upp þessu hræðilega
leyndarmáli fyrir mig. Ekki aö
fólk kæmist aö því meö því aö
sjá mig. Þaö voru auðvitað
ýmsar tilfinningar og hug-
myndir sem hrærðust með
mór. Mig langaöi t.d. til aö gefa
barnið þegar það fæddist en
þá kom upp þessi tvöfaldi
mórall, „hvaö segir fólk þá“.
Þaö var Ijótt að veröa ófrískur,
bannað aö fá fóstureyöingu og
ótækt aö gefa bamiö. Annars
var þetta mjög óraunverulegt
alla meögönguna og ég trúöi
því varla aö óg ætti eftir aö
eignast barn. Ég var t.d. að
leika mér I „yfir" þegar óg var
komin 8 mánuði á leiö og ég
fékk hláturskast á leiðinni upp
á spítala þegar óg hugsaði um
aö það kæmi barn út úr mér.
— Hverjar voru tilfinningarn-
ar þegar þú varst búin aO eiga
barniö?
Eiginlega fannst mér lífiö
búiö fyrir mig, þaö væri bara
fyrir aðra. Lífiö var bara ekki
spennandi meir og ég geröi
engar kröfurtil þess. Öll orkan
fór I aö sætta mig viö mitt hlut-
skipti og óg reyndi aö gera
eins vel og óg gat. Enginn
skyldi segja aö ég gæti þetta
ekki svo óg geröi allt eins og
maður átti aö gera í umönnun
barna. Ég stóö heldur ekki ein.
Ég haföi mikinn tilfinningaleg-
an stuöning af barnsfööur mln-
um. Hann brást alltaf vel við og
var ánægöur meö hlutina eins
og þeir voru því hann vildi
eignast fjölskyldu. Hann var
mjög umhyggjusamur viö mig.
— En hvaO svo þegar þú
varst ófrisk af þfnu OOru barni,
hvernig varö þér þá viö?
Þaö var algjört sjokk. Ég fór
hreinlega I rúst. Og þaö á svo
afgerandi máta aö þegar ég fór
til læknis, gagngert til aö
sækja um fóstureyðingu, og
hann spurði „viltu nokkuð
vera aö því“, þá sagöi óg bara
„nei, nei“. Eftir á að hyggja,
þá finnst mér ég hafa fariö illa
meö þetta annaö barn mitt. Ég
gat bara ekki átt þaö, gat ekki
hugsaö vel um þaö. Ég vildi þá
helst af öllu gleyma þvl aö ég
ætti þaö. Ekki svo aö skilja aö
óg hugsaði ekki um þaö. Ég
sinnti mínum skyldum, gaf því
aö boröa og passaði upp á að
það væri ekki skítugt en ekkert
umfram þaö. Ég var bara hald-
in algerum sljóleika og deyfð.
— Svo áttir þú þitt þriöja
barn 19 ára gömul. Hvernig
varö þér viö i þaö sinniö?
— Þegar ég uppgötvaöi að
ég var ófrísk I þriðja sinn þá
varð mér eiginlega alveg
sama. Nú nennti óg ekki aö
fara á „bömmer" eina ferðina
enn. Fyrst ég átti tvö börn því
þá ekki að eiga þrjú. Meöan ég
var ófrísk af mínu þriöja barni
fór ég að jafna mig eftir öll
sjokkin. Úr því sem komið var
breytti þetta þriöja barn engu
þannig að ég sætti mig við
þetta. Ég var farin aö hugsa
ööru vísi en áður og sætti mig
einfaldlega við þaö aö draum-
arnir yröu aldrei aö veruleika.
Ég fór I staöin að velta því fyrir
mér hvernig ég gæti best nýtt
mér mínar aöstæður og
hvernig ég gæti spilað úr því
sem ég hafði. Ef ég hefði ekki
hugsað svona heföi ég orðið
að aumingja. En þessi þanka-
gangur haföi auðvitaö sínar af-
leiðingar. Ég fór að líta sjálfa
mig jákvæðari augum en áður
og leyfði mér að gera kröfur til
lífsins. Þetta þróaðist svo og
varö að gegndarlausri lífs-
frekju í nokkur ár. Þetta geröist
á svipuöum tíma og nýja
kvennahreyfingin fór aö láta til
sín heyra og sjálfsagt vegna
aöstæöna minna kveikti ég
strax á kvennabaráttunni. Mér
fannst stórkostlegt að heyra
slagorðiö „ekki bara móöir
heldur manneskja líka“.
— Þegar þú varst unglingur,
þ.e. áöur en þú fórst aö eignast
börn, gekkst þú þá meö þá
hugmynd í kollinum aö seinna
meir myndir þú giftast og eign-
ast börn?
Nei. Það er meira aö segja
svo hlálegt að um haustiö
þegar ég byrjaði I 4. bekk þá
sagði einhver I bekknum;
„réttið upp hendi sem ætlið aö
gifta ykkur,“ og allir réttu upp
hönd nema ég og önnur
10