Akranes - 01.01.1957, Blaðsíða 28

Sinstaklingurinn er
grundvöllur Tlolary
Það, sem sameinar alla Rotaryfélaga,
er sameiginlegur hugsjónagrundvöllur,
sem vér byggjum allir á: „Þjónusta ofar
sjálfshyggju — þjónustuhugsjónin —
þjónustulundin.
Það er þessi hugsjón, sem sameinar
fullorðna og ábyrga menn í öllum lönd-
um, af öllum kynflokkum, öllum trúar-
brögðum, án tillits til stjórnmálasjónar-
miða, í einn alheimsfélagsskap. Þar áttu
kost á að hitta mann frá Indlandi, Ástra-
líu, Suður-Afriku, Hawai, Peru, Ohio,
Toronto, Islandi, já, hvaðan sem er. Þú
hefir aldrei séð hann fyrr, en samt
þekkirðu hann. Hann her Rotarymerkið
í harminum. Þið vitið, að þið hafið báð-
ir játazt hugsjón Rotary. Þið eruð
vinir. Þið talið sama málið. Ekki bein-
hnis málfræðilega. En mál hjartans, hug-
ans og tilfinninganna er það sama. Þið
skiljið hvor annan. Þið hafið samþykkt
að reyna að koma á alþjóðlegum skiln-
ingi og góðvild í heimi, sem þráir frið.
Allir menn þrá frið og öryggi. Og dag-
lega er háð barátta til að ná því tak-
marki. Engin þjóð óskar eftir striði
stríðsins vegna. En samt er herbúnaður-
inn meiri en nokkru sinni fyrr. Hvers
vegna? Já, það lætur i eyrum eins og
firra og þversögn: Til þess að hindra
stríð. Jafnframt er unnið mikið starf á
vegum Sameinuðu þjóðanna og fleiri
alþjóðasamtaka til að efla alþjóðaskiln-
ing. Og gegn striði. Samstarf þjóða í
milli nær nú inn á furðu mörg svið. Inn
á svið félagsmála, menningarmála, vís-
Þátlur þessi er útdráttur og lausleg þýð-
irtg á erindi, sem Elias Sandvig, umdæm-
isstjóri, flutíi á Rotaryþingi i Bodö fyrir
nokkrum árum. — R. lóh.
inda, fjármála, stjórnmála og mannúðar-
mála, svo að nokkur séu nefnd. En
mannkyninu miðar seint áfram, þegar
um er að ræða uppbyggingu í þjónustu
hins góða. Það er eins og óttinn hafi
gert það magnstola, óttinn við neistann.
sem kveikir i púðurtunnunni og tendrar
alheimsbál — leysir ragnarök úr viðjum.
—★—
Við er að húast, að spurt sé: Hvað er
það þá, sem hindrar það, að mennirnir
öðlist frið og losni við striðsóttann?
Það eru mennirnir sjálfir.
Það eru mennirnir sjálfir, sem brugga
þau ráð, sem fyrr eða síðar leiða til
ófriðar. 1 einstrenginslegum kröfum sín-
um fyrir land sitt og þjóð, gleyma þeir
einföldustu kröfunum, sem gera verður
til þeirra sjálfra.
Þeir gleyma því, að fyrsta skilyrðið
fyrir friði og samúð þjóða á milli er það,
að þeir, sem ráða örlögum þjóðanna, lifi
og láti aðra lifa samkvæmt skilningi á
því, að aðrir eigi lika tilverurétt. Og
það háttar eins til á alþjóðavettvangi og
í þjóðmálaþjónustu, starfsþjónustu og
klúbbþjónustu.
Alls staðar er það persónuleg afstaða
einstaklingsins, sem sker úr. Og nú er
spurningin: Hver getur gert skyldu sína
28
AKRA.NES