Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1892, Side 78

pegar brunn-skjaldbakan heyrði sjóinn nefndan, þá synti
hún í hring, ofurlítinn kipp, og sagði svo: »Er vatnið í sjónum
þínum svona mikið?«
»Miklu stærra«, sagði sjó-skjaldbakan.
þá synti brunn-skjaldbakan um svo sem tvo þriðju hluta
af umferðinni á brunninum, og spurði hvort sjórinn væri eins stór.
»Já, hann er stærri«, svaraði hin.
•Hann er þá aldrei eins stór eins jog allur brunnurinn«,
sagði brunn-skjaldbakan.
»Jú, hann er miklu stærri«, sagði sjó-skjaldbakan.
»þ>essu trúi jeg varla, en hvað er sjórinn þá stór?«
»Af því þú hefur aldrei sjeð annað vatn enn vatnið í brunn-
inum þeim arna, þá getur þú ekki skilið hve stór sjórinn er.
Hann er svo stór að þó þú lifðir mörg ár í honum, þá gætir þú
aldrei kannað nema ofurlítinn blett af honum, og aldrei komizt
á snoðir um hvað mikill hann er ummáls, það er þessvegna
ómögulegt að bera sjóinn sainan við þennan brunn«.
En brunn-skjaldbakan svaraði: »Nú ertu farin að raupa
fallega, því eitt er nú víst, að það er ómögulegt að það sje
nokkurstaðar meira vatn enn í brunninum þeim arna, þú ert
bara að gorta af ættjörðinni«.
Hjegóminn verður heimskum að falli.
Tvær gæsir voru að búa sig af stað um haustið til suður-
ferðar. þ)á kom til þeirra froskur og bað þær í öllum bænum að
taka sig með. þ)ær sögðust skyldu gjöra það ef hann gæti fundið
ráð til þess að fiytja hann. Froskurinn kom með sterkt og langt
stararstrá, og ljet gæsirnar taka það í neflð, þannig að hvorhjelt
í sinn endann, en froskurinn tók með munninum utan um mitt
stararstráið. Svo lyptu þær upp vængjunum og flugu af stað
með froskinn á milli sín.
Ferðin gekk vel í nokkra daga, en svo tóku einhverjir eptir
þeim og dáðust af því, hvað hugvitlega þessu væri fyrir komið,
og töluðu um hver það mundi vera, sem hefði fundið uppá þessu.
petta heyrði froskurinn, og gat ekki stillt sig um að gjöra það
uppskátt hvað snjall hann hefði verið og kallaði: »pað var jeg,
sem fann upp á því«.
En strax þegar hann opnaði munninn, missti hann af
stararstráinu, steyptist niður og kom niður steindauður.
T. O.
YMISLEGT.
Fáein orð um mjólk.
Mjólkin er, eins og allir vita, hvítur ógagnsær vökvi; sje
hún blönduð mjög með vatni, verður hún þó gagnsæ og slær á
hana bláum lit Mjólkin er ekki algjörlega eins samsett í öllum
skepnum, en þó að mestu leyti. í skepnum af sömu tegund er
(64)