Akranes - 01.01.1957, Blaðsíða 10

liggja við úti í Veídölum á vorin, því
að þar var styttra til sóknar. Hins vegar
var óhægt mjög og örðugt að sækja það-
an salt að Bíldudal, en það er um 13
sjómílna vegalengd. Á haustum og vetr-
um var það og oft sem undir högg að
sækja að ná nauðsynlegum vörum frá
Bíldudal sökum brima í Dölum. Þetta
vissi Thorsteinsson vel. Bauð hann nú
öllum Arnfirðingum, er seldu honum
fisk, að flytja til þeirra ókeypis salt og
aðra vöru, er þeir pöntuðu, einnig að
sækja fisk þeirra annað hvort verkaðan,
eða blautan, og skyldi hann þá láta
verka hann fyrir væga borgun. Þóttu
þetta þægindi miki'l, enda var nú Thor-
steinsson tryggður fiskurinn. Til flutn-
inga þessara hafði hann fyrst skonnorlur
þær er voru í þjónustu hans, og var
stundum sjálfur með í förinni. En ekki
þótti honum hinir dönsku stimamjúkir
til slikra smásnúninga. Tók hann þá -ið
nota ýms af gömlum skipum, sem hann
átti til flutninga þessara. Loks keypli
hann lítinn, enskan gufubát, er hami
lét endurbæta. Var hann síðan hafður
(árin 1904—1907) til að draga stóra
uppskipunarbáta, þá sem fluttu vörurnar
og sóttu fiskinn. 1908 var bátur þessi
fluttur til Viðeyjar og var ætlað það
starf að flytja injólk þaðan til Reykja-
víkur, en sökk skömmu síðar þar á
sundinu. Eftir það voru mótorbátar hafð-
ir til flutninga um Arnarfjörð.
Á haustum var aldrei róið í Verdölum
sökum brima. Ymsir Súðfirðingar og
menn úr Arnarfirði innanverðum reru
þá sumir á Álftarmýri en aðrir í Hlaðs-
ból, sem er milli Álftamýrar og Baul-
túra. Til þess að tryggja sér þann fisk
lét Thorsteinsson reisa hús allstórt í
Hlaðsbót. Skyldi það bæði vera verbúð
þeirra manna, er seldu honum fisk sinn,
og einnig saltgeymsla handa öðrum
Norðstrendingum, er við hann skiptu.
Var fiskurinn seldur flattur og þveginn
i salt, og hafði Thorsteinsson þar mann
á haustin til að vigta fiskinn inn og
salta. Var hann svo sóttur að vorinu og
fluttur til Bíldudals. Einnig byggði hann
lítið hús á Hellu til saltgeymslu handa
Dalamönnum.
Eitt af störfum Thorsteimsons, sem
einna minnst hefur borið á, og ferða
menn munu naumast veita eftirtekt, en
eflaust eitthvert af dýrusu verkum hans,
er grjótskans sá, er byggður var eftir
fjörunni frá Innribryggju og út fyrir
Oddalæk. Er hann um 130 m langur,
hlaðinn úr stórgrýtisbjörgum; voru þau
flest sótt út að Banaklettum og keyrð
inn eftir á vögnum. Brotnaði þar margl
tréð og margur vagninn. Var }>etta bæði
illt og hættulegt starf. Vissi ég þó aldrei
til að nokkur maður meiddisl í fingri
auk heldur meira, og mátti það furðu
gegna. Stóð bygging garðs þessa yfir í
mörg ár, enda var hún aðeins ihlaupa-
vinna þegar ekkert annað var lil að gera,
er nauðsynlegra þótti. Flest eyrarvinna
var þá örðug mjög í samanburði við það,
sem nú gerist, því þótt Thorsteinsson
væri með ýmsa tækni langt á undan
flestum stéttarbræðrum sínum hérlendis,
kunnu verkstjórar hans, er oftast voru
þröngsýmir og menn hins gamla tíma
ekki að nota hana, og varð árangur
vinnunnar því oft í öfugu hlutfalli við
stritið.
Um, og rétt eftir aldamótin mun
verzluriar- og útgerðarstarfsemi Thor-
steinssons hafa náð hámarki sinu á
Bíldudal. Voru þar þá eins og áður er
sagt fleiri en 20 fiskiskip og sum þeirra
stór. Þá voru í kauptúninu 22 íbúðarhús
auk geymsluhúsa, en alls um 50 hús séu
öll smáhýsi talin. Þar af voru 14 hús
er verzluninni sjálfri tilheyrðu.
A K R A N E S