Vera - 01.08.1985, Blaðsíða 21

Ég las í blaði að lífvana systur
langi að biðja um hefnd
en það er enginn sem hefnir — enginn sem grætur
enginn veit hvað hún var nefnd.
En hún var ekki ein — þær voru margar
hvað er að gerast í heim
þar sem enginn syrgir — enginn grætur
og enginn leitar að þeim.
Þær voru aðeins reköld í harmanna heim
þeim héldu víst engin bönd
og skipti víst engu hvar velktust þær um
hvar volæðið bar þær að strönd.
Það var ekki hér á voru landi
en varðar mig samt ekki um það
hvað veröldin gerir við vonir þeirra
sem víst héldu glaðar af stað.
Þær voru eitt sinn börn með vor I hjarta
og vermandi hverja sál
meö fagnandi augu — framtíð bjarta
en framandi tungumál
hvað er það sem gerist — hvað er þaö sem ræður
að allt fer á aðra leið
en óskir er fram báru feöur og mæöur
og framtlðin spilltist er beið.
11 rauðhærðar
konur myrtar
á vegum úti
KmxtíUc, TtuMN, U. aprfl. AP.
Á LAUGARDAG fanMt elkfU fórn-
ardýrið ( furóulefn of óupplýstu
morömáli, þ*r aem rauöhæröar konur
hafa Teriö mjrtar r(ö þjóðregi í sex
rfkjum Bandaríkjanna.
„Það sem gerir mólið aérlega erf-
itt viðureignar er að ílestar kvenn-
anna eru fl*kingar eða vœndiskon-
ursagöi David Davenport lög-
regluforingi i Tennesaee, ,og því
leitar þeirra enginn og enginn
spyrst fyrir um þ»r.“
Frá 26. september í haust hafa 11
rauðhærðar konur fundist myrtar
við þjóðvegi í Pennsylvaníu, Ark-
ansas, Texas, Mississippi og Tenn-
essee.
Davenport kvað lögreglumenn úr
þessum fylkjum *tla að hittast ó
Ég held við veröum að huga að því
að hér gerist ekki slíkt
gleyma ekki manneskju, gleyma ei að hérna
gæti skeð eitthvað líkt.
Kannski ekki vopn og kannski ekki hatur
en kannski gleymum við því
að til þess að lifa — til þess að elska
þá komum við heiminn í.
Viö fæðumst jú öll á aðeins einn veg
og er ekki oftast sagt
að tækifærin séu þau sömu
og svo út I lífið er lagt
en það er ekki rétt þvl ekki allir
eru með sömu kjör
það er eitthvaö sem aflagast — eitthvað sem brestur
eitthvað sem tefur för.
Og ekki má gleyma að gá að því
að ganga við þeirra hlið
sem fengu ekki alveg fang sitt fullt
af frelsinu líkt og við.
Gakktu ekki framhjá föllnu blómi
farðu og reistu það við
— reyndu aö hugga, reyndu að skilja
reyndu að veita því grið.
17/4 1985
Ásgerður Ingimarsdóttir
21