Vera - 01.05.1994, Page 6

LESENDABREF
UPPELDI:
LYKILL AÐ JAFNRÉTTI!
Kæra Vera!
Það sker mig alltaf svolítið í hjartað þegar jafnréttissinnuðum
konum finnst uppeldismál ekki koma jafnrétti við. Þvi í mínum
huga erþað augljóst að uppeldi barna og unglinga er lykillinn
að framtíðinni, framtíð sem ég hef ákveðnar hugmyndir um.
Eg sé fyrir mér framtíð þar sem karlar og konur njóta sömu
réttinda jafnt í orði sem á borði.
Þá á ég við að konur hafí jafn
mikið vægi og karlar þar sem
ráðum er ráðið í þjóðfélaginu,
hafí sama rétt til vinnu og sömu
laun, auk þess að hafa sömu
ábyrgð á persónulegu lífi sínu
og ijölskyldu sinnar. Ég held að
flestar konur geti verið sam-
mála um einhvem slíkan
ramma um þau aðalatriði sem
við viljum stefna að. Ef til vill
er erfiðara fyrir okkur að sam-
einast um leiðir að markmiðinu
en það þarf ekki endilega að
vera verra að fleiri en ein leið sé
farin. Ef markmiðin em skýr
hljótum við að enda á sama
punktinum.
Margar mismunandi leiðir
að markmiðinu em til. Sem
dæmi má nefna það að konur
bjóði fram eigin lista til Alþing-
is eða sveitarstjórna. Að konur
kjósi að vinna með körlum í
flokkunum og koma viðhorfum
kvenna þannig að. Að ræða
málin og benda á misrétti við
eldhúsborðið og í ijölmiðlum. Að sýna gott fordæmi með því að
taka að sér hefðbundin karlastörf og standa sig vel. Að stuðla að
samþykki laga um jafnrétti, svo eitthvað sé nefnt. Allar þessar
leiðir og margar fleiri hafa verið farnar á undanfömum áratug-
um (og reyndar lengur). Þrátt fyrir alla þessa vinnu finnst okkur
við finna fyrir bakslaginu sem Susan Faludi hefur nefnt svo.
Ymislegt hefur áunnist en annað hefur staðið í stað eða hrakað.
Ég skeyti ekki um að finna sökudólga að sinni en velti því fyrir
mér hvað við getum gert til að ferðinni verði ffam haldið.
Þegar við lítum yfir þá vinnu sem unnin hefur verið og ár-
angur hennar, hvað vantar þá uppá? Þrátt fyrir að lög um jafn-
rétti hafi verið samþykkt kemur þjóðfélagið, jafnt karlar sem
konur, enn fram við konur og karla á mismunandi hátt. Gömlu
brandaramir um ákveðna karl-
manninn og frekjudósina em í
fullu gildi og í notkun víðsveg-
ar. Viðbrögð við orðum og at-
höfnum kvenna og karla eru
oft mjög misjöfn. Þetta em
ekki alltaf meðvituð viðbrögð
og oft höldum við okkur jafn-
réttissinnuð og emm svo eitt-
hvað allt annað í verki. Allir
kannast við það að ætla ekki
að nota sömu uppeldisaðferð
við börnin og notuð var í
þeirra eigin uppeldi. Sitja síð-
an uppi einn góðan veðurdag
og hafa gert eins og fyrir þeim
var haft, en ekki eins og þeir
ætluðu sér. Uppeldi bama og
unglinga er því aðalatriðið í
jafnréttisbaráttunni. Það er í
æsku sem gmnnur að sam-
skiptamáta manna er lagður,
viðbrögð sem lærast í æsku em
grunnurinn undir viðbragða-
kerfi sem hver einstaklingur
kemur sér upp. Þennan gmnn
getur Vera átt þátt í að leggja.
Með því að vekja athygli for-
eldra, kennara og annarra sem vinna með eða umgangast böm
og unglinga, á því hvemig viðhorf þeirra mótast. Flestar höfum
við rekist á veggi fordómafullra viðhorfa gagnvart konum,
bæði í einkalífinu og opinberu lífi. Uppeldisaðferðir sem stefna
að jafnrétti kynjanna eru besta leiðin til að rífa niður þessa
veggi. Því spyr ég: Af hverju er ekki meiri umfjöllun um upp-
eldismál i Veru?
Kristín Karlsdóttir fóstra og fyrrverandi ritneíhdarkona Veru.
FRANSKUR LEIKUR
Kæra Vera!
Þegar ég fletti í gegnum líflegt desemberblaðið brá mér í
brún. Vera mælti þar með nokkrum bókum sem áhugaverðu
lesefni og þar á meðal var norska skáldsagan Franskur leikur
eftir Vigdísi Hjorth.
Að mínum dómi er þessi bók ekki aðeins illa unnin og
yfirborðsleg heldur er efni hennar mjög andstætt kvenfrelsis-
hugmyndum og þeirri sjálfsvirðingu sem mér finnst Vera
boða konum með frjórri umræðu. I sögunni er lýst brengluðu
kynferðislegu sambandi konu og karls og leggur konan sig
fram við að vera leikfang karlmannsins og fullkominn þol-
andi í sambandinu. Þama er um að ræða leik aðalpersónunn-
ar við að ganga sem lengst fram af sjálfri sér sem gagn karl-
manns en hann kemur og fer án orða. Persónusköpun er eftir
þessu, vægast sagt léleg.
Ég vil benda lesendum Veru á að nota tíma sinn í annað en
að lesa Franskan leik því í mínum huga flokkast hún undir
rusl.
Hrund Olafsdóttir