Vera - 01.04.1997, Qupperneq 35

Hún stendur viö risavaxnar prentvélar allan daginn og
fylgist vökulum augum meö vélinni sinni. Hún sýnir prent-
svarta fingurna og trúir mér fyrir þvi aö dragtir passi ekki
í þessari vinnu. Álfhildur AgnesJónsdóttir er eini starf-
andi kvenprentarinn á landinu í dag en þær konur sem
lagt hafa fagið fyrir sig eru teljandi á fingrum annarrar
handar. Hún hafði áöur unnið í 10 ár viö bókband þegar
henni bauðst að komast á samning og læra prentun. Hún
sló til og líkar vel.
Álfhildur segist ekki hafa oröiö vör viö mikla fordóma i
sinn garð vegna starfsins. Þegar hún var aö byrja aö læra
voru þó sumir af eldri mönnunum í greininni hræddir um
að launin í faginu myndu lækka ef konur bættust í hópinn!
Margir í fjölskyldu Álfhildar starfa við bókagerð og
þekkja þvi vel til starfsins. „Það eru helst þeir sem ekki
þekkja til sem hafa einhverja fordóma,“ segir hún. „Ég
heföi líklega aldrei valiö þetta fag sem unglingur en meö-
an ég vann sem bókbindari kynntist ég því vel og vissi því
að hverju ég gekk. Andinn er góöur og karlkynsnemar
hafa hingað til ekki átt í vandræðum með að taka við fyr-
irskipunum og leiðbeiningum frá mér,“ segir hún.
Félag bókageröarmanna hélt upp á aldarafmæli félagsins
meö pomp og prakt þann 4. apríl sl. Konur eru rúm 30%
félagsmanna og innan félagssins hefur undanfarin ár ver-
ið starfrækt öflugt kvennastarf. SJ