Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.2004, Page 27

DV Fókus
FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 2004 27
Það er ekki gaman að vera
staddur á skrifstofu til að fylla út
eyðublöð og vera sífellt látinn bíða,
eins og aðstandendur kvikmyndar-
innar Opinberun Hannesar benda
svo réttilega á. En það er heldur
ekki gaman að vera staddur í bíósal
og horfa á kvikmynd um mann sem
er staddur á skrifstofu og er sífellt
látinn bíða, og það er hér sem kvik-
myndagerðarmönnum skrikar fót-
ur.
Myndin er leikstýrð af Hrafni
Gunnlaugsyni sem er hér í einhvers-
konar Dogme pælingum, tekur upp
á digitalvél og er með afar athyglis-
verða lausn á notkun hljóðrásar. í
stað þess að leita til atvinnuleikara
er hann með hóp nýrra leikara sem
eiga flestir margt ólært í leikaralist-
inni. Dogme myndir Lars von Trier
og Thomas Vinterberg voru stór-
kostlegar, en það er munur á hrárri
mynd og illa gerðri mynd, og Hrafni
tekst ekki að halda sér réttum megin
við strikið.
jÞþ að myndin sé leikstýrð af
Hrafni er það á köflum rödd höf-
undarins Davíðs Oddssonar sem
skín í gegn, svo mjög að það kemur
stundum niður á persónusköpun.
Þannig eru kaffiteríusamræðumar í
byrjunaratriðinu öldungis ótrúverð-
ugar. Ekki er líklegt að maður sem er
skotinn í konu byrji á að ræða við
hana um kosti löggæslu, sama
hversu klaufskur hann er, heldur
flnnst manni hér Davfð vera að tala
beint við áhorfendur. Þetta er al-
gengur galli meðal stjórnmála-
manna sem fást við skáldskap, til
dæmis má nefna að í smásögum
Napóleons Bónaparte er mönnum
tíðrætt um mannkosti keisarans.
Myndin er þó ekki alslæm. Hún
fjallar um mann sem vinnur hjá Eft-
irlitsstofnun ríkisins. Hann er skot-
inn í samstarfskonu sinni, leikinni af
Helgu Braga, og verður var við að
tölvu er stolið. Þá fer allt í bál og
brand, því það kemur í ljós að í tölv-
unni er nýtt kerfi sem gerir mönnum
'• ' ——;
1,
J í L. - 11
kleift að nálgast allar upplýsingar
um hvert mannsbarn. Söguþráður-
inn hefur burði til að verða áhuga-
verður og einstaka brosleg atvik
koma upp, en eru þó víðast hvar
vannýtt. Leit lögreglunnar að klám-
efni býður upp á möguleika, sérstak-
lega þar sem hún er skikkuð til að
horfa á allt efnið sjálf til að ganga úr
skugga um að hér sé eitthvað ólög-
legt á ferðinni.'Er þetta notað sem
dæmi um sóun á opinberu fé og vel
til fundið, enda fjármögnunarleið
boðskaparins gott dæmi um slíkt í
sjálfu sér.
Þegar Hannes gengur inn á skrif-
stofu varðstjóra, sem er upptekinn
við að horfa á klám, stefnir allt í
mjög kómískt átriöi; skýrslutaka á
lögreglustöð með klámmynd í bak-
grunninum og allir mjög alvarlegir á
brún. Þess í stað slekkur vaktstjóri á
sjónvarpinu og við fáum að fylgjast
með þeim fara í gegnum skjalasafn
lögreglu.
I seinni hlufa myndarinnar finn-
ur Hannes þjófinn í Sundhöllinni og
stefnir í ærslafullan eltingaleik í
djúpu lauginni,. sem vel hefði getað
átt heima í einum af myndum Þrá-
ins Bertelssonar. Þess í stað er þjóf-
Opinberun Hannesar
*
Leikstjóri: Hrafn Gurmlaugsson
Eftir sögu Daviðs Oddssonar
Sýnd (enn um sinn) I
i Háskólabiói I
Kvikmyndagagnrýni
urinn fljótur að koma sér upp úr og
klippt er á Hannes, sem er kominn
enn eina ferðina niður á stöð.
