Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1885, Síða 39

hraklega með, fyrir því meira andlegt vald. Hann var
trúmaíiur sjálfur, og þótt hann viidi raunar hafa hugsunar-
frelsi, þá var þah af því a& hann áleit, aíi einmitt það
væri bezti jar&vegur fyrir sanna trú. Hann trd&i á frelsib
í öllu, og hjelt, a& jafnvel kirkjan mundi endurnýjast og
vinna meí) ríkinu í þjúnustu frelsisins og nýja tímans,
ef hún væri látin frjáls og úháb, og ríkib væri aptur
frjálst og óháb gagnvart henni.
Ofan á annaf) umstang hans bættist þaí>, a& Garibaldi,
sem aldrei gat skilib hann, sábi úánægju og úlfúb til stjúrn-
arinnar mefal lýbsins. Hann var reibur mebal annars nt
af því, ab stjúrnin gat ekki gjört eins mikif) fyrir suÖurher
hans, eins og hann vildi, og rjebist hann loks á Cavour meb
miklum skömmum á þinginu í aprílmánu&i. Sagbi jafn-
vel, a& hann hef&i vilja& koma til lei&ar borgarastrí&i í
Su&urítalíu. Cavour sárna&i þetta mjög a& vonum. En
hann stillti sig vel, og var& svo ekkert úr þessu. Hann
kunni a& fullu a& meta Garibalda, og lá&i honutn eigi þútt
honum svi&i sárt, a& Nizza var seld Frakklandi.
En hann átti skammt eptir úlifa&. 29. maí sýktist
hann snögglega. Hann haf&i lagt svo ótrúlega miki& á
sig um æfina, a& von var a& líkarni hans væri farinn a& bila;
þa& er sagt a& Iæknarnir hafi líka haft ranga lækninga-
a&fer& vi& hann. f>eir túku honum blú& hva& eptir anna&.
Hann haf&i fjör sitt og andlegan krapt til hins sí&asta,
hjelt rá&gjafafundi vi& rúmi&, og túk móti brjefum og
hra&frjettum svo lengi sem hann gat Iesi&. Seinasta daginn
tala&i hann altaf um ástand Italíu, um framtí&ina, um þa&
3em gjöra þyrfti. þegar presturinn veitti honum hina
sí&ustu smurning, þekkti hann hann og mælti: »Frate,
frate, libera chiesa in libero stato« (brú&ir, frjáls kirkja í
frjálsu ríki). þa& voru sí&ustu or& Cavours. Hann and-
a&ist 6. júní 1861 snemma um morguninn. Allur hinn mennt-
a&i heimur túk þátt í sorg þjú&ar hans, sem var& eins og
þrurau lostin vib dau&afregnina, og harma&i hann mjög.
Og hún haf&i ástæ&u til þess.
Cavour var úkvæntur. Hann var me&alma&ur á hæ&,
og ri&vaxinn, kátur í tali og fyndinn, og svo fjörugur, a&
þegar hann var rá&gjafi me& fjúrum embættum, hoppa&i hann
opt og klappa&i saman lúfunum eins og barn, þegar hann