Vera - 01.11.1990, Blaðsíða 31

Vera - 01.11.1990, Blaðsíða 31
Elva Ósk Ólafsdóttir leikur Hildi sem er sannfærandi per- sóna þó að hún sé dálítið bæld. Það var líkt og Elva Ósk hefði ekki nægilegt svigrúm fyrir fjölbreyttari leik og kom það best fram í endurteknum atrið- um þar sem hún var á mörk- um grátsins. Einnig reyndi stundum of mikið á hana í ómarkvissum einræðum. Að öðru leyti lék hún afslappað og örugglega, var sterk og sýndi ótrúlega fjölbreytt svipbrigði. Besta dæmið er atriðið þegar Hildur kemur inn úr rigning- unni og birtir okkur umkomu- leysi sitt. Þar sýndi Elva Ósk betur þá miklu hæfileika sem komu fram hjá henni í fyrsta stóra hlutverkinu hennar sem var leiksigur í leikritinu Kjöt eftir Ólaf Hauk sem L.R. sýndi í fyrra. í hlutverki Þórs er Ingvar E. Sigurðsson. Hann lauk við Leiklistarskólann síðastliðið vor og hafði þá sýnt stjörnu- leik í Nemendaleikhúsinu hvað eftir annað í margskonar hlutverkum. Hér sýnir hann ennþá einu sinni að hann er stóra vonin í leiklistinni. Náttúrulegir hæfileikar hans streyma átakalaust innan frá og kraftmikið og örugglega, með tæknina á valdi sínu, sýnir hann okkur ólík per- sónueinkenni Þórs sem er mjög vel sköpuð leikpersóna. Ingvar leikur allt jafn vel; sakleysi og einlægni drengs- ins, ástríðu unga mannsins og tilfinningabælingu hins metn- aðarfulla karlmanns. Ingvar er leikari sem áhorfendur standa á öndinni yfir, því að lista- maður eins og hann birtist aðeins á nokkurra ára fresti. Þorsteinn Gunnarsson er mjög góður í hlutverki Meist- arans sem er afskaplega vel skrifuð persóna. Meistarinn er klofinn í tvennt; hann er hrokafullur listamaður, kald- hæðinn karlmaður sem reytir af sér hárbeitta brandara en hann er líka barmafullur af ólgandi tilfinningum sem hann veit ekki hvað hann á að gera við og er alveg heltekinn af Hildi. Þorsteinn túlkar Meistarann ekki hvað síst með einlægum og fjölbreyttum svipbrigðaleik. Eins og áður sagði er yndis- leg tónlistin gífurlega stór hluti af leikritinu og undir- strikar tilfixmingaátökin. Sér- lega áhrifaríkt er atriðið þar sem Hildur spilar bairdið með leik sínum fyrir Meistarann. Gítartónlistin er að mestu leyti leikin af Pétri Jónassyni sem tók mikinn þátt í æfingum. Sviðsmyndm og búningarnir ínynda samræmi og fegurð; svart, hvítt, grátt, blátt og fjólublátt eru litirnir og svo þirtist ein rauð rós til að full- komna listaverkið. Sviðs- myndiix er mjög ixútímaleg og sýnir fyrst og fremst að verkið gerist í nútímanum en gamall sófi á að tákna fortíðina og gerir það svo sannarlega því að hann passar engan veginn inn í umhverfið. Lýsingin undirstrikar leikmyndina vel og einkum í atriðinu þegar fuglarnir birtast í loftinu. Eg er meistarinn er áhuga- vert verk og mjög grípandi á köfluin, sérstaklega í fyrri hlutanum. Bygginguna hefði mátt snurfusa en mjög góðir leikarar bjarga þar rniklu og leiða okkur án fyrirhafnar inn í tilfinningalíf persónanna með hjálp tónlistarinnar. Ekki síst er leikritið merkilegt fyrir það að með dýpt og innsæi er tekið á spurningum um mannlega tilvist og við bíðum þess vegira spennt eftir meiru frá Hrafn- hildi Hagalín Guðmunds- dóttur. Hrund Ólafsdóttir KRAFTUR í BRYNDÍSI Krukku- og tuskukerlingar voru listiðnaðarkonurnar okk- ar gjarnan kallaðar af kolleg- um sínum sem fengust við hinar fínu listir. En listiðnaður nýtur vaxandi virðingar enda eru mörkin rnilli listar og nytjalistar oft á tíðum óljós. Sýning Bryndísar Jónsdótt- ur á leirverkum í FÍM-salnum í september var dæmi um hinn mjóa mun á nethimnu- og nytjalist. Ilát hennar og diskar eru í eðli sínu nytjahlutir. En notagildið er hiixs vegar tak- markað nema til að gleðja augað, og því hlutverki gegixa hlutirnir með sóma. Hlutir Bryndísar fylla skoðaixdaixix þeirri orku sem hún gefur af sér á meðaix hún hnoðar leir- inn og mótar úr hoxxunx. Nafxx- ið „orkustaixxpar" senx hún hefur gefið átta vösuixx úr steinleir og postulíixi átti því ágætlega við á þessari kraft- nxiklu sýniixgu. Tækixin senx Bryixdís íxotar er ævaforxx, en lítið íxotuð á íslaixdi. Orku- stampana gerir húix þaxxixig að húix tekur steinleirsklunxp og setur postulínið á hann til skreytixxgar. Síðan holar hún klumpinn að innan með hönd- uxxunx, þaxxnig að bæði fornx hlutarins og postulínsskreyt- iixgiix vex fram á nxeðaix húix xxxótar. Leirixxn er lífræxxt efxxi og Bryixdís reynir ekki að pressa hamx í ákveðið form og skreyta með teikixixxgu eftir á, heldur lætur hún form og myixstur fylgja lögmálum efix- isins. Mynd: Guðný Magnúsdóttir Bryixdís sýndi 22 hluti, orkustampa og diska úr steiix- leir og postlíni og stóra stein- leirvasa eða skúlptúra. Reynd- ar brotnaði eimx þeirra þegar á opnuxxardegi sýningarinnar og sýnir það þá áhættu sem íxxyixdlistarnxaður verður að taka þegar hann keixxur verk- unx síixunx fyrir almenixiixgs- sjónir. Hlutir Bryxxdísar eru stórir og litaval henixar er mjög hógvært, eix hlutirixir kalla á athygli augaixs nxeð iixnri styrkleika síxxuixx. En nxér þótti þeir þó ekki íxjóta síix seixx skyldi í FÍM-salxxunx við Garð- arstræti. Mér fannst of langt á nxilli þeirra þanxxig að þeir höfðu ekki íxægilegt samband iixixbyrðis. BÁ 31

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.