Vera - 01.05.1994, Blaðsíða 47

takanna, þar á meðal vændiskonur og félags-
ráðgjafar. Starfsemin er styrkt af ríki og borg.
Hydra er í landssamtökum vændiskvenna og í
samvinnu við þau og Græningja hefur verið
unnið að tillögum um breytingar á lögum sem
lúta að vændi. Þessi vinna gengur hægt en
ýmsar ástæður eru fyrir því.
Hið tvöfalda siðgæði
Vændiskonur segja mikinn tvískinnung ríkja
hvað vændi varðar í þýsku samfélagi. Marg-
ar skyldur hvíli á þeirra herðum en þær hafi lít-
il sem engin réttindi.
Vændi er löglegt í Þýskalandi en þriðji
aðilinn, þ.e. melludólgur eða mellumamma,
er ólöglegur. Þetta fyrirkomulag er líklega ætl-
að sem vernd fyrir vændiskonur, en að mati
þeirra vinna þessi lög gegn góðri starfsað-
stöðu og öryggi vændiskvenna. Vændi er
framtalsskylt og þeim sem það stunda er gert
að borga skatt. Samt er vændi ekki viður-
kennt starfsheiti, en það þýðir að vændiskon-
ur geta ekki keypt sjúkra-, ellilífeyris- og at-
vinnuleysistryggingar á réttum forsendum.
Vændiskona sem fær ekki borgað fyrir
veitta þjónustu getur ekki kært kúnnann. Aftur
á móti nefna konurnar dæmi þar sem
óánægður viðskiptavinur kærði hóru, þar sem
hann taldi sig ekki hafa fengið þá þjónustu
sem hann taldi sig hafa borgað fyrir. Auðvit-
að vann hann málið!
Margar stórborgir hafa bannað vændi í
vissum borgarhlutum og jafnvel bannað götu-
vændi með öllu. Þetta hefur leitt til þess að
vændi hefur færst út fyrir borgarmörkin, í
skógarjaðra og við hraðbrautir þar sem við-
skiptavinir koma á bílum sínum og fá þjónustu
í þeim eða í sérútbúnum bílum. Að sögn
Hydrakvenna er þetta verra vinnuumhverfi fyr-
ir hórur, t.d. er engin snyrtiaðstaða og ef
kúnnarnir eru hættulegir þá er oft ekki um ná-
læga hjálp að ræða.
Heilbrigði vændiskvenna
Samkvæmt lögum sem eiga að vinna gegn út-
breiðslu kynsjúkdóma þá eru þeir sem eru lík-
legir til að breiða þá út skyldaðir til þess að
fara reglulega í læknisskoðun. Þessum lögum
er beitt „gegn" vændiskonum einum. Þeim er
gert að ganga með heilsufarsskírteini og öðru
hvoru eru gerðar rassiur til að ganga úr
skugga um að þær sinni „skoðunarskyldu".
Þessar skoðanir eru kostaðar af opinberu fé,
en ef viðkomandi er smituð þá verður hún að
kosta meðhöndlun úr eigin vasa, þ.e. ef hún
er ekki tryggð á fölskum forsendum. Kúnnarnir
eru ekki skyldaðir til eins eða neins. Að sögn
vændiskvennanna er það mjög umdeilt hvort
þetta eftirlit hafi eitthvað að segja. Eina ráðið
til að forðast kynsjúkdóma er að stunda ör-
uggt kynlíf (og leita ekki eftir þjónustu sem
þessaril).
Sjálfar segjast þær alltaf nota verjur. „At-
vinnan veltur á líkamlegu heilbrigði okkar."
Að þeirra mati vinna vændiskonur frekar
gegn útbreiðslu alnæmis og annarra kynsjúk-
dóma þar sem þær setja jú smokkinn á karl-
inn og kenna honum að nota hann.
Móðir, kona, mella
Sjálfar kalla þær sig hórur og finnst ekkert at-
hugavert við þjónustuna sem þær veita. En
hvernig er að vera hóra? Frá hvernig heimil-
um koma þessar konur? Hvers vegna völdu
þær sér þennan starfsvettvang? Margar
spurningar vöknuðu hjá áheyrendum og flest
svörin voru allt öðruvísi en þeir bjuggust við.
Sú sem oftast hafði orð fyrir þeim sagði:
„Þegar ég var í háskólanámi þá var ég blönk
og fór að vinna við símavændi. Mér fannst
þetta áhugavert og fór að vinna með Hydra.
Síðar þegar ég var útskrifuð úr háskólanum
langaði mig til að selja mig og hef gert það
síðan." Astæðan fyrir starfsvali þeirra eru pen-
ingar, en ekkert kvennastarf þar sem engrar
menntunar er krafist, gefur meira af sér á jafn
stuttum tíma og vændi. Tvær þeirra sögðust
koma frá góðum kaþólskum heimilum en sú
þriðja sagði ekkert frá persónulegum högum
sínum. „Þetta er erfitt starf," sögðu þær og
töldu upp alla kostina sem góð vændiskona
þyrfti að hafa: Vera næm á líðan viðskiptavin-
arins, þola líkamlega nálægð við ókunnuga,
hafa viðskiptavit, þjónustulund og góða skap-
gerð.
Þegar spurt var hvort þetta væri skemmti-
legt og gefandi starf, kom löng þögn og svar-
ið var: „Stundum og stundum ekki!"
Viðskiptavinirnir
Hvers konar karlmenn eru það sem leita til
vændiskvenna? Hydrakonur segja þá vera
allskonar menn á öllum aldri og úr öllum stétt-
um. En hverju skyldu þeir vera að leita eftir?
Þýska kvenréttindakonan Alice Schwarzer
skrifaði eitt sinn i blað sitt Emmu að karlmenn
færu ekki til vændiskvenna vegna þess að
þeir fengju enga aðra konu, eða að konurnar
þeirra hefðu ekki áhuga á kynlifi. Hún segir
þá vera að leita eftir einhverju sem þeir fá
ekki annarsstaðar, þ.e. algjöru valdi og yfir-
ráðarétti yfir „keyptri" konu.
Eygló Ingadóttir, Berlín
Utlit og teikningar: Hrafn Aki Hrafnsson,
nemi i MHI