Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags

Árgangur

Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 38

Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 38
þessvegna var það heldur ekki neitt undarlegt, að ungu stúlkurnar tækju Magnús fram yfir Bjarna. þarna stóð nú stór flokkur af þeim; þær horfðu á skemmtunina og vildu hjartans fegnar fara með; þær vissu það, að það mundi vera undurgam- an, að renna niður hólinn, skjótara en fuglinu fljúgandi. „Viltu renna þér með mér. Guðrún?“, sagði Bjarni, „ég læt ekki sleðann velta, því að ég fer svo varlega.“ „Nei, það vil ég ekki“, sagði Guðrún; Bjarni renndi sér þá einn niður hólinn, og var aptur seinastur allra, en ungu stúlk- urnar hlógu að. — Hún var ofur-lagleg, hún Guðrún litla; skotthúfan með græna skottinu og silfurhólknum fór litla höfðinu afbragðsvel; en það, sem menn strax tóku eptir, var síða hárið hennar, gult á litinn og silkimjúkt; hún var stóreygð og augun gáfuleg; neflð var lítið. Hún var í dökkri prjónpeisu og dökku vað- máls-pilsi, sem fór henni svo, að þau voru alveg sniðin eptir hinn afhragðsfagra, þýðlega vaxtarlagi hennar; hún hafði sílkiklút um hálsinn og hnýtt knýti á að framan, og skein sólin á marglita blómsauminn á endunum. Hún gekk líka strax Magnúsi í angu,- og þegar hann var kominn upp á hólinn, spurði hann hana: „Viltu renna þér með mér, Guðrún? ég fer hart á fleygi- ferð Hún hugsaði sig um, og hafði einn fingurinn uppi í sér á meðan, en hinar ungu stúlkurnar hnipptu í hana; þær vildu láta hana byrja, og ætluðu sér svo að koma á eptir — og svo settist hún i sleðann hjá Magnúsi. þau runnu niður hólinn, og svo hart, að þau voru nærri búin að renna Bjarna um koll, þogar hann mætti þeim; hann dró sleðann á eptir sér, og var að klifrast upp liólum. „Hann fer nú ætíð svo hvatlega, bara að þolgæðin sje eptir því“, sagði Bjarni. — — Árin liðu og börnin urðu fulltíða. Guðrún var orðin gjaf- vaxta mey, hrein eins og norðanvindurinn, og björt eins og; — en sleppum samlíkingum. það er nóg að segja, að hún var fegurst mey í sýslunni og þó víðar væri leitað. Magnús og Bjarni voru báðir efnilegustu menn; báðir voru þeir formenn fyrir bátum sínum heima á vetrum, en á sumrum voru þeir í kaupavinnu og höfðu bezta kaup. Skrafskjóðurnar í kaupstaðn- um voru að hvísla því að vinkonum sinum, að þeim litist báðum vel á Guðrúnu. Að svo væri umMagnús, það vissi Guðrún vel; hann hafði mörgum sinnum sagt henni, hvað hún væri falleg, og henni þótti ekkert að því að heyra það; hann var æði-mun skemmti- legri heldur en þverhöfðinn hann Bjarni, sem aldrei talaði orð af munni. Bjarni hafði aldrei sagt henni á leiðinni frá kirkj- unni, hvað vel henni færi íslenzka skrauttreyjan með silfur- baldýringunum; hann hafði aldrei hjálpað henni yfir mýrarnar á leiðinni og aídrei látið hana á hestbak. En það stóð henni líka alveg á sama — hvað kærði hún sig um hann Bjarna? — (36)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags
https://timarit.is/publication/866

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.