Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.2005, Page 15

DV Helgarblað
LAUGARDAGUR I5.JANÚAR2005 15
Henni finnst ekkert málað
dansa fyrir sama manninn nak-
in I klukkutíma inn i þröngum
klefanum, enda eru launin góð.

Kristfnu líkar starfið vel Hún
segir mennina ræða persónuleg
mál sín á meðan hún dansar
nakin í kjöltu þeirra.
Leitar ekki aO astinni i vinnunni
„Ég kom bara til
að prófa og er búin að
vera hér í 5 ár,“ segir
Kristína, 25 ára nekt-
ardansmær frá Tékk-
landi. Hún byrjaði að
vinna fyrir sér sem
módel og starfaði við
það á Ítalíu um tíma.
Henni líkaði ekki
bransinn sem skyldi,
segir stundum hafa
verið án verkefna vik-
um saman. Hún sneri
því aftur til Tékklands
þar sem módelskrif-
stofan bauð henni starf
á íslandi. Hún komst fljót að því að um
allt annars konar starf væri að ræða en
í tískubransanum. Kristína hugsaði sig
um og ákvað að slá tii, enda starfið
stöðugt með lágmarks launatryggingu
sem er dágóð upphæð í hennar
heimalandi.
Hún segir auðvelt að festast í þessu
starfi á íslandi sem hún sinnir nokkra
mánuði á ári. Þess á milii fer hún heim
og slappar af með íjölskyldu og vinum
með fullar hendur íjár sem hún aflar
sér með útgerð sinni á íslandi. Henni
líkar vel við starfið þó hún segist vera
ákaflega feimin í eðli sínu. „Ég er mjög
feimin og óframfærin í eðli mínu. Mér
finnst til dæmis mjög erfitt að eiga
frumkvæðið að því að nálgast karl-
mennina á staðnum. Þeir koma yfir-
leitt til mín og bjóða mér upp á drykk.
Svo tölum við saman í smá stund og
venjulega fylgir einkadans í kjölfarið,"
segir þessi failega feimna stúlka frá
Tékklandi. Hún er ánægð með starf
sitt og segist njóta þess sem hún er að
gera.
Að finna ástina á íslandi
„Starfið byggist mest á samskiptum
við karlmenn. Flestir sem hingað
koma eru miðaldra menn sem vilja
Kjöltudansinn gef-
urvel FráóOOOkrón-
um og upp i 120
krónur fyrir dansinn.

