Dagblaðið Vísir - DV - 29.01.2005, Qupperneq 24

24 LAUGARDAGUR 29. JANÚAR 2005
Helgarblað DV
Hildur Fríða Þórhallsdóttir var í viðtali við DV fyrir réttu ári. Hún hafði þá verið á götunni í meira eða
minna í tuttugu ár og var að taka fyrstu skrefin inn í samfélag manna að nýju. Sú ganga hefur verið
ánægjuleg og nú er Hildur með drengina sína, alltaf edrú og stefnir í nám.
Dropir ii i konnst
w m m*■ w m
i husniiMili
„Hildur Fríða Þórhallsdóttir var
á götunni meira eða minna í tutt-
ugu ár af þeim þrjátíu og flmm sem
hún hefur lifað. Óregla stýrði öllu
hennar lífi og af þeim sökum hafa
þrjú börn verið tekin af henni.
HÚdur Fríða er nú edrú og á hraðri
leið inn í samfélag manna og lítur
framtíðina björtum augum." Á
þessa leið hófst viðtal DV við Hildi
fyrir rúmu ári síðan. Hún var þá
búsett á Dyngjunni, áfangaheimili
kvenna sem höfðu lokið meðferð
og hafði hún þá verið edrú í hálft
ár.
Tóktvo strætisvagna með
drengina á leikskóla
í janúar fyrir réttu ári fékk
Hildur til sín syni sína tvo sem
voru í fóstri á meðan hún var í
meðferð og fyrstu mánuðina þar á
eftir. Það var mikill gleðidagur og
Hildur bjó áfram á Dyngjunni með
drengina sína tvo. Nú er Hildur
flutt í litla íbúð sem hún fékk leigða
hjá Félagi einstæðra foreldra í
„Mér finnst bara svo
gott að vera heima á
kvöidin þegar ég er
búin að koma strákun-
um í ró. Þá líður mér
svo vel að vita afþeim
sofandi, hamingju-
sömum og glöðum að
ég tími ekki að fara
Skerjafirðinum og unir hag sínum
vel.
„Hún er ekki stór, rétt 45 fer-
metrar en það fer vel um okkur
hérna og mér líður afar vel,“ segir
hún og bætir við að drengirnir séu
á leikskóla í Skerjafirðinum. Það sé
mikill munur en þeir voru áður í
Garðabænum og Hildur þurfti að
taka tvo strætisvagna innan úr
Vogum til að komast með þá á
morgnana. „Svo tók ég aftur strætó
til að ná í þá. Já, mér finnst ég vera
algjör hetja að hafa farið þessa leið
í heilt ár alla daga vikunnar fram
og til baka f strætó, það vex að
minnsta kosti mörgum í augum,"
segir hún og brosir feimnislega.
Dreymir um húsmæðraskóla
Hildur hefur ekki unnið neitt
þetta eina og hálfa ár sem hún
hefur verið að byggja sig upp. Hún
segir að ekki hafi veitt af þessum
tíma til að vinna sig út úr áralangri
óreglu. „Ég gæti vel hugsað mér að
byrja á því að fara í skóla og mig
dreymir um að fara í húsmæðra-
skóla. Ég sótti um í haust en fékk
þá ekki svar. Ég ætla að hafa sam-
band aftur við skólann og kanna
hvenær ég kæmist inn ef ég fæ til
þess aðstoð," segir hún.
Skólinn kostar 170 þúsund fyrir
önnina en Hildur segist ekki hafa
rætt við félagsráðgjafann sinn
hvort hún gæti fengið styrk. Hún
bendir á að hún hafi ekki efni á því
að greiða þá upphæð af sínum
tekjum en vonar að hún fái styrk.
„Ég ætla eigi að síður að byrja
á því að sækja um að komast
að í Kvenna
smiðj-
það er fyrir konur sem hafa ekki
unnið lengi. Ég veit að það hefur
hjálpað mörgum að komast út í at-
vinnulífið að nýju og margar konur
sem ég þekki hafa farið í skóla eftir
að hafa sótt Kvennasmiðjuna. Ég
held að það gæti verið gott fyrir
mig í byrjun,“ segir hún, vongóð
um að ekki líði á löngu þar til hún
verði komin í skólann sem hana
hefur lengi dreymt um.
Heimakær og ánægð
Hildur segist gera sér grein fyrir
að húsmæðraskóli sé kannski ekki
rétta námið ef horft er til atvinnu-
möguleika að námi loknu en hún
er viss um að skólinn sé góður fyrir
sjálfstraustið og mjög uppbyggi-
legur. „Ég tek eitt skref í einu og nú
er komið að
næsta
Hildur um það bil sem ganga hennar hófst Hún varþá bjartsýn á lífiö og bjó á áfanga-
heimili kvenna.
skrefi,“ segir hún og hlær.
Hún segist vera afar heimakær
og það hafi bitnað á fundarsókn-
inni hjá henni. „Mér finnst bara
svo gott að vera heima á kvöldin
þegar ég er búin að koma strák-
unum í ró. Þá líður mér svo vel að
vita af þeim sofandi, hamingju-
sömum og glöðum að ég tími ekki
að fara út. En ég þarf að vera dug-
legri að sækja fundi, þó ekki væri
nema til að hitta fólk,“ segir hún.
á þriggja mánaða fresti barna-
bætur. Þetta dugar mér prýðilega
og ég er ánægð en ég borga heldur
ekki háa upphæð í leigu og það
skiptir miklu máli,“ segir hún sæl
og glöð með lífið og tilveruna.
Drengirnir eru hennar helsti gleði-
gjafi og Hildur er sátt við það líf
sem hún lifir en viðurkennir að
hún þurfi kannski að gera meira
fýrir sjálfa sig. „Mig langar aldrei til
að snúa til baka þangað sem ég var
og hugsa með hryllingi til þeirra
tíma. Nú er framtíðin björt og ég
hef allt sem ég hef þráð. Og ef ég
kemst í skólann þá verður þetta
eins fullkomið og það
getur verið," segir
^ Hildur, ánægð
með hve lífið
hefur verið
henni gjöfult
síðan hún tók
þá ákvörðun
s að snúa til
mannheima
að nýju fyrir
einu og hálfu
ári.
Hildur búin að vera
á góðu róli f meira
en eitt og hálft ár
Hún er ánægö og hamingju-
söm meö drengina sina
og á sér draum um
að fara í skóla