Freyr - 01.03.1927, Blaðsíða 7

Búnaðarmálablað. Útgefendur: Jón H. Povbergsson, Sigurðuv Sigurðsson, Pálmi Einarsson og Sveinbj. Benediktsson. <£reyr Afgreiðslumaður og gjaldkeri: Sveinbj. Benediktsson ritari Búnaðarfél. ísl. Pósthólf 131. Arg. blaðsins kostar 5 kr. Gjalddagi 1. júlí.
XXIV. ár. Reykjavík, Mars—Apríl 1927. Nr. 3.-4.
Um jaröyrkjutilraunir.
Eftir Sig. Sigurðsson, búnaðamálastjóra.
Óræktað land. Þá vér lítum yfir land
vort, sem að mestu er óræktað, sjáum
vér að gróðurklæði þess eru næsta breyti-
leg og þroski jurtanna mismunandi. Hér
hefir náttúran sjálf verið að verki, val-
ið þær jurtir sem best henta á hverjum
stað, eftir þeim skilyrðum sem þar er að
fá. Þannig er viss flokkur jurta sem vex
á mýrum, annar á harðvelli, þriðji á há-
fjöllum, alla leið upp að fönnum og jökul-
röndum o. s. frv.
Ef menn athuga nánar þroska hinna
einstöku gróðurflokka, þá sjá menn að
þroskastig jurtanna er mjög mismun-
andi og fer það að miklu eftir veðráttu,
jarðvegi, ræktunarskilyrðum jarðvegsins
o. fl. Lítum vér á engjar vorar gefur þar
að sjá bletti, sem áratug eftir áratug
bera þroskamikinn jurtagróður. Þarf
eigi annað en minna á engjarnar í Sand-
inum í Öxarfirði, í Safamýrinni og víð-
ar og víðar. Á flestum bæjum eru ein-
hverjir engjablettir, stærri eða minni, sem
gefa mikla eftirtekju ár eftir ár. Þetta er
verk náttúrunnar, maðurinn kemur þar
ekkert til sögunnar. En hinar frjósömu
engjar eru litlar í samanburði við hinar
víðáttumiklu snögglendu engjar, og þörf-
in á betri engjum og meiri heyafla knýr
menn til umbóta, túnræktar, áveitu o. fl.
í þessu starfi eru það verk náttúrunn-
ar sem eiga að vera leiðarstjörnur. Mark-
iniðið: að knýja fram úr fósturmoldinni
sem þroskamestan gróður, sem geti gef-
ið oss sem mestan arð. Alt hið órækt-
aða land (móar, holt, mýrar, melar, sand-
ar) sein nothæft er á að verða sem hinir
bestu blcttir, sem náttúran hefir búið oss
í hendur. Meira gerum vér eigi kröfur
til fyrst um sinn.
En eru möguleikar til þessa? Já, með
þekking og starfi er hægt að gera stór-
virki í ræktun hér á landi, ef vilja og
inanndáð eigi vantar. Ræktunarstarf vort
er ungt. Fyrstu spirurnar að vísu 1—2
alda gamlar, en að þeim hefir eigi verið
hlúð sem skyldi. Með bændaskólunum
myndast ný framfaraalda, sem gleggst
merki sjást í þúfnasléttunum (þakslétt-
unum), sem eru þektar á hverju heim-
ili á landinu.
Um aldamótin síðustu taka tilrauna-
stöðvarnar til starfa í Reykjavík og á
Akureyri. Þær undirbúa nýjar ræktunar-
aðferðir — sáðræktina, — notkun tilbú-
ins áburðar og fl. Reynslu og bendingar
tilraunastarfseminnar færa svo nokkrir
jarðyrkjumenn sér í nyt, sem gleggst
merki sjást í kring um Reykjavík og Ak-
ureyri. Á þennan hátt b.efir unnist nokk-