Freyr - 01.03.1927, Blaðsíða 23

F R E Y R
41
fóðurgjöf ætti þetta að nægja handa 4
kúm.
Útsæðismagn í 1800 fermetra er 8—9
kg. af háliðagrasi, við ræktunina er fyrsta
árið notaður búpeningsáburður en síðar
aðallega tilbúinn áburður (sjá hér að
framan). Þetta yrði hinn varanlegi græn-
fóðurakur, er gæfi fyísta grænfóðrið.
Vorsána grænfóðrið: 3500m2 (rúml.
dagsl.) sáð öllu á sama tíma.
Útsæðismagn yrði þannig:
1. árið 70 l<g hafrar 8-10 kg ertur 2-3 kg flækja'
2. árið 50 — — 25-30 _ — 6-9 — —
3. árið 45 — — 30-40 — — 10 — —
Að þrem árum liðnum er svo nýtt
land tekið til ræktunar undir vorsána
grænfóðrið, en grasfræi «áð í gamla græn-
fóðurakurinn. Fyrsta árið þarf að bera
á akurinn 40—60 hlöss búpeningsáburðar.
Annað árið 80—100 kg kalíáburð, 150—180
kg. superfosfat og 35—50 kg. saltpétur.
Þriðja árið 100 kg. kalí-áburð, 200 kg.
sup. 30—40 kg. saltpétur (snemma).
Þessar áburðarmagnstölur eiga að vera
sem bending, en ekki neinar ákveðnar
reglur, sem skilyrðislaust ber að fara eft-
ir, einkanlegt gildir þetta með saltpét-
urinn (köfnunarefnið). Þar verða menn
að prófa sig fram til hins hentugasta,
því ekki er fenginn sú reynsla, að hægt
sé að segja ákveðið, hve mikið má gefa
til hafra og belgjurta þegar hvort er svo
að segja ræktað til helminga í þriðja
árs ræktuninni.
Á býlum upp til sveita, þar sem nóg er
af ræktanlegu landi, mundi vinningur
verða, ef hafra-belgjurtarækt gæti orðið
forræktun fyrir grasræktina. Ég hefi hugs-
að mér að haga undirbúningsræktuninni
þannig:
Land, sem fyrst er brotið, er unnið
vel á klaka og borið í það 90—120 hlöss
búpeningsáburðar á ha.; útsæði er haft
sem hér segir:
1 ár 200 kg. hafrar, 30 kg. Solo- eða
Glænö-ertur og 10—15 kg. akurflækja.
Belgplöntunum verður að sá fyrst og
fella þær djúft niður með diskherfi —
sá eins snemma og unt er, síðan er höfr-
unum sáð og herfaðir niður með disk eða
lappaherfi. — Landið valtað þegar yfir-
borð þess er þurt. Þegar á fyrsta ári sést,
hvernig belgjurtirnar kunna við sig. Ef
þær spretta vel og ná hæð hafranna, er
óhætt að haga ræktuninni árið eftir þann-
ig, að þá er ræktað meira af belgjurt-
um með höfrunum. Næsta ár er nýtt
land brotið til undirbúningsræktunar með
hafra og í sáð með ertum og flækjum.
I það land er búpeningsáburður notað-
ur eins og i fyrri árs ræktun.
En á það land, sem ræktað var með
höfrum og í sáð ertum árið á undan,
er notaður tilbúinn áburður: 250 kg. kali,
400 kg. sup. og 150 kg. saltpétur á ha.
Útsæðismagnið mætti þá hafa þannig:
120 kg. hafrar, 80 kg. ertur og 35—40
kg. akurflækja á ha.
Þriðja árs ræktun ætti svo að verða
gras (án skjólsáðs). Ef þessi tveggja ára
undirbúningsræktun heppnaðist, mundi
landið vera orðið mildið og frjósamt —
gott sáðbeð fyrir grasfræið.
Ef það skipulag á grænfóðurræktinni,
er ég hefi nú stuttlega drepið á, heppn-
aðist vel í framkvæmd, býst ég við að
viningurinn verði þessi:
1. Ræktunin verður ekki kostnaðar-
samari en við hafraræktun eingöngu, eins
og nú tíðkast sumstaðar.
2. Það fæst næringarríkari og líklega
meiri eftirtekja að vöxtum, en við hafra-
rækt eingöngu.
3. Það sparast köfnunarefni á öðru og
þriðja ári ræktunarinnar.
4. Það fæst hetri undirbúningur undir
grasræktina en við hafrarækt eingöngu.
5. Það eru líkindi fyrir að livítur