Geislinn - 01.12.1930, Side 19
Núna á síðustu árunum hefir verið meira
um ljón, leóparda og sjakala kringum
sumar af kristniboðsstöðvum vorum í Mið-
afríku, en áður. Víða, par sem haldið var að
búið væri að útrýma pessum dýrum, hefir
peirra orðið vart aftur. Meira að segja hafa
pau oft gjörst par mjög djörf og áleitin. Hafa
pau jafnvel sjest í stórum hópum kringum
borgir að stærð, eins og Bulawayo og Elíza-
betville.
Síðast á árinu 1924 komu ljón til Musofu-
kristniboðsstöðvarinnar, sem er í Rhodesia.
Oau komu oft á nóttunni og gjörðu kvikfjen-
aði, sem kristniboðsstöðin átti, mikinn óskunda;
pótt ekki dræpu pau neitt af honum. C. E.
Wheeler gjörði margar tilraunir til að veiða
pessa óvelkomnu gesti; stundum spenti hann
afarstóra stálgildru fyrir pau, og stundum setti
hann hlaðna byssu pannig, að ef eitthvert
dýr kom við snúru, sem hann festi á gikk-
inn, var pví dauðinn vís. En allar tilraunir
til að veiða eða drepa dýrin, urðu árangurs-
lausar. Degar Wheeler kristniboði ætlaði að
taka sjer hvíld um tíma frá störfum sínum
og ferðast með fjölskyldu sína fram að strönd-
inni, var pað með hálfum huga að hann fól
Matteusi, innlendum yfirkennara, alla umsjón
og umönnun kristniboðsstöðvarinnar í pá fjóra
mánuði, sem hann ætlaði að vera fjarverandi.
Mánuði eftir að C. E. Wheeler var farinn
burt með heimilisfólk sitt, fóru ljónin aftur að
heimsækja kristniboðsstöðina. Enda pótt naut-
gripirnir væru vel bundnir inni í fjósinu sínu
(pessi fjós eru líkust fjárrjett, með háum trje-
veggjum), tókst pó ljónunum, í petta sinn, að
stökkva yfir vegginn, drepa eina kúna og
draga hana yfir vegginn og inn í skógarkjarrið.
Um morguninn rakti Matteus og fjelagar hans
spor ljónanna, og spölkorn frá fjósinu fundu
peir skrokkinn af kúnni, sem pau voru búin
að jeta mikið af. Matteusi var vel kunnugt
um háttalag dýrakonungsins, og hann vissi
að ljónin mundu koma aftur að ætinu næstu
nótt og jeta meira af pví, og með pví að hann
fann mikla ábyrgð hvíla á sjer gagnvart hjörð
kristniboðsstöðvarinnar, ákvað hann að gjöra
alt, sem í hans valdi stæði, til að útrýma
pessum vágestum.
Af pví að hann hafði ekki eitur við hend-
ina, tók hann gamla byssu og ljónagildru úr
stáli, sem stóð inni í vinnustofunni. Hann
hafði veitt pví eftirtekt, hvernig Wheeler not-
aði pessi verkfæri og hann hugsaði sjer nú
að freista gæfunnar með peim.
Hann bjó nú til háa girðingu af trjágrein-
um kringum kýrskrokkinn og hafði á henni
hlið, mátulega stórt fyrir ljónið að komast inn
um, ef pað kæmi til að ljúka við máltíðina.
Dvert yfir hliðið strengdi hann snúru, og var
annar endi hennar bundinn við gikkinn á
byssunni, sem var fest við girðinguna pannig,
að hlaupið snjeri inn í hliðið. Til að gjöra
útbúnaðinn enn tryggari, var stálgildran sett
í nánd við kýrskrokkinn, og við gildruna var
bundinn trjádrumbur. Alt var petta pó ekki
pyngra en svo, að ljón gat dregið pað burtu,