Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1928, Blaðsíða 81

ura, sérstaklega ef í hveravatninu eru efni, sem gera
hveravatnsveitu ótrygga.
Pá má stundum nota hveragufuna til upphitunar.
Veröur þá að byrgja gufurnar og hveraloflið niðri í
hvernum, svo að það komist eigi aðra leið en eftir
veitupípunum. Kostur er pað við pcssa aðferð, að
gufuna má eins vel leiða upp á við sem niður á við.
En svo mörg vandkvæði eru samt á þessari aðferð,.
að mönnum er ráðlegra að nota heldur einhverja af
þeim aðferðum, sem áður er lýst, nema þeir hafi vel
rannsakað, að gufuhitunin sé eigi með annmörkum,
í hveraloftinu geta verið efni, sem annaðhvort eyða
pípunum á skömmum tíma, eða setjast í þær og
teppa gufustrauminn. Ef plpurnar eru mjóar, getur
vatn það, sem þéttist úr hveragufunni, teppt gufu-
strauminn gegnum pipurnar, einkum ef kalt er í
veðri, en þá kemur sér verst, að hitunin sé í ólagi.
Petta, og ýmislegt fleira, gerir það að verkum, að
gufuhitun frá hverahita verður venjulega vandgæf,
og ættu eigi aðrir að fást við hana en þeir, sem
þekkja vel annmarkana og hafa ráð við þeim.
Pað eru mibilsverð hlunnindi á jörðum, er hafa
jarðhita heima við bæi, og geta notað hann til upp-
hitunar og til matarsuðu að nokkru leyli, þar sem
hverarnir eru heitir, og mundi það vera tilvinnanda
að koma á þessari hverahitun á miklu fleiri bæjum
en nú er gert. En samt notast tillölulega Iítill hluti
af hitamagni hvera og lauga á þenna hátt. Pað þarf
ekki inikla volgru til að hita upp húsin á bóndabæ.
Flestar laugar geta látið í té miklu meira hita.
Pað er íhugunarefni hvað gera megi við það hita-
magn, sem um fram er. Pess hefir áður verið getið,
að kringum laugar sé jurtagróður blómlegri en þar
sem enginn jarðhili er. Af þessu hafa menn dregið
þá ályktun, að jarðarylurinn væri gagnlegur gróðr-
inum. Sérstaklega hafa menn notað þelta til þess
að auka kartöfluvöxt. Kartöflugarðar hafa verið
(77)