Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Síða 96

verið gríðarhapp, ef pað hefði rekið allt. Sagði þá
einhver, að pessu myndi hafa verið logið í hann.
»Nei«, sagði karl; »eg heyrði vinnumennina sýslu-
mannsins vera að tala um petta sin i milli«.
3. Sagnir um Þórð Þorkelsson Yídalfn.
Þórður var maður vel að sér og læknir góður, sem faðir hans,
en mun hafa verið sérvitur nokkuð og drykkfelldur í meira lagi,
Hann var um tíma rektor í Skálholti, en fluttist siðan austur i
Skaftafellssýslu og bjó þar lengi bóndi (d. 1742). Sagnir þær, sem
hér eru skráðar (eftir sömu heimildum), sýna ljóslegast, hverja
trú almenningur hafði á yfirburðum Þórðar.
Þórður Þorkelsson Vídalín bjó um tima í Þórisdal
i Lóni; einnighafði hann búið á Brekku í sömu sveit;
enn er sagt, að búið hafi hann um tíma í Borgarhöfn
í Suðursveit. Menn höíðu trú á því, að hann kynni
galdur, pótt lítið bæri á pví. Hann fekkst við lækn-
ingar, og pókti honum einkum takast vel, par sem
aðrir voru frá gengnir.
Eitt sinn gerði hann eitthvað fyrir sér, og tók hann
pá pað ráð að fara af landi á brott. Fór hann
með skipi til Danmerkur. Þegar þangað kom, frétti
hann, að drottningin lá á gólfi, og höfðu verið fengnir
allir læknar, sem til náðist, að hjálpa henni, en allir
voru peir frá gengnir. Var konungur af pessu mjög
harmfuílur, og var búizt við dauða drottningar á
hverri stundu. Gaf Þórður sig pá fram, sagðist vera
læknir og bauðst til að hjálpa drottningu. Glaðnaði
pá yfir konungi, og fylgdi hann honum pangað, sem
drottning lá. Þórður sagði við konung, að hann bygg-
ist við, að annaðhvort hún eða barnið myndi deyja,
og bað hann kjósa um, hvort lifa skyldi. Konungur
kaus, að drottning skyldi lifa. Bauð pá Þórður, að
sækja skyldi alrauðan uxa, og vísaði til, hvar hann
væri að finna; var þetta þegar gert. Lét hann síðan
rista uxann lifanda á kviðinn, taka öll innýflin úr
honum og leggja síðan drottningu I hólfið. Gat hún
eftir lítinn tima fætt, og gekk pá allt vel, en hvort
(92)