Er ekki að leita En gæti
1 vet hugsað sér að búa á Is-
Ki Iandi efbún yrði ástfangin.
spjalla um allt mögulegt. Sumir tala
um fjölsky'lduna sína, konuna og
bömin. Svo tala þeir um vinnuna sína
og allskyns hugaróra sem þeir hafa.
Það kemur fyrir að þeir vilji bara
spjalla og því verður dansinn stundum
aðeins lítill hluti af samskiptimum,"
segir Kristina. Hún kann ágætlega við
sig á fslandi þar sem hún á nokkuð
marga vini, eftir að hafa starfað hér
meira og ininna í 5 ár. „Ég á bæði ís-
lenska og erlenda vini hér. Sumar vin-
konur mína á íslandi eru stelpur sem
hafa komið hingað að dansa og orðið
ástfangnar af íslenskum mönnum sem
þær eignast svo böm með. Forú'ð
þeirra er oft viðkvæm gagnvart ætt-
ingjum og vinum mannsins enda virð-
ast vera ákveðnir fordómar gagnvart
þessu starfi hér," segir Kristína sem
finnst ekkert mál að dansa nakin þó
hún sé í rauninni feimin sveitastúlka
frá Tékklandi sem þorir varla að yrða á
karlmenn af fyrrabragði.
Gæti hugsað sér íslenskan
mann
Hún hefur ekki orðið ástfangin á fs-
landi þó hún hafi átt kærasta áður en
hún fór að dansa á íslandi. Kærastinn í
Tékklandi gat ekki sætt sig við starfið
þó að hún þénaði margfalt meira en
hann. „Ég held að það séu litlar líkur á
því að maður gæti orðið ástfangin af
manni sem maður dansar fyrir hér.
Mér finnst mikilvægt að aðskilja
einkalíf mitt frá vinnunni og ef ég hitú
mann á íslandi, þá er líklegra að það
yrði á kaffihúsi eða í líkamsræktarsaln-
um. Strákarnir, sem maður dansar fyr-
ir hér, spara ekki yfirlýsingarnar á
meðan maður er að dansa fyrir þá.
Þeir tala stöðugt um hvað ég sé falleg,
vel vaxin og kynæsandi. Þetta er allt
hluú af starfinu og ekkert sem maður
tekur í raun persónuiega. Það hefur
alla vega engimi maður náð að heilla
mig svo mikið að mig hafi langað að
hitta hann utan vinnutíma,“ segir
Kristína sem útilokar þó ekki að finna
ástina á íslandi eins og sumar tékk-
neskar vinkonur hennar, sem eru
hættar að dansa og hafa eignast fjöl-
skyldu með íslenskum körlum.
Kyssir ekki kúnnann
Kristína segir íslenska karlmenn ai-
mennt vera kurteisa. „Flestir eru þeir
án vandræða. Það kemur þó alltaf fyr-
ir að maður lendir í einhverjum vand-
ræðum. Ef þeir reyna að gera eitthvað
ósiðlegt, þá kallar maður bara á dyra-
vörð og lætur henda viðkom-
andi út. Ég h'ð enga kossa eða
nánar snertingar, það er of
persónulegt fyrir mig. Maður
lendir líka í því að menn séu
ofurölvi og reyni að káfa á
manni eða þukla á sjálfum sér.
Þá fer ég bara og kalla á dyra-
verðina sem henda þeim út.
Flestir sem hingað koma eru
ekki að sækjast eftir öðru en
að horfa á mann og fá að
spjalla og slíkt. Þeir sem ern
að leita að einhverju meiru
fara væntanlega eitthvert
annað," segir Kristína.
Þénar meira en fjölskyldan
heima
Hún segir það gerast öðru hvoru
að dansarar hitti stráka í vinnunni
sem þeim líst vel á og þeim langi
jafnvel heim með. „Það eru mjög
strangar reglur hér og ef stúlka lætur
þetta eftir sér, gæti hún misst vinn-
una hér.“ segir Kristína. Hún hefur
mikinn áhuga á hkamsrækt og reynir
að æfa eins mikið og hún getur þegar
hún er ekki að vinna. Hún er að spá í
aö hætta í bransanum að ári liðnu og
fara í skóla og læra að verða sjúkra-
þjálfari en ætlar að reyna að safna
sér peningum áður. Hún segir for-
eldra sína ánægða með dóttur sína
sem þénar margfalt meira en flestir í
fjölskyldunni. „Það er mikið at-
vinntfleysi heima. Fjölskylda mín býr
í litlum bæ í Tékklandi og þar er að
meðaltali svona 35 prósent atvinnu-
leysi. Ég get því verið ánægð með
mín laun, fyrir utan það að vinna við
eitthvað sem ég hef ánægju af. Ég er
mjög hamingjusöm og nýt lífsins í
því sem ég er góð,“ segir Krisúna
sem er hæglát og róleg. Hún er ein
vinsælasta dansmey bæjarins, gull-
falleg stúlka sem menn treysta fyrir
sínum dýpstu leyndarmálum.
oir strippar i laumi
Ég er mjög feimin og óframfærin í eðli mínu. Mér finnst til dæmis
mjög erfitt að eiga frumkvæðið að því að nálgast karlmennina á
staðnum. Þeir koma yfirleitt til mín og bjóða mér upp á drykk. Svo
tölum við saman í smá stund og venjulega fylgir einkadans í kjölfarið