Það sem vekur þó ef til vill hvað
mesta furðu er opinberun Hannesar
sjálf. Þegar hann situr í klefanum og
áhorfandi fer mögulega að velta því
fyrir sér hvernig hann sleppi úr
vandræðum sínum, kemur yfirstýra
hans askvaðandi inn og tjáir honum
að alltsaman hafi þetta verið mesti
misskilningur, tölvunni hafi aldrei
verið stolið, heldur hafi hún einung-
is verið í viðgerð. Svo heldur hún
stutta tölu yfir Hannesi (og maður
heyrir nú róm Davíðs óma) um að
maður eigi ekki að taka störf lögregl-
unnar í eigin hendur, áður en hún
bætir því óvænt við að afskiptasemi
hans hafi leyst eitt stærsta glæpamál
síðari tíma.
Hannes snýr aftur til vinnu sinn-
ar, fær stöðuhækkun og yfirstýran
tjáir honum að ástmey hans (og enn
heyrir maður rödd Davíðs) þrái
mann í góðri stöðu sem getur veitt
henni íjárhagslegt öryggi. Róman-
tíkin blómstar nú þar sem stöðu-
hækkunin hefur verið veitt, svo
mjög að Helga Braga fær vinkonur
sínar með sér að dansa magadans
fyrir hann í lokaatriði sem gefur
ímyndunarafli leikstjóra lausan «
tauminn. Þessi málalok virðast því
ganga þvert á boðskap myndarinnar
hingað til, sem virtist vera að gagn-
rýna reglugerðarþjóðfélagið.
Einstaka áhugaverðar hugmynd-
ir fara því fyrir lítið í mynd sem
hvorki nær að skemmta manni né
vekja til umhugsunar, að minnsta
kosti ekki um það sem aðstandend-
ur hennar ætlast til.
Valur Gunnarsson
Gellurnar Tara Reid og Cindy Margolis lentu í harkalegum
slagsmálum út af karlmanni
Veltust nánast naktar
um gólfíð
Leikkonan Tara Reid er þekkt
fyrir að djamma af krafti. Fyrir jól
var hún svo stödd á bar í Atlantic
City þegar hún hitti eiginkonu
fyrrverandi kærasta. Stelpunum
kom eitthvað illa saman þannig
að til handalögmála kom.
Atburðurinn átti sér stað á
Duke Mack's skemmtistaðnum
en þar var heljarinnar upphitun-
arpartí fyrir hnefaleikakeppni
sem haldin var síðar um kvöldið.
Þar hitti Tara gamlan kærasta að
nafni Guy Starkman, sem nú er
giftur internetmódelinu Cindy
Margolis. Tara lét þetta eitthvað
fara í taugarnar á sér og gekk því
upp að Cindy og lét einhver orð
falla um getu Guys í rúminu.
Cindy var ekki lengi að svara fyrir
sig heldur reif í hárið á Töru og
fleygði henni í gólfið. Því næst
henti hún sér ofan á Töru og byrj-
aði að berja hana sundur og sam-
an. Stúlkurnar veltust svo um
gólfið í dágóða stund og voru alls
ófeimnar við að nota neglur,
tennur og hnefa.
„Þetta var eitthvað það falleg-
asta sem ég hef séð. Tvær gullfal-
legar, og nánast naktar, stúlkur
öskrandi hvor á aðra og rúllandi
um gólfið," sagði starfsmaður
skemmtistaðarins eftir slagsmál-
in.
„Ég sá ekkert blóð á gólfinu en
nóg var af hári eftir þær. Þegar
þær voru svo búnar var farið með
Cindy út en Tara hélt bara áfram
að drekka. Við sem fylgdumst
með þessu erum sammála um að
Cindy hafi haft yfirburðasigur.
Bæði var hún sneggri og ákveðn-
ari auk þess sem hún hafði
nokkra líkamlega yfirburði."