Vera - 01.02.1997, Síða 26

En það skýrir ekki hvers vegna við
erum með færri kvenkyns stjórnendur í
embættiskerfinu, í fyrirtækjum og fjár-
málum.
„Það tekur engin kona að sér krefjandi
ábyrgðarstöðu án þess að hafa mjög gott
stuðningsnet. Net sem byggist á fjölskyldu,
vinahópi og pólitískum samherjum. Kannski
vantar oftast mest upp á stuðning pólitísku
samherjanna.
Ég segi oft að það sé mikið til af ofmetn-
um karlmönnnum í pólitík og embættisstörf-
um, en svo er mikið til af konum sem eru
vanmetnar - og sem vanmeta sig sjálfar. Ég
Konum hefur fjölgað mjög í
borgarkerfinu frá því Ingibjörg Sólrún
og aðstoðarkona hennar, Kristín A.
Árnadóttir, komu til starfa en þá sáu
eingöngu karlmenn um undirbúning
borgarráðsfunda og annað slíkt.
hef kynnst fjölda kvenna sem starfa í stjórn-
sýslunni og veit að þar eru margar mjög hæf-
ar konur sem hafa sig ekki mikið í frammi.”
Þú talar um konur sem vanmeta sig
sjálfar. Eitt af því sem ég hef tekið eft-
ir í gegnum árin er einmitt að sjálfsmat
íslenskra kvenna sé fremur lélegt.
Hvers vegna?
„Flestar hverjar eru ekkert aldar upp í því
að eiga aö vera einhvers staðar á oddinum
- og það er ekkert í samfélagsgerðinni sem
ýtir undir að þær sækist eftir því. Þær veröa
að gera það sjálfar. Það er meðal annars
þess vegna sem er svo mikilvægt að fjölga
þeim í stjórnunarstöðum borgar og ríkis.
Mér er mjög minnisstætt nokkuð sem séra
Auður Eir sagði einu sinni: „Sterk vinátta
sterkra kvenna breytir heiminum."
Þaö er svo mikiö til í þessu. Konur eru oft
sakaðar um að láta tilfinningarnar ráöa en í
mínum huga eru tilfinningar og skynsemi
ekki andstæður, enda eru tilfinningar oft
mjög skynsamlegar. Það er hins vegar at-
hyglisvert hvaö konur geta verið harðar af
sér þegar á þarf að halda. Ég hef fengiö
margar staðfestingar á því að sem sameinað
afl geta þær raunverulega breytt heiminum.
Ég held að það vinni líka með konum hvaö
þær eiga auðvelt með að aðlagast breyting-
um. Þær eru svo vanar að takast á við breyt-
ingar I lífi sínu - sem tengjast fjölskyldu og
börnum - án þess aö líta á þær sem eitthvað
ógnandi. Breytingar eru lífsins gangur."
Nú hafa veriö uppi umræður um sam-
einingu félagshyggjuflokkanna fyrir
næstu þingkosningar með Reykjavíkur-
listann sem fyrirmynd. Hver er þín af-
staða í því máli?
„Ég vil ekki draga samasem merki milli
sveitarstjórnar- og landsmála. Bæði er að
málin eru svo eðlisólík og það er meiri hefð
fyrir því í sveitarstjórnum að menn myndi
alls konar bandalög. Mér finnst ekkert endi-
lega að Reykjavíkurlistinn sé eitthvert mód-
el á landsvísu og varhugavert aö tengja
þetta tvennt saman. Bara þessi sögulega
hefö hér í Reykjavík; annars vegar Sjálf-
stæðisflokkur og hins vegar allir hinir flokk-
arnir, hefur þrýst fólki saman og búið til lín-
una í Reykjavíkurlistann.”
Sem fyrr segir, lá leið Ingibjargar Sólrún-
ar í gegnum Kvennaframboðið og Kvenna-
listann. Eitt af markmiðum Kvennalistans
var að fjölga konum í stjórnmálum og emb-
ættisstörfum. Fylgi hans hefur verið upp og
niður og þær raddir hafa heyrst að konum
hafi lítið sem ekkert fjölgað á þessum stöð-
um; því hafi tilraunin mistekist, Kvennalist-
inn sé búinn að vera og ætti að leggja sjálf-
an sig niður. Þessar raddir hafa
litið framhjá því að Kvennalistinn
hefur haft fleiri markmið - og vald-
ið mikilli hugarfarsbreytingu meðal
íslenskra kvenna frá þvT hann tók til
starfa, jafnvel þótt sú hugarfars-
breyting hafi ekki endilega skilað
sérTfylgi á kjördegi. En er Kvenna-
listinn úreltur?
„Það má alveg heimfæra allt
sem sagt er um Kvennalistann
upp á aðra flokka. Það á enginn
þeirra sjálfskipað erindi í íslenskri
pólitík. Sumir þeirra voru stofnaðir
uþþ úr aldamótum og ég er hrædd
um að þeir ættu lítið erindi við okkur
í dag ef þeir endurskoðuðu sig ekki
jafnt og þétt. Þaö þurfa allir flokkar
að endurskoða sig og endurmeta
hlutverk sitt, stöðu og markmið.
Kvennalistinn er hluti af
kvennahreyfingunni. Það er hættu-
legt þegar kvennahreyfingin fer að
krefjast þess að eitthvað sem
varð til til þess að ýta á þróun í
málefnum kvenna, þurfi alltaf að vera til.
Formið sem kvennahreyfingin tekur sér er
ekki heilagt, en kvennahreyfingin þarf að
halda áfram. Hlutirnir eru svo fljótir að falia
til baka og við veröum að hafa vara á okkur.
Staöa kvenna verður aldrei lagfærð í eitt
skipti fýrir öll. Þaö þarf alltaf að halda mál-
efnum kvennahreyfingarinnar vakandi og fá
nýjar kynslóðir til að uppgötva þau á eigin
forsendum, móta þau í eigin mynd og halda
þróuninni áfram.
Hér á landi var mjög mikil hugmyndaum-
ræða og gróska í kvennahreyfingunni fýrir tíu
árum. Hún er mun minni núna. Hins vegar er
meira verið að huga að praktískum málum.
En það er mikið atriði að hugmyndaumræðan
sé vakandi því það er hún sem kveikir í fólki.
Mér finnst líka að Háskólinn eigi að vera
meiri drifkraftur T pólitískri og hugmyndalegri