Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1889, Qupperneq 73

mín?« Sama dag voru öll lífsfæri henni náttúrleg, og eptir stuttan
tíma var hún orðin full hraust.
Klukkustrengir Bismarcks.
pegar Bismarck fursti, á ýngri árum, var nýlega orðin sendi-
herra í Frankfurt, bjó hann um tíma í höll greifa N. N. |>egar
hann var nýlega fluttur þangað talaði liann um það við greifan,
að sig vantaði klukku og klukkustrengi í herbergi sín, til þess
að hægra væri að kalla á þjón sinn, er bjó ofar í húsinu; en
greifinn færðist undan, að gjöra nokkra breytingu. Yið það Ijet
Bismarck talið falla niður og fjekkst ekki meira um það.
Næsta dag heyrir greifinn og aðrir, bergmál af skammbissu-
skoti frá herbergjum Bismarcks. þeir hlaupa strax lafhræddir
þangað og spyrja hvað/ um sje að vera.
»Ekki neitt«, segir Bismack rólega, »jeg var að kalla á
þjóninn minn, hann skilur skammbissuhljóðið eins vel og klukk-
nahljóminn. Jeg vona að þið venjist bráðum við það«.
Næsta dag voru klukkustrengir komnir í öll herbergi Bismarcks.
Brjef frá Viktoríu Englandsdrottningu.
|>egar Gordon var látinn, sendi systir hans Viktoríu drottn-
ingu biblíu þá, er hann ætið hafði með sjer á ferðum sínum.
Drottninginn ritaði henni aptur brjef, er hijóðar svo:
• Windsor 16. d. martsmán. 1885.
Kæra fröken Gordon! Jeg þakka yður kæriega fyrir biblíuna.
Jeg vona að þjer og ættmenn yðar hefðuð ekki sent mjer hana
ef þjer hefðuð ekki haft aðra. Jeg leyfi mjcr að spyrja yður, í
hve mörg ár hinn ástfólgni og hugprúði bróðir yðar átti hana.
Jeg ætla að láta búa til umbúðir til þess að geyma hana í, og
varðveita hana í bókasafni hallar minnar, ásamt brjefi yðar og
hinum hjartnæmu köflum úr brjefi því, er liann ritaði yður síðast.
Einsog yður er kunnugt hefi jeg skipað svo fyrir, að reisa
skuli marmara líkneskju af bróðir yðar hjer í hallarganginum,
þar sem líkneskin og myndirnar eru af mestu hershöfðingjum
vorum og stjórnvitringum, og það er von mín, að þjer viljið gjöra
svo vel og skoða hana áður en hún er fullgjörð, svo þjer getið
sagt um hvort myndin líkjist honum eða ekki.
Yðar einlæg, skuldbundin. Viktoria.«
Gladstone með öxina.
Mesta, skemmtun Gladstones í frítímum hans er, að fella
stórtqe. í næstl. janúarmánuði fjekk hann á ferð í Ítalíu svo
látandi brjef frá auðmanni miklum þar i landi, sem Tranchetti
bjet og var má^ur þeirra stórauðugu Rothschilda.
»1 skógi mínum á jeg mörg stór eikartije, sem mundu álíta
það mikin heiður fyrir sig, að falla fyrir öxi yðar«.
Glaðstone svaraði: »1 kulda og þokusvækju, sem opt er í
Englandi, er það nauðsýnlegt að hita sjer við líkamlegt erfiði;
hjer í þessu hreina lopti og blíðveðri á ættlandi yðar þarf þéss
ekki. Eigi að síður væri mjer mesta ánægja að tala við yður á
heimili yðar, en ekki ætla jeg mjer,að sveifla öximinniviðfundokkar«.
T. G.
(n)