Vera - 01.12.1992, Síða 20

Oft er í senn skemmtilegt og
fróðlegt að skoða á hvern hátt
matarvenjur einstakra fjöl-
skyldna verða til. Þannig háttar
til að foreldrar mínir bjuggu í
Kaupmannahöfn fyrstu æviár
mín. Þessi vera fjölskyldunnar
hafði mjög afgerandi áhrif á
uppeldi litlu drengjanna sem
fæddust þó ekki fyrr en eftir
komuna heim frá landi herra-
þjóðarinnar. Til dæmis var
Andrés Önd alltaf keyptur, að
sjálfsögðu á dönsku og var
Andrés í huga barnanna alla tíð
danskur. Oftsinnis á kvöldin er
drengirnir voru komnir þvegnir
og nýstroknir upp í rúm, lögðust
pabbi eða mamma hjá þeim og
sögum Andrésar var snarað á
íslensku. Mamma tileinkaði sér
danska matargerðarlist og heima
mátti oft sjá á borðum mat sem
ekki var algengur á íslenskum
heimilum. Það sem þó skarar
framúr í minningu barnsins er
þegar pabbi hámaði i sig af mikilli
græðgi súrsaðar grisatær. Ég var
þó ekki ein um að finnast þetta
ógeðfellt þvi bræður mínir urðu
hálf skelkaðir þegar pabbi þeirra
gerði það sem ein merkasta
persóna Andrésblaðanna þráði
mest af öllu, að úða i sig grísa-
tám. Og smá stund var sjálfur
Stóri Grimmi úlfurinn staddur
heima í eldhúsinu okkar.
Nú spyrjið þið eflaust hvað þetta
komi jólamat við. Þannig er mál
með vexti að undanfarin ár hef ég
þróað íslenskt-alþjóðlegt jóla-
borð. Á þessu jólaborði ægir öllu
saman: islenskt hangikjöt og
laufabrauð, norræn sild og rúg-
brauð, rækjutartaletturnar henn-
ar mömmu, kjúklingasalatið
hennar ömmu og baunasalat
jurtaætunnar. Það hefur lengi
verið draumur minn að súrsaðar
grísatær væru einn réttanna á
borðinu, en mig skortir enn kjark
til að horfast í augu við Stóra
Grimma Úlfinn við mitt eigið
jólaborð.
Eitt af hnossgætum þessa borðs
er eplakryddsulta borin fram með
lifrarfrauði (paté). Uppskriftin að
eplakryddsultunni er sænskætt-
uð. Vinkona mín bjó í herragarðs-
legu tvibýlishúsi úti á miðjum
akri í Sviþjóð. Húsið var ákaflega
notalegt og gamalt að hluta til
með viðbyggingu í sama stíl. Lítill
og gróðursæll garður var við
húsið og þar ræktaði vinkona mín
alls kyns góðgæti.
Eitt sinn er ég kom í heimsókn
til hennar var hún svolítið
örvæntingarfull, sem ekki er nú
líkt hennar geðslagi. Þegar hún
var búin að sýna mér alls kyns
koppa og kyrnur um húsið, að
baðkerinu meðtöldu, öll sneisa-
20