Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Qupperneq 93

þeir koma að Bjaruanesi, gerir karl sér lítið fyrir,
grípur stóran hellustein og rekur á hurðina, svo að
hún mátti til upp að ganga; kastar hann siðan yfir-
höfn sinni yfir stúlkuna, tekur hana svo, flytur heim
til sín að Stóru-Lág og klæðir hana þar. Fer prestur
svo með hana að Sandfelli og giftist henni. Eigi voru
þau Iengi í hjónabandi, og dóu bæði í sömu land-
farsótt1 2). Pau áttu eftir sig einn son barna, og tók
Rannveig hann, ól hann upp og kom honum í skóla,
er hann hafði aldur til.
Pað er sagt, að sira Benedikt og Rannveig hafi
ekkert barn átt,*) og því til sönnunar er það, að eitt
sinn var hjá þeim vinnukona, er Porlaug hét og
var almennt kölluð Tobba-Lauga. Hún átti barn með
manni þeim, sem hét Pórður baggi, og hafði Rann-
veig sér til gamans að storka henni með þvi og svara
henni um það. Pá átti Porlaug eitt sinn að hafa sagt:
»Ekki ferst þér að vera að þessu; eg gat þó átt barn
með honum Bagga minum, en þú ekki með honum
Benza þínum, bölvuð riðlan þín«.
Meðal fjölda barna, sem þau sira Benedikt ólu upp,
var eitt stúlka, sem Ingibjörg hét og var systurdóttir
Rannveigar. Ingibjörg þessi varð barnshafandi af
völdum Árna, vinnumanns þess, sem fyrr var nefnd-
ur. Og sem hún kenndi þungans, bjóst hún ekki við
góðu af fóstru sinni; flýði þvi til síra Guðmundar,
sem þá var prestur á Stafafelli og átti systur hennar
að konu. Nú sem Rannveig fréttir þetta, gerir hún
sér ferð upp að Stafafelli, þegar henni þókti mest
von, að þar væri fámennt heima, og hýðir Ingibjörgu,
1) betta hlýtur að vera sira Pórður Guðmundsson á Sandfelli
og kona hans, Sigriður Björnsdóttir frá Gsithellum i Álptafirði;
þau önduðust bæði i stóru-bólu, 1707; einkasonur þeirra var sira
Jón, siðast prestur á Reynivöllum, merkisprestur; hann er annars
í ættartölubók Steingrims byskups talinn hafa alizt upp eftir lát
foreldra sinna með móðurraóður siuni á Geithelium.
2) Pað er rétt.
(89)